ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ ΣΤΑ 124 ΧΡΟΝΙΑ Ο.Α.

                                ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ ΑΘΗΝΑ 1896  

Ο Σπύρος Λούης (Μαρούσι Αττικής, 12 Ιανουαρίου 1873 – Μαρούσι Αττικής, 26 Μαρτίου 1940) ήταν Έλληνας μαραθωνοδρόμος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 και εθνικός ήρωας.Γεννήθηκε στο Μαρούσι από φτωχή αγροτική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν νερουλάς τότε που ακόμη δεν υπήρχε κεντρική ύδρευση και ο Σπύρος τον βοηθούσε κουβαλώντας το νερό.

Όταν αποφασίστηκε να αναβιώσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1894, άρχισαν οι προετοιμασίες για την διοργάνωση των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Ένα από τα αγωνίσματα ήταν ο μαραθώνιος, άθλημα που δεν είχε διοργανωθεί ποτέ μέχρι τότε. Η πρόταση είχε γίνει από τον Γάλλο Μισέλ Μπρεάλ, ο οποίος είχε εμπνευστεί από τον άθλο του αγγελιοφόρου Φειδιππίδη, που είχε διανύσει την απόσταση ξεκινώντας από την πόλη του Μαραθώνα μέχρι στην Αθήνα για να αναγγείλει την νίκη των Αθηναίων στη μάχη του Μαραθώνα.

Οι Έλληνες ήταν κατενθουσιασμένοι για το νέο άθλημα και αποφάσισαν να οργανώσουν προκαταρκτικούς αγώνες για τους Έλληνες αθλητές που θα ήταν να δηλώσουν συμμετοχή. Διοργανωτής των προκαταρκτικών ήταν ο συνταγματάρχης του στρατού, Παπαδιαμαντόπουλος, ο οποίος ήταν διοικητής του Λούη κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας (1893-1895). Ο πρώτος προκαταρκτικός, που ήταν συγχρόνως και ο πρώτος Μαραθώνιος αγώνας, διοργανώθηκε στις 22 Μαρτίου. Νικητής ήταν ο Χαρίλαος Βασιλάκος με 3 ώρες, 18 λεπτά. Ο Λούης συμμετείχε στους δεύτερους προκαταρκτικούς, δύο εβδομάδες αργότερα. Ο Παπαδιαμαντόπουλος που θυμόταν τον Λούη για την αντοχή του στο τρέξιμο, τον είχε πείσει να δηλώσει συμμετοχή, και ο Λούης διέσχισε την τελική γραμμή στην πέμπτη θέση, πίσω από το νικητή Δημήτριο Δεληγιάννη.

Ο Μαραθώνιος ήταν να πραγματοποιηθεί στις 10 Απριλίου (ή στις 29 Μαρτίου σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ήταν τότε σε χρήση στην Ελλάδα).

Ο Μαραθώνιος δρόμος

Η είσοδος του Λούη στο ολυμπιακό στάδιο,συνοδευόμενος στα τελευταία μέτρα από τον πρίγκηπα Κωνσταντίνο.

Ο Παπαδιαμαντόπουλος έδωσε το σήμα εκκίνησης στον Μαραθώνα. Δεκατρείς δρομείς από την Ελλάδα και τέσσερις αθλητές από άλλα έθνη έλαβαν μέρος. Ο Γάλλος Αλμπέν Λερμιζιό (Albin Lermusiaux) που είχε πάρει και χάλκινο στα 1500 μέτρα μπήκε νωρίς μπροστά και προηγείτο. Στο Πικέρμι ο Λούης σταμάτησε σε ένα καφενείο και ζήτησε να πιει ένα ποτήρι κρασί, λέγοντας ότι θα τους φτάσει και θα τους προσπεράσει όλους πριν από το τέλος.Μετά το 32ο χιλιόμετρο, ο Λερμουζιό κατέρρευσε από την εξάντληση. Το προβάδισμα ανέλαβε τώρα ο Αυστραλός Έντγουϊν Φλακ που πρωτύτερα είχε πάρει μετάλλιο στα 800 και 1500 μέτρα. Ο Λούης άρχισε να ελαττώνει την απόσταση, μέχρι που και ο Αυστραλός, που δεν ήταν συνηθισμένος στις μεγάλες αποστάσεις, κατέρρευσε μερικά χιλιόμετρα αργότερα, αφήνοντας το τελικό προβάδισμα στον Λούη.

Εν τω μεταξύ, στο στάδιο, η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη, ειδικά όταν ένας αγγελιοφόρος με το ποδήλατο είχε βιαστεί να φέρει την είδηση ότι ο Αυστραλός προηγείτο. Ξαφνικά έφτασε και ένας άλλος αγγελιοφόρος που τον είχε στείλει κάποιος αστυνόμος μόλις ο Λούης μπήκε μπροστά, και ανήγγειλε ότι ένας Έλληνας ήταν πρώτος στον αγώνα δρόμου. Οι χιλιάδες θεατές άρχισαν να πανηγυρίζουν και να τον παροτρύνουν φωνάζοντας « Έλλην, Έλλην ! »

Πινακίδα στο Μαρούσι

Ο Λούης μπήκε στο στάδιο, όπου τον υποδέχτηκε ο λαός μαζί με δυο πρίγκιπες, τον κατοπινό διάδοχο του θρόνου Κωνσταντίνο και τον πρίγκιπα Γεώργιο και τον κέρναγαν κρασί, γάλα, μπύρα, αυγά πασχαλινά, πορτοκαλάδα και άλλα δώρα. Πολλοί του έταζαν από κοσμήματα ως τζάμπα ξύρισμα στο κουρείο για πάντα. Δεν ξέρουμε αν τελικά τα πήρε όλα αυτά τα δώρα. Ο βασιλιάς Γεώργιος ρώτησε τον Λούη τι δώρο θα ήθελε να του προσφέρει, και εκείνος του απάντησε : « Ένα γαϊδουράκι να με βοηθάει να κουβαλάω το νερό. »

Ο Λούης έτρεξε τον μαραθώνιο σε χρόνο 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δεύτερα. Μετά τους Ολυμπιακούς γύρισε στο χωριό του και δεν πήρε μέρος σε κανέναν άλλο αγώνα δρόμου. Έζησε μια ζωή ήρεμη, εργαζόμενος ως αγρότης, και αργότερα ως τοπικός αστυνομικός.

Μετά τους Ολυμπιακούς

Ο Σπύρος Λούης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο.

Το 1926, ο Λούης κατηγορήθηκε για πλαστογράφηση στρατιωτικών εγγράφων και μπήκε στη φυλακή. Μετά από ένα χρόνο και παραπάνω στη φυλακή, αθωώθηκε και βγήκε, ενώ η υπόθεσή του προκάλεσε σάλο στον Τύπο.

Την τελευταία δημόσια εμφάνισή του έκανε το 1936, όταν προσκλήθηκε ως τιμητικός φιλοξενούμενος από τους διοργανωτές των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1936, που διοργανώθηκαν στο Βερολίνο. Στο ντοκιμαντέρ Ολυμπία - Η γιορτή των εθνών εμφανίζεται ο Λούης σε πρώτο πλάνο όταν πήρε μέρος στην εορταστική εναρκτήρια τελετή των αγώνων. Παρελαύνει κατά την είσοδο της ελληνικής ομάδας. Μπροστά πηγαίνει ένα αγοράκι που κρατάει την ταμπέλα με το όνομα της χώρας (γερμ. Griechenland), ακολουθούμενο από τον σημαιοφόρο που κρατάει την ελληνική σημαία. Αμέσως μετά έρχεται ο Λούης με άσπρη φουστανέλα και σκούρο γιλέκο κρατώντας ένα φουντωτό κλαδί ελιάς στο δεξί του χέρι. Η φορεσιά αυτή, έχει δωρηθεί και φυλάσσεται σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας. Ο Λούης πέθανε λίγους μήνες πριν από την Ιταλική εισβολή στην Ελλάδα. Πολλές αθλητικές λέσχες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό φέρουν το όνομά του, όπως το κύριο στάδιο στο Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθήνας, τον τόπο διεξαγωγής των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, καθώς επίσης και η λεωφόρος που περνά απέξω. Στο Μόναχο, το όνομά του φέρει η λεωφόρος Spiridon-Louis-Ring που περνάει από το εκεί Ολυμπιακό πάρκο.

Ο Μαραθώνιος του Λούη παρουσιάζεται και στην κινηματογραφική ταινία Συνέβη στην Αθήνα (It Happened in Athens), με την Τζέιν Μάνσφιλντ.

Η έκφραση στα ελληνικά : «Έγινε Λούης» λέγεται για κάποιον που εξαφανίζεται τρέχοντας γρήγορα.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΚΛΗΤΗΡΑΣ ΛΟΝΔΙΝΟ 1908-ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ 1912

Ο Κωστής Τσικλητήρας το 1912
Προσωπικές πληροφορίες
Γέννηση	30 Οκτωβρίου 1888
Θάνατος	10 Φεβρουαρίου 1913 (24 ετών)
Ύψος	189 εκατοστόμετρο
Βάρος	81 χιλιόγραμμο

Πίνακας μεταλλίων
Χώρα συμμετοχής:  Ελλάδα
Στίβος
Ολυμπιακοί Αγώνες
Αργυρό	1908 Λονδίνο	Μήκος άνευ φοράς
Αργυρό	1908 Λονδίνο	Ύψος άνευ φοράς
Χρυσό	1912 Στοκχόλμη	Μήκος άνευ φοράς
Χάλκινο	1912 Στοκχόλμη	Ύψος άνευ φοράς

Ο Κωστής Τσικλητήρας (Πύλος, 30 Οκτωβρίου 1888 – Αθήνα, 10 Φεβρουαρίου 1913) ήταν Έλληνας αθλητής στίβου και ποδοσφαίρου, 20 φορές πρώτος πανελληνιονίκης πέντε διαφορετικών αγωνισμάτων σε διάστημα 6 χρόνων και κάτοχος πανελλήνιων ρεκόρ σε τρία στυλ άλματος. Κατέκτησε από 2 μετάλλια σε δύο συνεχόμενες διοργανώσεις Ολυμπιακών αγώνων, το δε χρυσό του 1912 στη Στοκχόλμη αποτέλεσε επί σειρά δεκαετιών ορόσημο σε πλήθος επιπέδων της ελληνικής ολυμπιακής ιστορίας, με χαρακτηριστικότερο γεγονός ότι ίδια επιτυχία δεν επαναλήφθηκε στο στίβο παρά 80 χρόνια έπειτα (1992 η Βούλα Πατουλίδου). Τα ένα χρυσό, δύο αργυρά και ένα χάλκινο μετάλλια τον κατατάσσουν πρώτο στους Έλληνες ολυμπιονίκες με τα περισσότερα στο σύνολο, από κοινού με τον Πύρρο Δήμα (3-0-1) και το φίλο-συναθλητή Νίκο Γεωργαντά (επίσης 1-2-1, όπου η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή δεν αναγνωρίζει πλέον τα 3 των Μεσοολυμπιακών το 1906). Σπούδασε λογιστική, αλλά έως το θάνατό του σε ηλικία 24½ ετών είχε αφιερωθεί στον αθλητισμό.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Πύλο της Μεσσηνίας την 30η Οκτωβρίου 1888 σε αριστοκρατική και ευκατάστατη οικογένεια. Ο πατέρας του γιατρός Ηρακλής (1852–1919), διετέλεσε δήμαρχος από νεότατη ηλικία στην ευρύτερη περιοχή Πύλου επί σειρά ετών (1879 με 1895) και προξενικός πράκτορας της Γαλλίας στην πόλη, η δε μητέρα Μαριγώ ανήκε στο γνωστό τοπικό γένος των Καλογερόπουλων (αδελφή του Δημητρίου, βουλευτή, νομάρχη και Έλληνα πρόξενου στην Τύνιδα). Ο Κωστής ήταν ο μεσαίος αδελφός της μεγαλύτερης Ελένης και του Σταύρου (Λούλη), ο οποίος παραιτούμενος από πρωτοδίκης υπήρξε μεταξύ όσων το 1930 ίδρυσαν το αριστερού προσανατολισμού Αγροτικόν Κόμμα Ελλάδος (αρχικά υπό τον Ι. Σοφιανόπουλο) και βουλευτής μετά τις εκλογές του 1932 και 1933.

Ευρύτερη οικογένεια

Τόπος καταγωγής τους φέρεται η γειτονική Μεθώνη,^[4] ενώ κλάδος συγγενών στην Πάτρα (ασχολούμενων παλαιότερα με το εμπόριο σταφίδας) καταγράφεται να έλκει τη δική του από τη Ζάκυνθο.^[5]

Ο προπάππους του Νικόλαος Τζικλητήρας (17;;–1840) εγκατέλειψε το ναυτικό επάγγελμα του υπεύθυνου φορτίων (σουπερκάργκο) το 1814, για να παραμείνει –ως δάσκαλος ελληνικών ανάμεσα σε άλλα– στη Βοστόνη όπου και παντρεύτηκε Γαλλίδα. Σύντομα από το θάνατό της και όντας μέλος της Φιλικής Εταιρείας τον ενημέρωσε για την επικείμενη Ελληνική επανάσταση, εκποίησε την περιουσία τους ώστε το 1821 να επαναπατριστεί με το γιο –επίσης– Νικόλαο και τη νεότερη κόρη, η οποία απεβίωσε εν πλω. Υπηρέτησε σε τέσσερα σημεία της Πελοποννήσου από διοικητικές και στρατιωτικές θέσεις (γενικός γραμματέας, λιμενάρχης, αστυνόμος), πριν αναλάβει το 1825 στην Ύδρα καθήκοντα αρχιγραμματέα της Β' Μοίρας του ελληνικού στόλου υπό το Γ. Σαχτούρη και δίπλα του μετάσχει με τη ναυαρχίδα "Αθηνά" σε πολεμικές επιχειρήσεις. Το 1827 τοποθετήθηκε, με πρόταση του τελευταίου, επιστάτης και αρχιφροντιστής στην Αίγινα "δια την διανομήν της λείας πολέμου [...] εις τας διαφόρους μονάδας" και αργότερα διορίστηκε ειρηνοδίκης Νεοκάστρου (Νιόκαστρο, αλλιώς η Πύλος) έως σχεδόν το τέλος της ζωής του. Ασαφή είναι ο χρόνος ή τα αίτια καθιέρωσης του Τσικλητήρας, μορφή που και αυτή ανάγει στο λαϊκό όνομα του πουλιού δρυοκολάπτης (τσικλητάρα). Πάντως, ο ολυμπιονίκης διέθετε ψηλόλιγνο σώμα και μακριά κατατομή προσώπου με αδρή κυρτή μύτη, όπως ακριβώς –τουλάχιστον– και ο πατέρας του.

Ο παππούς Νικόλαος ο νεότερος (1813 – 1895) εκλέχθηκε πέντε φορές βουλευτής τα χρόνια 1861 με 1875, ενώ και η σύζυγός του Αννέτα Μισυρλή του Άγγελου καταγόταν από –ευπορότατη– οικογένεια Μεσσηνίων πολιτικών (την ίδια με τη μητέρα του τραγικού πρωθυπουργού το 1941 Αλέξανδρου Κορυζή). Απέκτησαν πέντε κόρες και δύο γιους: το φαρμακοποιό Διονύσιο και τον πατέρα του άλτη, γιατρό, δήμαρχο και –όπως ο Νικόλαος β'– ταξιδιωτικό πρόξενο της Γαλλίας στην Πύλο. Ο εγγονός του δεύτερου συνονόματος Ηρακλής (του Σταύρου και ανιψιός του Κωστή) γέννησης το 1923, διετέλεσε μέλος στο Συμβούλιο της Επικρατείας από το 1951 μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1995 με βαθμό αντιπροέδρου.^[3][10] Τα δύο παιδιά του Σταύρος (Λούλης β') και Καλλιόπη είναι σήμερα νομικοί, ο δε πρώτος καθηγητής γαλλικού πανεπιστημίου στο Δημόσιο δίκαιο. Ανώτατος δικαστικός, επίσης, υπήρξε στο Ελεγκτικό Συνέδριο ο Γεώργιος Πράπας γιος της Ελένης Τσικλητήρα, κόρης Νικολάου του νεότερου και πρώτης θείας του ολυμπιονίκη.

Εκτός από πολιτικούς, δικαστικούς, επιστήμονες νομικής και ιατρικής, η οικογένεια έχει να επιδείξει και άλλους αθλητές πέραν του εξεταζόμενου. Ο Λεωνίδας μετείχε πριν από εκείνον σε Ολυμπιακούς, συγκεκριμένα το 1896 ως αθλητής του μονόζυγου κατά τους εναρκτήριους της σύγχρονης περιόδου στην Αθήνα. Η πλάκα του κοινού τους μνήματος στο Α΄ Νεκροταφείο Πατρών, φέρει τους 5 κύκλους της ολυμπιακής σημαίας. Στο ίδιο κείτεται ο κολυμβητής του τοπικού ΝΟ Πατρών Σπύρος Τσικλητήρας, β' πανελληνιονίκης πρόσθιου πριν και μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο και στέλεχος εθνικής αποστολής κολύμβησης για τους διμερείς αγώνες στη Χάιφα με αντίστοιχη της Παλαιστίνης το 1947 (τελικά αναβλήθηκαν εξαιτίας προβλημάτων των κατοίκων με τους Εβραίους εποίκους).

Στην Αθήνα

Γόνος οικογένειας με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, γνώριζε αγγλικά και γαλλικά, ενώ στα τέλη Απριλίου του 1905 εγκαταστάθηκε μόνος και σε ηλικία 16½ ετών στην Αθήνα. Αναφέρεται ότι η μετακίνηση αποτέλεσε πατρική επιλογή για σπουδές, όμως ο Αντώνης Δελώνης στη μυθιστορηματική βιογραφία "Ταξίδι στη δόξα" –βασισμένη μεταξύ άλλων σε μαρτυρίες του προαναφερόμενου ανιψιού του, Ηρακλή– κάνει λόγο περί ιδίας πρωτοβουλίας του νεαρού. Αυτή έλαβε βέβαια την αποδοχή των γονιών, οι οποίοι εμφανίζονται συγκαταβατικοί στις φιλοδοξίες του εξαρχής και σε όλη την πορεία μέχρι την παγκόσμια καταξίωση.Η αθλητική ενασχόληση στο υψηλότερο εγχώριο επίπεδο ήταν πάντως ο βασικός –εάν όχι ο αποκλειστικός– σκοπός της ανόδου του στην πρωτεύουσα, οι δε προσφερόμενες εκεί αυξημένες δυνατότητες για περαιτέρω μόρφωση παρουσιάζονται μάλλον ως πρόφαση.

Νοίκιαζε χώρο σε οίκημα συγγενή του για επαρχιώτες φοιτητές επί της οδού Φερών 16, μόλις 500 μέτρα από τις εγκαταστάσεις του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου (Πεδίον του Άρεως), όπου εντασσόμενος αμέσως με την άφιξη στην Αθήνα πραγματοποίησε την έναρξη της επίσημης αθλητικής του σταδιοδρομίας. Αντίθετα, οι σπουδές χρειάστηκε να περιμένουν την έναρξη του επόμενου διδακτικού έτους 1905-06 το Σεπτέμβριο και την εγγραφή στην ιδιωτική (Εν Αθήναις) Βιομηχανική και Εμπορική Ακαδημία, πιο γνωστή ως Ρουσσοπούλου, με λογιστικά και οικονομικά αντικείμενα. Τη φοίτηση περιγράφει ο Δελώνης να διαρκεί και το 1910, γεγονός αναμενόμενο λόγω της επικέντρωσης στον πρωταθλητισμό που είχε αποφέρει το 1908 δύο αργυρά ολυμπιακά μετάλλια και ήδη από την προηγούμενη χρονιά πλήθος τίτλων πανελληνιονίκη συνοδευόμενους με κατάρριψη εθνικών ρεκόρ. Ο νομικός και ποιητής Γεώργιος Στρατήγης, είχε υπάρξει καθηγητής του στην Ακαδημία και συνέγραψε ωδή για το θάνατο του νέου το 1913. Πριν το γεγονός και αμέσως έπειτα τη δεύτερη δυάδα νικών (α' και γ') σε Ολυμπιακούς αγώνες τον Ιούλιο του 1912, προσλήφθηκε τιμητικά από την Τράπεζα Αθηνών,όπου δεν ανέλαβε υπηρεσία παρά επί 1½-2 μήνες πριν την εθελοντική του κατάταξη για τον Α' Βαλκανικό πόλεμο. Πιστεύεται πως την περίοδο εκείνη είχε αποφασίσει να αρραβωνιαστεί.

Προσωπικότητα

Σκληροτράχηλος και επίμονος ο Τσικλητήρας από παιδί, υπήρξε σύμφωνα με τον Δελώνη ο φυσιολογικής κοινωνικότητας νέος, ενίοτε όμως και ηθελημένα απόμακρος εξαιτίας της ολοκληρωτικής προσήλωσης στον αγωνιστικό στόχο, αδιάφορος ή έστω συμβιβασμένος με τις απαραίτητες θυσίες σε οικογενειακό και αισθηματικό επίπεδο. Χωρίς να πρόκειται για τον τύπο του εγκεφαλικού αθλητή, δεν τον διακατείχε υπέρμετρο άγχος, με λογικές εξαιρέσεις την αρχή της πορείας του και τους απαιτητικούς Ολυμπιακούς αγώνες. Τις περιορισμένες φορές που συνέβη εντός Ελλάδας, αποδέχθηκε δύσκολα την ήττα, ενώ με τις επιδόσεις του σπάνια έμενε ικανοποιημένος, παραβλέποντας ότι ουσιαστικά έρχονταν ως συνέπεια του χαμηλού ανταγωνισμού. Κατά πάσα πιθανότητα, αυτό πήγαζε από μία ιδιότυπη αντίληψη διαχωρισμού μεταξύ νίκης και δόξας, μην θεωρώντας την πρώτη αυτοσκοπό αλλά μέσο για την επίτευξη της δεύτερης. Στη δικαίωση άρα που ζητούσε εναγωνίως, δεν αρκούσαν οι πανελλήνιες νίκες και χρειάζονταν υψηλότατες επιδόσεις ώστε να ξεπεράσει τους ξένους, κύρια Αμερικάνους, άλτες. Το κυνήγι της παγκόσμιας κορυφής αποτέλεσε από νωρίς το μοναδικό του στόχο, η δε κατάκτηση της δόξας εξελίχθηκε κυριολεκτικά σε εμμονή.Διέθετε αυτοπεποίθηση και εσωτερική δύναμη, ενώ φέρεται να είχε παραδεχθεί πως είναι υπερβολικά φιλόδοξος, εγωιστής και υπερφίαλος, χαρακτηρίζοντας ταυτόχρονα τον εαυτό του ως θεληματικό και πεισματάρη.

Τη στενότατη σχέση με το συναθλητή του στον Πανελλήνιο ΓΣ ολυμπιονίκη ρίψεων τα 1904 και 1906 Νίκο Γεωργαντά, η οποία επανειλημμένα σημειώνεται στο έργο "Ταξίδι στη δόξα", υπογραμμίζει ακόμη ο Ε.Ν Περδικέας στο δικό του "Η ιστορική Πύλος και ο ολυμπιονίκης Κωστής Τσικλητήρας" του 1960. Ο "αδελφικός και αχώριστος φίλος", φθασμένος αθλητής και μέλος στο σύλλογο από το 1901 ή 1902, λειτούργησε ως πρότυπο νικητή και αγωνιστικός εμψυχωτής του, ενώ όντας μεγαλύτερος μία σχεδόν δεκαετία και δάσκαλος το επάγγελμα, βοήθησε κοινωνικά και στήριξε συναισθηματικά τον νεαρό κατά την παραμονή μακριά από τη μικρή του πόλη. Εντούτοις και εξαιτίας ίσως οικογενειακών καταβολών, ο άλτης δεν φαίνεται να ταυτιζόταν με τις αντιβασιλικές και κυρίως ακραία προοδευτικές –τότε αναρχικές– θέσεις εκείνου. Αναφορές του Δελώνη περί συναναστροφής και με το συνομήλικό του τρίτο Έλληνα ολυμπιονίκη στίβου της εποχής Μιχάλη Δώριζα, ελέγχονται ως προς την ακρίβεια δεδομένου ότι αποτελούσε τον βασικό αντίπαλο του Γεωργαντά, το δε σωματείο του Εθνικός ΓΣ του Πανελλήνιου.

Α' Βαλκανικός πόλεμος

Σε πολλές χιλιάδες ανήλθαν οι νέοι οι πεσόντες στο πεδίον της τιμής, αρκετές δε εκατοντάδες εξ αυτών ανήκον στην αθλούσα μας νεότητα. Και δυστυχώς, πρώτος μεταξύ αυτών, αυτός ούτος ο πρόσφατος Ολυμπιονίκης μας, ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας.

Ο διαπρεπής πρωταθλητής, στρατευθείς ευθύς εξαρχής, απαξίωσε να προβάλη τις περγαμηνές του και να μείνη στην Αθήνα, σαν ένας από τους περίφημους «κουραμπιέδες», αλλ' αντιθέτως εκ των πρώτων ευρέθη στην πολεμική γραμμή, συμμερισθείς με τους στρατιώτες του όλους τους κινδύνους και τις κακουχίες.

Παύλος Ν. Μανιτάκης

Η χώρα προχώρησε σε επιχειρήσεις εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας επίσημα στις 5 Οκτωβρίου 1912, με την έναρξη των πολεμικών προετοιμασιών να τοποθετείται ήδη από το καλοκαίρι που ο Τσικλητήρας αναδεικνυόταν στη Στοκχόλμη ολυμπιονίκης. Είναι ακαθόριστο πότε άρχισε η γενικευμένη απόπειρα "προστασίας" του, εκείνος πάντως είχε ενημερώσει σχετικά τον πατέρα του γραπτώς από τις 6 Σεπτεμβρίου, τονίζοντας παράλληλα τη δική του ειλημμένη και τελική απόφαση να καταταγεί. Πιθανότερα την 27η του μήνα παρουσιάστηκε εθελοντής στο Στρατολογικό Γραφείο Καλαμάτας και εντάχθηκε στον 11ο Λόχο του 1ου Συντάγματος Πεζικού, προωθούμενος στη μεγαλύτερη πόλη της τότε βόρειας ελληνικής μεθορίου Λάρισα, δηλαδή το επιτελικό κέντρο των επιχειρήσεων. Κάποιοι σημειώνουν απόρριψή του σε πρόταση παραμονής στο Φρουραρχείο Αθηνών,κατά τον ενδιάμεσο σταθμό της μονάδας στην πρωτεύουσα.

Έλαβε το βαθμό έφεδρου λοχία, δεν υπάρχουν όμως αναφορές περί εμπλοκής του στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Φημολογείται ότι το τελευταίο ήταν επακόλουθο παρέμβασης του Πρίγκηπα Νικολάου, όχι αποκλειστικά βεβαίως για να διαφυλαχθεί ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής της εποχής (ο βασιλόπαις διατελούσε μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής), όσο το ηθικό στρατεύματος και λαού από δυσμενές ενδεχόμενο στην υγεία ή και ζωή του –πρόσφατου– ζωντανού θρύλου της φυλής. Αργότερα κατατάχθηκε στο 9ο Σύνταγμα Καλαμάτας ο αδελφός του Σταύρος, ούτε 17 ετών, ο οποίος επίσης έγινε αντικείμενο προστατευτικών ενεργειών και προωθήθηκε για το μέτωπο της Ηπείρου μόνο κατόπιν τοποθέτησης του Κωστή σε τομέα πίσω εφεδρείας.Αυτό συνέβη τις τελευταίες ημέρες του 1912, με διαταγή μετάθεσης για την Αθήνα και το 1ο Σύνταγμα της μονάδας υποστήριξης Έμπεδα (σημερινά κέντρα εκπαίδευσης εν καιρώ πολέμου). Κατά τον Δελώνη, η εξέλιξη προκάλεσε στον Τσικλητήρα έντονη δυσαρέσκεια και αίσθημα ντροπής προς τους συναδέλφους του που θα παρέμεναν να στελεχώνουν το λόχο, έστω και μακριά από τις μάχες.

Ασθένεια και θάνατος

Στις 2 Φεβρουαρίου 1913 (πρωί;) εμφανίζει υψηλό πυρετό, σπασμούς και δύσπνοια, για να μεταφερθεί εσπευσμένα στο Πολιτικό Νοσοκομείο (τώρα Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων). Σε ιατρικό συμβούλιο –παρουσία εκπροσώπου του Πρίγκηπα Νικολάου– ο καθηγητής Λιβιεράτος,  ανακοινώνει το απόγευμα της επομένης τη διάγνωση σοβαρής περίπτωσης μηνιγγίτιδας ιδιότυπης μορφής (φυματιώδη). Από την Πύλο κατέφθασαν μία ημέρα έπειτα, όπως και ο Σταύρος που κρυοπαγήματα τον είχαν θέσει εκτός επιχειρήσεων στην Ήπειρο. Παρότι "προς στιγμήν εθεωρήθη εκλιπών πας κίνδυνος",η κατάσταση επιδεινώθηκε το πρωί της 10ης Φεβρουαρίου και περιερχόμενος σε λήθαργο, σύντομα (5 με 10 το βράδυ) ο 24χρονος κατόχος τεσσάρων ολυμπιακών μεταλλίων εξέπνευσε. Τον 8ήμερο εκείνο, τελευταίο του  αγώνα παρακολούθησε με συγκίνηση το Πανελλήνιο, φίλαθλο και μη.

Απερίγραπτη υπήρξε σε όλη την Ελλάδα η θλίψις και συντριβή που προεκάλεσε ο τόσον αδόκητος θάνατος του χιλιοαγάπητου πρωταθλητού, επιβλητική δε και συγκλονιστική σε οδύνη και συγκίνησι υπήρξεν η εκφορά του νεκρού... Χιλιάδες κόσμου συγκεντρώθηκαν εντός και εκτός του ναού...

Πλήθο στεφάνων είχαν κατατεθή, μεταξύ των οποίων  δύο ιδιαιτέρως συγκινήσαντες, των οπλιτών του 11ου λόχου και των μαθητών του Αθηναϊκού Λυκείου.
Και την 4ην μ.μ. οι τρεις ομοβροντίαι του τιμητικού στρατιωτικού αγήματος ανήγγειλαν ότι ο Ολυμπιονίκης έπαυσε να ανήκη στον κόσμο αυτό και περιήλθε στην ιστορία και την αθανασία.

Παύλος Ν. Μανιτάκης

Δημοσίευμα πληροφορεί το αθηναϊκό κοινό περί "κεραυνοβόλου μηνιγγίτιδος", αντίθετα ορισμένες μεταγενέστερες πηγές θεωρούν πως η μεταδοτική νόσος προσέβαλε τον οργανισμό πριν μετατεθεί στα Έμπεδα. Η μυθιστορηματική βιογραφία "Ταξίδι στη δόξα" παραθέτει μόνον ότι ο εποπτεύων γιατρός αμέσως υποπτεύθηκε την περίπτωση και έθεσε το θάλαμο της μονάδας σε πολυήμερη καραντίνα, χωρίς να διευκρινίζεται εάν στο στρατόπεδο είχαν προϋπάρξει άλλα κρούσματα. Επικρίνει, τέλος, τη στάση θερμόαιμων Βασιλοφρόνων που μέσω του τύπου "δε δίσταζαν να τα βάλουν με την Κυβέρνηση του Βενιζέλου που είχε ντύσει τον Τσικλητήρα στρατιώτη! Άδικη, φυσικά, κατηγορία, αφού όλοι ήξεραν τις προσπάθειες που είχαν γίνει να μην ταλαιπωρηθεί ο Ολυμπιονίκης..."

Το οικογενειακό μνήμα της οικογένειας Τσικλητήρα στην Πάτρα, η φωτογραφία του Κωστή στο μέσον (αριστερά του Ηρακλή και δεξιά του Σπύρου)

Κατά την κηδεία στον Άγιο Γεώργιο (Καρύτση) χοροστάτησε ο Επίσκοπος Ύδρας Προκόπιος, προφανώς λόγω των οικογενειακών δεσμών με το νησί από την εποχή του προπάππου Τζικλητήρα, με παρόντες να είναι "όλοι οι αθληταί μετά του κ. Γεωργαντά" και "άπαντα τα μέλη των ενταύθα (σημ. της πρωτεύουσας) Γυμναστικών Συλλόγων και Σωματείων μετά των προέδρων αυτών".Εκ μέρους της πολιτείας, ο Πρόεδρος της Βουλής Ζαβιτσάνος, ο Νομάρχης Αττικοβοιωτίας Δάσιος,ο Δήμαρχος Αθηναίων Μερκούρης, ενώ "δέον να σημειωθή ενταύθα ότι μεγάλως παρετηρήθη η απουσία του υπουργού της Παιδείας κ.Τσιριμώκου, όστις τυγχάνει προϊστάμενος της αθλητικής κινήσεως." Στρατευμένοι συναθλητές του από τον Πανελλήνιο ΓΣ (Γιάννης Γαλανάκης, Γιώργος Μπανίκας, Παντελής Ψύχας κ.ά) και συνάδελφοι των Εμπέδων κράτησαν τις ταινίες στο φέρετρο κατά την πομπή προς το Α' Νεκροταφείο Αθηνών, όπου ένοπλη διλοχία απέδωσε τιμές ήρωα πολέμου. Κατά σύμπτωση, ο τόπος ταφής απείχε μόλις κάποιες εκατοντάδες μέτρα από το Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου το 1906 έλαβε μέρος στους Μεσοολυμπιακούς και τα επόμενα χρόνια στέφθηκε 20 φορές πανελληνιονίκης.

Ο αθλητής εικάζεται ότι συνδεόταν με την Ηρώ, η οποία εν αγνοία του ταξίδεψε έως τη Στοκχόλμη για τους Ολυμπιακούς, αποτελώντας έναν από τους ελάχιστους Έλληνες που πανηγύρισαν τις επιτυχίες του επί τόπου. Άγνωστη νέα αναφέρεται σε μαρτυρία νοσοκόμας να παραμένει τις τελευταίες νύχτες δίπλα του μέχρι το ξημέρωμα και "Οι φύλακες του Α' Νεκροταφείου Αθηνών διηγούνται πως, για χρόνια πολλά, ερχόταν μια μυστηριώδης γυναίκα κάθε πρωί Πρωτοχρονιάς κι άφηνε λουλούδια στον τάφο του Ολυμπιονίκη. Κανείς δεν έμαθε ποτέ ποια ήταν..."

Μεταφέρθηκε αργότερα στο Α΄ Νεκροταφείο Πατρών, σε μνήμα της ευρύτερης οικογένειας που φέρει τους 5 κύκλους του εμβλήματος των Ολυμπιακών αγώνων, καθώς δύο μέλη της είχαν λάβει μέρος σε αυτούς.

Αθλητική σταδιοδρομία

Από τη νεαρή του ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό ενώ παράλληλα η προπονησή του βασιζόταν σε αυτοσχεδιασμούς όπως το να πηδά τη μάντρα του σπιτιού του ή να περνά επάνω από τρία δεμένα άλογα.Στη συνέχεια διακρίθηκε στους μαθητικούς αγώνες. Ο Κωστής Τσικλητήρας αφιερώθηκε στον αθλητισμό και το 1906 έγινε αθλητής του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου (ΠΓΣ). Σπάνιες οι ψυχικές του αρετές, έξοχες οι σωματομετρικές του ικανότητες, όπως επισημαίνεται στην ιστορία του συλλόγου. Ασχολήθηκε παράλληλα με το στίβο και το ποδόσφαιρο. Το 1906 κατέκτησε την τρίτη θέση στο μήκος άνευ φοράς στους Πανελλήνιους αγώνες με επίδοση 2.83 μ. Το ίδιο έτος στους Μεσολυμπιακούς της Αθήνας, κατετάγη 6ος στο ύψος άνευ φοράς με 1.30 μ, ενώ στο μήκος άνευ φοράς αποκλείστηκε στον προκριματικό.

Το 1907 κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια στους Πανιώνιους Αγώνες της Σμύρνης, στο άλμα εις ύψος με 1.65 μ., στο ύψος άνευ φοράς με 1.40 μ. και στο μήκος άνευ φοράς με 3.14 μ.. Επίσης του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Πανιωνίου. Στους Πανελλήνιους αγώνες κατάκτησε 2 χρυσά μετάλλια. Με την ποδοσφαιρική ομάδα του ΠΓΣ συμμετείχε στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα του 1907 αγωνιζόμενος στη θέση του τερματοφύλακα.

Μετείχε και πάλι στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου για την περίοδο 1907-08. Στις 20 Ιουλίου αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου στο αγαπημένο του αγώνισμα το οποίο ήταν το μήκος άνευ φοράς και κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο υποσχώμενος ότι θα γίνει πρώτος ολυμπιονίκης. Στις 23 Ιουλίου του 1908 ο Τσικλητήρας κατέκτησε για δεύτερη φορά το ασημένιο μετάλλιο στην ίδια διοργάνωση στο ύψος άνευ φοράς. Τα άλματά του ήταν 3,28 μ. και 1,55 μ. αντίστοιχα.

Ο Κωστής Τσικλητήρας στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1912

Από το 1908 ακολούθησε το Γιώργο Καλαφάτη εγκαταλείποντας την ποδοσφαιρική ομάδα του Πανελλήνιου και μετείχε στην πρώτη ομάδα που σχημάτισε ο Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών (όπως τότε ονομαζόταν ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος). Αγωνιζόμενος ως τερματοφύλακας στον ΠΟΑ, στις 30 Νοεμβρίου του 1908 κατέκτησε το Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου που διοργανώθηκε από τον ΣΕΑΓΣ. Στις 7 Δεκεμβρίου του 1910 κατάκτησε ένα ακόμη Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου με τον ΠΟΑ.

Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1912 στη Στοκχόλμη, κατά τους οποίους ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής, κατέκτησε στις 8 Ιουλίου το χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς με άλμα 3,37 και το χάλκινο στο ύψος άνευ φοράς με άλμα 1,55.

Υστεροφημία

Σε δεσπόζουσα θέση επάνω από το λιμάνι (μικρό πλάτωμα εμπρός του πρώην οικογενειακού σπιτιού από το 1918, πυρπολημένου επί Κατοχής στις πρώτες εμφύλιες διαμάχες) και ως ελάχιστος φόρος τιμής για το διασημότερο τέκνο της πόλης, ανεγέρθηκε το 1981 ορειχάλκινος ανδριάντας του αθλητή. Το έργο υλοποιήθηκε με πρωτοβουλία και δαπάνη του Εκπολιτιστικού Συλλόγου «ΤΟ ΝΑΥΑΡΙΝΟ» των Πυλίων της Αθήνας, λαμβάνοντας μερική μόνο κρατική ενίσχυση μέσω ΣΕΓΑΣ, ανήκει δε στα δεκάδες της γλύπτριας Μαίρης Παπακωνσταντίνου που κοσμούν εξωτερικούς χώρους ανά την Ελλάδα (έχει ακόμα δημιουργήσει τα αντίστοιχα σε Χίο των συμπατριωτών της Μάντικα και Σύλλα, κατόχων 6ων θέσεων στους Ολυμπιακούς Βερολίνου το 1936). Είναι ύψους 2 μέτρων, άρα σχεδόν το φυσικό του και τον αναπαριστά σε στάση για ανάποδο άνευ φοράς άλμα εις ύψος. Βρίσκεται πλέον στο αποκαταστημένο πατρικό του, ενώ η καλλιτέχνιδα έχει δανείσει το γύψινο πρόπλασμα του έργου στον Πανελλήνιο ΓΣ (ΠΓΣ) για έκθεση στις εγκαταστάσεις του, όπου και υπέστη βανδαλισμό.

Στενός δρόμος ενός οικοδομικού τετραγώνου του Δήμου Αθηναίων και στο πίσω μέρος του Παναθηναϊκού Σταδίου (αντίθετη πλευρά από το λόφο Αρδηττού), φέρει συμβολικά το ονοματεπώνυμό του, καθώς εκεί σημείωνε τις αλλεπάλληλες πανελλήνιες νίκες. Οδοί προς τιμήν του υπάρχουν επίσης σε Πύλο, Μεσσήνη του ίδιου νομού και Άνω Λιόσια (γειτονιά δρόμων με ονόματα Ελλήνων ολυμπιονικών πλησίον του Σπιτιού της Πάλης), Καλλιθέα, Ηράκλειο της Αττικής.

"Κωστής Τσικλητήρας" καλείται ανεπίσημα και το Εθνικό Στάδιο Πύλου, το οποίο στις αρχές του 2012 εμφάνιζε εικόνα εγκατάλειψης από τις αρμόδιες αρχές.

Το 1968 ιδρύθηκε ο Αθλητικός Όμιλος Πύλου "Ολυμπιονίκης Κωστής Τσικλητήρας", ένας από τους δύο με τον αρχαιότερο Νέστωρ που διατηρούν σήμερα τμήμα ποδοσφαίρου στην πόλη.Αγωνίζεται στις διοργανώσεις της τοπικής ΕΠΣ Μεσσηνίας και η πρόσφατη συμμετοχή στα ημιτελικά του κυπέλλου Ερασιτεχνών Ελλάδας το 2015, πρόκειται για τη σημαντικότερη στιγμή της ιστορίας του σε επίπεδο εκτός νομού.

Συμπεριλήφθηκε στη σειρά 5 γραμματοσήμων με τίτλο "Έλληνες Ολυμπιονίκες 1896-1912", την πρώτη αναμνηστική από τα ΕΛΤΑ εν όψει των Ολυμπιακών 2004 στην Αθήνα, όπως και οι Σπύρος Λούης, Αριστείδης Κωνσταντινίδης, Ιωάννης Φωκιανός, Ιωάννης Μητρόπουλος. Όντας μεγαλύτερης ονομαστικής τιμής, το γραμματόσημο με την εικαστική απεικόνιση της δικής του φωτογραφίας τυπώθηκε σε υποπολλαπλάσια ποσότητα των υπολοίπων,  σταδιακά επομένως αποκτά υψηλότερη φιλοτελική αξία. Οι δε ενστάσεις περί του ότι η συγκεκριμένη κυκλοφορία "έχει ιστορικά ατυχήσει με την εξοργιστική παράλειψη" ορισμένων άλλων προσωπικοτήτων του τότε ελληνικού αθλητισμού, πιθανότατα δεν αφορά στο θριαμβευτή άλτη των 1908 και 1912.

Αεροσκάφος του στόλου της Olympic Air (πρώην Ολυμπιακές Αερογραμμές), φέρει την ονομασία "Κώστας Τσικλητήρας". Πρόκειται για ένα από τα 6 δικινητήρια ελικοφόρα μικρών αποστάσεων τύπου ATR 42-300, με τα υπόλοιπα της κατηγορίας "Φιλόσοφοι της Αρχαίας Ελλάδος και Έλληνες Ολυμπιονίκες" να καλούνται: Πλάτων, Σωκράτης, Αριστοτέλης, Πυθαγόρας και Σπύρος Λούης.

Οικία Ολυμπιονίκη

Το κατασκευής 1860 νεοκλασικό διώροφο όπου γεννήθηκε και έζησε έως τα 16½, απέκτησε το 1886 ο πατέρας του Ηρακλής, ενώ το 1898 ολοκληρώθηκε η αγορά των γύρω προσαρτημάτων συνιστώντας ενιαία ιδιοκτησία 750τμ δομημένων και ακάλυπτων χώρων. Πέντε χρόνια από το θάνατο του άλτη και μήνες προ του πατέρα, ανταλλάχθηκε σε πράξη συμψηφισμού για οικογενειακό δάνειο και χρέη με το μικρότερου εμβαδού διώροφο κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας. Εκείνη το χρησιμοποίησε έως το 1955 που "μετέφερε τα Γραφεία της [...] και εγκατέλειψε ασυντήρητο το «σπίτι του Τσικλητήρα»", όπως συνέχισε να καλείται. Το 1982 χαρακτηρίστηκε "έργο τέχνης χρήζον ειδικής κρατικής προστασίας", από το 1983 η διάσωσή του ήταν η κύρια προτεραιότητα του συλλόγου ΝΑΥΑΡΙΝΟ και το 1984 κηρύχθηκε διατηρητέο με απόφαση του ΥπΧΟΠ Α. Τρίτση. Εντούτοις, η κάτοχος αιτήθηκε κατεδάφιση που απέρριψε μεν η ΥπΠΟ Μ. Μερκούρη, θορύβησε όμως και ώθησε στη σύσταση Επιτροπής Πρωτοβουλίας Πυλίων το 1987 με αρωγούς μη μέλη του σωματείου, τον ΑΟ Τσικλητήρα και τον ΠΓΣ. Κατά τον εορτασμό του τελευταίου για την 100ετηρίδα από τη γέννηση του αθλητή του, το ευρύ κοινό έλαβε πρώτη φορά γνώση της επιτακτικής ανάγκης συντήρησης του κτηρίου, αλλά μάταια και ενώ ήδη μέσω του τύπου της Καλαμάτας ο Ηλίας Μισιρλής (δικηγόρος, ποιητής, ερευνητής και συγγραφέας) είχε καταθέσει την ιδέα περί δωρεάς του, έστω πώλησης, στο δήμο και μετατροπής ως πολιτιστικού κέντρου ή παραχώρησης στην πολιτεία για μουσείο της ναυμαχίας του Ναβαρίνου (μεσαιωνικό όνομα της Πύλου). Σε μία κίνηση ελιγμού η Εθνική, ενέκρινε 95 εκατομμύρια δραχμές το 1989 για τις αρχικές εργασίες αναπαλαίωσης, ποσό που ουδέποτε διέθεσε ως πρώτο βήμα της –προγραμματισμένης υποτίθεται από το 1988– επαναστέγασης των τοπικών υπηρεσιών της στο αρχοντικό.

Η αδιαφορία και μη ανταπόκριση της ιδιοκτήτριας στις πριν το 1992 εκκλήσεις για προστασία του, υποχρέωσαν την Επιτροπή σε έναν αγώνα δημοσιοποίησης και συνεχούς επαναφοράς του ζητήματος στα αρμόδια υπουργεία, υφυπουργεία, γραμματείες και νομαρχίες, διευθυντές και αρθρογράφους εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίας, βουλευτές του νομού και από το 1998 την Οργανωτική Επιτροπή ΟΑ - Αθήνα 2004. Στις επιστολές και επισκέψεις της έκανε λόγο τόσο γενικότερα για έλλειψη σεβασμού και ανεκπλήρωτο χρέος προς την ιστορική ευθύνη εκ μέρους της τράπεζας, όσο και ειδικότερα σε μη διαφύλαξη της παράδοσης της ίδιας "από το όνειδος και το άγος της καταστροφής ενός εθνικού Μνημείου" (πόσο μάλλον, όταν είχε ήδη χρηματοδοτήσει ανάπλαση δύο μεγάρων της στο κέντρο της πρωτεύουσας). Οι ενέργειες εντείνονταν κάθε φορά εν όψει Ολυμπιακών αγώνων (1992, 1996) και του Παγκόσμιου πρωταθλήματος ανοικτού στίβου Αθήνα 1997, ενώ προς το τέλος της δεκαετίας άρχισαν ακόμη να ευαισθητοποιούνται πρόσωπα του αθλητισμού με άρθρα και επιστολές τους (Dr. Wolfgang Decker, Λευτέρης Παπαδόπουλος, παλαίμαχοι αθλητές, Πέτρος Λινάρδος, Γιάννης Θεοδωρακόπουλος). Η αναβίωση από τον ΠΓΣ των αγώνων στίβου Τσικλητήρεια στη μνήμη του άλτη απέφερε δημοσιότητα στην εικόνα εγκατάλειψης της οικίας, μέσω ημερήσιου τύπου και τηλεοπτικού σταθμού με μεγαλομέτοχο τον πρόεδρο του συλλόγου, όπως επίσης η αθλητική διημερίδα Σχολικά Τσικλητήρεια '99 του δήμου Πύλου. Πρόταση της Εθνικής να επιβαρυνθεί ο τελευταίος τις επισκευές και σε αντάλλαγμα να εκμεταλλεύεται το κτήριο για 20 χρόνια, απορρίφθηκε –με έμμεση απειλή μαζικής απόσυρσης καταθέσεων των Πυλίων– υπό το σκεπτικό ότι αφενός ο δήμος ούτε διέθετε τους πόρους, ούτε θα απόσβενε ποτέ τη δαπάνη καθώς εκείνο προορίζεται για χώρος πολιτισμού, αφετέρου λύσεις μοναδικού σκοπού το κέρδος δεν συνάδουν με τράπεζα που διαφημιζόταν –τότε– ως ο μέγας χορηγός του ελληνικού στίβου (τρεις μήνες αργότερα ο διοικητής της που είχε αυτοπροσώπως υποβάλει την πρόταση, δεξιώθηκε με τον πρωθυπουργό στο μέγαρο Μαξίμου τους 6 νικητές του Παγκόσμιου πρωταθλήματος της Σεβίλης).

Τελικά το κτήριο αγοράστηκε γύρω στο 2000 από το δήμο Πύλου. Παρότι μεγάλο τμήμα των μελετών εκπονήθηκε από μηχανικούς με μορφή δωρεάς, η ανεύρεση πόρων καθυστέρησε την υλοποίηση αναστήλωσης, στατικής ενίσχυσης και αποκατάστασης των χώρων του. Πλέον, η Οικία Ολυμπιονίκη Κ. Τσικλητήρα στεγάζει τη βιβλιοθήκη Θοδωρή Βλαχοδημήτρη (μη προσβάσιμη εξαιτίας έλλειψης προσωπικού) και ο α' όροφος έχει παραχωρηθεί για 25ετία στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, ώστε να λειτουργεί ως μουσείο. Από το 2012 φιλοξενεί την προσωρινή επανέκθεση της συλλογής Ρενέ Πυώπινάκων και αντικειμένων από την Ελληνική επανάσταση το 1821 με εστίαση στη ναυμαχία του Ναβαρίνου. Στο μέλλον προγραμματίζεται η παρουσίαση σε μόνιμη βάση εκθεμάτων για τη ζωή του Πύλιου άλτη.

                                 ΤΖΙΜ ΘΟΡΠ  ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ 1912

Τζιμ Θορπ: Ο κορυφαίος αθλητής του κόσμου ήταν Ινδιάνος και τον έλεγαν «Φωτεινό μονοπάτι»

Το όνομα του Τζιμ Θορπ ίσως δεν θυμίζει τίποτα στις νεότερες γενιές. Όμως υπήρξε ο κορυφαίος αθλητής του κόσμου και έπεσε θύμα της μεγαλύτερης αδικίας στην ιστορία του Ολυμπιακού Κινήματος, σε τέτοιο βαθμό, ώστε δεκαετίες αργότερα η ΔΟΕ αναγνώρισε το λάθος, ζήτησε δημόσια συγγνώμη και αποκατέστησε ιστορικά το ένδοξο όνομά του. Δυστυχώς ο ίδιος είχε πιά πεθάνει.Το 1951 η ζωή του Φωτεινού Μονοπατιού, όπως ονομαζόταν ο ινδιάνος αθλητής, έγινε κινηματογραφική ταινία με τον τίτλο «Ο άνθρωπος από μπρούντζο» και ο Μπαρτ Λάνκαστερ ανέλαβε ναι παίξει τον αθλητή, που οι τότε επιδόσεις του σε εννιά από δέκα διαφορετικά αγωνίσματα θεωρούνται αξεπέραστες, κατ' αναλογία φυσικά των εποχών! Γι' αυτό και ορισμένοι επιμένουν ακόμη και σήμερα πως ο Τζιμ Θορπ υπήρξε ο κορυφαίος αθλητής όλων των εποχών. Ο Ολυμπιονίκης των Ολυμπιονικών!

Διέλυσε το Χάρβαρντ και νίκησε τον Αϊζενχάουερ

Ο Τζέιμς Φράνσις Θορπ, όπως ήταν το όνομα, με το οποίο καταχωρήθηκε κατά την γέννησή του, ήρθε στον κόσμο το 1887 (κατά άλλες πηγές το 1888) στην Οκλαχόμα, σε μια περιοχή περιορισμού των ινδιάνων. Μισός Σακ & Φοξ (της φυλής Μισκουόκι) από τον πατέρα του, που είχε και ιρλανδικό αίμα, και μισός Ποταουτόμι από την μητέρα του, που είχε και γαλλικές ρίζες. Ήταν εγγονός του καθ' όλα σεβάσμιου στον ινδιάνικο οικισμό Μαύρου Γερακιού, ο οποίος και του έδωσε το όνομα Wa-Tho-Huk, που σημαίνει Φωτεινό Μονοπάτι.Από μικρός βίωσε απώλειες. Στα 9 του χρόνια έχασε τον αδελφό του από πνευμονία και τρία χρόνια αργότερα πέθανε και η μητέρα του. Το σχολείο μάλλον δεν του άρεσε. Προτιμούσε να τρέχει στο δάσος και λένε ότι ήταν τόσο γρήγορος, που μπορούσε να παραβγεί με έναν λαγό!Ατίθασος χαρακτήρας, καυγάδιζε συνεχώς με τον πατέρα του και όταν έγινε 16 ετών, το έσκασε για να πάει να δουλέψει σε ένα ράντσο με άλογα, όμως επέστρεψε γρήγορα και αποφάσισε να συνεχίσει το σχολείο. Έτσι, το 1904 βρέθηκε στο κολέγιο του Καρλάιλ στην Ιντιάνα, σε ένα από τα ελάχιστα που δέχονταν ινδιάνους. Κι εκεί ανακάλυψε τις τρομερές δυνατότητές του ο προπονητής του ράγκμπι, Γκλεν Σκόμπι «Ποπ» Γουόρνερ.Τον πήρε αμέσως στην ομάδα και σ' ένα ματς του άσημου Καρλάιλ επί του πανίσχυρου και υπεροπτικού Χάρβαρντ, ο ψηλός, γεροδεμένος και ταχύτατος Τζιμ Θορπ σημείωσε το ένα γκολ μετά το άλλο και «καθάρισε» μόνος του την νίκη με 18-15. Ήταν η πρώτη φορά που το Καρλάιλ νικούσε το Χάρβαρντ!Λίγο καιρό αργότερα διέλυσε και την φημισμένη ομάδα του Ουέστ Πόιντ, της παλαιότερης και κορυφαίας στρατιωτικής σχολής των ΗΠΑ. Ανάμεσα στους ηττημένους αντίπαλούς του εκείνη την ημέρα ήταν κι ένας νεαρός, ο οποίος έμελλε ως στρατηγός να ηγηθεί των Συμμαχικών Δυνάμεων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη συνέχεια να γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ!Όμως, ανάμεσα σε αυτές τις επιτυχίες, ο Θορπ «μετρούσε» άλλη μια απώλεια, καθώς έχανε και τον πατέρα του από γάγγραινα.

«Τι είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες;»

Κι ενώ όλα έδειχναν ότι ένας μεγάλος παίκτης του ράγκμπι είχε εμφανιστεί, ήρθε ένα τυχαίο γεγονός να αλλάξει όλη την ιστορία. Καθημερινά έβλεπε τους συμφοιτητές του που την μια πηδούσαν μακριά, την άλλη έτρεχαν για το ποιος θα τερματίσει πρώτος, την παρ' άλλη πετούσαν σφαίρες και ακόντια και μια φορά τους είδε να προσπαθούν να περάσουν ένα ύψος 1 μέτρου και 80 εκατοστών. «Μπορώ να δοκιμάσω κι εγώ;» ρώτησε με αφέλεια. Πήρε φόρα και πέρασε τον πήχη με την άνεση, που άλλοι περνούν το χαλάκι της πόρτας.Πριν καταλάβει τι είχε γίνει, άκουσε από μακριά τον Γκλεν Σκόμπι να φωνάζει. Αισθάνθηκε πως κάτι κακό είχε κάνει, όμως την ίδια στιγμή έβλεπε τους συμφοιτητές του να τον αγκαλιάζουν και να τον συγχαίρουν. Κοιτούσε σαν χαμένος, μέχρι που έφτασε τρέχοντας ο προπονητής του, τον φίλησε και του είπε: «Αγόρι μου, μόλις κατέρριψες το ρεκόρ του σχολείου»!Από εκείνη την ημέρα ο Τζιμ Θορπ άρχισε να ασχολείται συστηματικά με τον στίβο, σχεδόν με όλα τα αγωνίσματα. Οι επιδόσεις του ήταν εξαιρετικές, αλλά του έλειπε η τεχνική, γι' αυτό και οι γυμναστές τον έστρεψαν στο Πένταθλο και το Δέκαθλο. Ο ίδιος ενθουσιάστηκε με όλη αυτήν την πληθώρα των αγωνισμάτων, άρχισε να προπονείται σκληρά και κάπου εκεί ήταν που άκουσε για πρώτη φορά τους συναθλητές του να μιλούν για Ολυμπιακούς Αγώνες. Και πάλι γεμάτος αφέλεια, πήγε και τους ρώτησε: «Τι είναι αυτό;»...Μόλις 1,5 χρόνο αργότερα, το 1912, όχι απλώς θα μάθαινε τι είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αλλά θα έμπαινε στο Ολυμπιακό Στάδιο της Στοκχόλμης και θα σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά του. Και θα έβλεπε δύο φορές τον Βασιλιά της Σουηδίας να του περνά στο στήθος το χρυσό μετάλλιο, και για το Πένταθλο και για το Δέκαθλο! Μάλιστα στα 110μ. με εμπόδια είχε κάνει και παγκόσμιο ρεκόρ!Σε όλα τα αγωνίσματα του Πεντάθλου και μέσα σε μία ημέρα, είχε νικήσει τον σπουδαίο Νορβηγό Φέρντιναντ Μπι. Στα τέσσερα μάλιστα από αυτά (μήκος, 200μ., δίσκος, 1.500μ.) είχε έρθει πρώτος απ' όλους! Και σε όλα τα αγωνίσματα του Δεκάθλου, με εξαίρεση μόνο το ακόντιο, είχε αφήσει πίσω του τον φοβερό Σουηδό Ούγκο Βισλάντερ, μεγάλο φαβορί και κάτοχο του παγκοσμίου ρεκόρ με 7.244 βαθμούς. Στο τέλος έσπασε το «φράγμα» των 8.000 βαθμών και ολοκλήρωσε με 8.412! Συνέτριψε δηλαδή κατά 1.168 βαθμούς το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ!Ο θρύλος είχε γεννηθεί! Ο Τζιμ Θορπ θεωρήθηκε η μεγάλη μορφή των 5ων Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων και η υποδοχή που του επιφυλάχθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχε προηγούμενο. Χιλιάδες είχαν βγει στους δρόμους για να τον αποθεώσουν κι αυτός, φορώντας τα δύο χρυσά μετάλλια στο στήθος, θα αναρωτηθεί στις δηλώσεις του: «Είναι υπέροχο όλο αυτό, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πότε απέκτησα τόσους πολλούς φίλους...».

Το σκάνδαλο των 47 δολαρίων

Αυτό που δεν έβλεπε εκείνη την ημέρα ο Τζιμ Θορπ είναι ότι είχε αποκτήσει και εχθρούς! Ενόχλησε η ινδιάνικη καταγωγή του και μόλις 7 μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 1913, έσκασε η «βόμβα»! Πρώτη η εφημερίδα «Γουόρτσεστερ Τέλεγκραμ» και αμέσως μετά η «Πρόβιντενς Τάιμς» έγραψαν πως το 1909 και το 1910 ο Τζιμ Θορπ είχε αγωνιστεί σε αγώνα μπέιζμπολ με την ομάδα της Βόρειας Καρολίνας, λαμβάνοντας ως αμοιβή 47 δολάρια!Βρισκόμαστε στην εποχή όπου οι κανόνες της ΔΟΕ ήταν απόλυτοι πάνω σε αυτό το θέμα και δεν δέχονταν ίχνος επαγγελματισμού στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι αθλητές που αγωνίζονταν θα έπρεπε να είναι αυστηρά ερασιτέχνες. Βέβαια, ειδικά στις ΗΠΑ, πολλοί αθλητές των κολλεγίων αγωνίζονταν τα καλοκαίρια επ' αμοιβή σε διάφορα ομαδικά αθλήματα, όμως το έκαναν εντέχνως με ψευδώνυμο. Ο Τζιμ Θορπ δεν τα γνώριζε αυτά και είχε δεχθεί εκείνα τα 47 δολάρια με το κανονικό όνομά του!Το σκάνδαλο που ξέσπασε ήταν μεγάλο. Και ο γραμματέας της Ερασιτεχνικής Αθλητικής Ένωσης των ΗΠΑ, Τζέιμς Έντουαρντ Σάλιβαν, αποφάσισε να το κυνηγήσει ως το τέλος. Ο Θορπ του έστειλε επιστολή, στην οποία παραδεχόταν πως είχε πάρει εκείνα τα 47 δολάρια, τόνιζε όμως πως το ποσό ήταν ασήμαντο για να θεωρηθεί επαγγελματίας και πως ο ίδιος αγνοούσε την απαγόρευση, πολύ περισσότερο από την στιγμή που και άλλοι συμφοιτητές του Ολυμπιονίκες είχαν κάνει κάτι ανάλογο, αλλά με ψευδώνυμο. Στο τέλος δήλωνε πρόθυμος να επιστρέψει τα 47 δολάρια!Ο Σάλιβαν όμως ήταν ανένδοτος. Και οδήγησε το θέμα στην ΔΟΕ. Αν και οι κανονισμοί προέβλεπαν τότε πως οποιεσδήποτε ενστάσεις θα έπρεπε να κατατεθούν εντός 30 ημερών από την λήξη των Αγώνων και είχε περάσει σχεδόν ένας χρόνος, η ΔΟΕ δέχθηκε την καταγγελία. Η Ολυμπιακή Επιτροπή των ΗΠΑ υποστήριξε τον Τζιμ Θορπ και ο ίδιος έστειλε νέα επιστολή προς την ΔΟΕ, με την οποία ζητούσε δημόσια συγγνώμη, τόνιζε πως ως ινδιανόπουλο δεν γνώριζε τότε ότι απαγορευόταν κάτι τέτοιο και πρόσθετε πως όλους αυτούς τους μήνες, σε πολλά γράμματα που λαμβάνει από θαυμαστές του, βρίσκει μέσα και χρήματα και πως όλα τα έχει επιστρέψει πίσω στον αποστολέα τους.Η τελική ετυμηγορία της ΔΟΕ υπήρξε καταπέλτης: Ο Τζιμ Θορπ δεν ήταν ερασιτέχνης! Και αποφάσισε να του πάρει πίσω τα δύο χρυσά μετάλλια! Αυτά θα πήγαιναν στους Βισλάντερ και Μπι, που είχαν έρθει 2οι σε Δέκαθλο και Πένταθλο, αντίστοιχα! Όμως και οι δύο τα αρνήθηκαν, δηλώνοντας δημόσια πως τα μετάλλια ανήκουν στον καλύτερο αθλητή του κόσμου! Έτσι, για όλα τα επόμενα χρόνια τα δύο χρυσά μετάλλια του Τζιμ Θορπ θα παραμείνουν κλειδωμένα σε ένα ντουλάπι των γραφείων της ΔΟΕ.

Από ήρωας κομπάρσος!

Η πτώση του Τζιμ Θορπ υπήρξε κατακόρυφη. Βέβαια, δέχθηκε «βροχή» προτάσεων από επαγγελματικές ομάδες του μπέιζμπολ και του ράγκμπι και βρέθηκε να αγωνίζεται κάποια στιγμή ακόμη και στους Τζάιαντς της Νέας Υόρκης, όμως οι αμοιβές του δεν ήταν υψηλές. Είχε ανάγκη από χρήματα και αυτό οι σύλλογοι το εκμεταλλεύθηκαν για να τον βάζουν να υπογράφει συμβόλαια με ελάχιστες αποδοχές. Έτσι, πολύ σύντομα ο άνθρωπος που τιμωρήθηκε για επαγγελματισμό βρέθηκε να αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα!Η κατάστασή του επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο το 1929 με το οικονομικό κραχ και την μεγάλη ύφεση. Για να ζήσει την γυναίκα του και τα παιδιά του, άρχισε να κάνει δουλειές του ποδαριού... Αχθοφόρος, οικοδόμος, νυχτοφύλακας, πορτιέρης σε κακόφημα μπαρ, ακόμη και κομπάρσος σε καουμπόικες ταινίες έγινε, όπου υποδυόταν αυτό που ήταν, τον ινδιάνο δηλαδή!Όταν τον παράτησε η γυναίκα του, έπεσε σε κατάθλιψη και γρήγορα αναζήτησε διέξοδο στο αλκοόλ. Παντρεύτηκε πάλι, ξαναχώρισε και ξαναπαντρεύτηκε (συνολικά έκανε 8 παιδιά), μέχρι που μια ημέρα σαν σήμερα, στις 28 Μαρτίου 1953, πέθανε πάμφτωχος στο σπίτι του από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 65 ετών.Η τρίτη σύζυγός του, Πατρίσια Άσκιου, είχε αρχίσει από το 1950 να απευθύνει εκκλήσεις για βοήθεια. «Δεν έχει τίποτα άλλο, παρά μόνο το όνομά του και τις αναμνήσεις του» είχε πει, όταν άρχισαν τα γυρίσματα της ταινίας με θέμα την ζωή του. Αλλά ούτε και τότε πήρε κάποια οικονομική αμοιβή. Με τον θάνατό του, ο κυβερνήτης της Οκλαχόμα αρνήθηκε να υποδεχθεί την σορό του και να αναγείρει μνημείο προς τιμήν του και τότε εμφανίστηκε η μικρή πόλη Τσανγκ της Πενσιλβάνια, που ενδιαφέρθηκε να τον θάψουν εκεί, προφανώς για να προσελκύσει τουρίστες. Έτσι, η δημοτική αρχή αγόρασε τα λείψανά του, άλλαξε το όνομα της πόλης σε Τζιμ Θορπ και έστησε μνημείο. Λεπτομέρεια: Ο Τζιμ Θορπ δεν είχε επισκεφτεί ποτέ στην ζωή του την συγκεκριμένη περιοχή!

Η συγγνώμη της ΔΟΕ και η δικαίωση του Τζιμ Θορπ

Το 1982 η ΔΟΕ πήρε μια καθοριστική απόφαση, καθώς ανακοίνωσε ότι στην Σεούλ το 1988 θα δεχόταν επαγγελματίες τενίστες στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η απόφαση αυτή άνοιξε εκ νέου την συζήτηση περί επαγγελματισμού και μοιραία επανέφερε στο προσκήνιο την ξεχασμένη υπόθεση του Τζιμ Θορπ.Τότε ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, έκρινε πως, 70 χρόνια μετά, έπρεπε να αποκατασταθεί η ιστορική αδικία. Στις 13 Οκτωβρίου 1982 και σε μια πρωτοφανή κίνηση για τα δεδομένα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ανακοινώθηκε πως το όνομα του Τζιμ Θορπ επανέρχεται στους πίνακες με τους Ολυμπιονίκες. Και στις 18 Ιανουαρίου 1983 ο Σάμαρανκ κάλεσε τα παιδιά του Γκέιλ και Μπιλ, και τους παρέδωσε τα δύο χρυσά μετάλλια του πατέρα τους.Από τότε ως νικητές του Δεκάθλου στην Στοκχόλμη αναφέρονται μαζί ο Θορπ και ο Βισλάντερ και του Πεντάθλου μαζί ο Θορπ και ο Μπι, αν και αναγράφονται ξεχωριστές επιδόσεις.«Είναι μερικοί άνθρωποι που γεννιούνται προικισμένοι. Αν θελήσω να ανατρέξω την μνήμη μου πίσω σε μια τέτοια περίπτωση, τότε σίγουρα θα πάω στον Τζιμ Θορπ. Μπορούσε να κάνει τα πάντα καλύτερα από κάθε άλλον», είχε δηλώσει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, ενθυμούμενος την ημέρα εκείνη που τον είχε αντιμετωπίσει και είχε χάσει.Ίσως όμως το καλύτερο «μετάλλιο» που πήρε ο Θορπ στην καριέρα του να ήταν αυτό το απλό που του είχε πει το 1912 ο Βασιλιάς της Σουηδίας Γουσταύος ο 5ος, την στιγμή που του περνούσε στο στήθος το χρυσό μετάλλιο του Δεκάθλου: «Εσείς κύριε, είστε ο μεγαλύτερος αθλητής του κόσμου»! Άλλωστε, αυτή ακριβώς η φράση είναι χαραγμένη στο μνημείο του, στην πόλη Τζιμ Θορπ της Πενσιλβάνια.

ΠΗΓΕΣ:

• https://www.cnn.gr/prosopa/story/123457/tzim-thorp-o-koryfaios-athlitis-toy-kosmoy-itan-indianos-kai-ton-elegan-foteino-monopati
• GOOGLE-IMAGES

                                                         ΠΑΟΒΟ ΝΟΥΡΜΙ

 

Γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου του 1897 στο Τούρκου  και ήταν γιος ξυλουργού. Ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τον αθλητισμό κατά την ηλικία των δεκατριών ετών  και έκανε την πρώτη διεθνή εμφάνιση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920, όπου κατέκτησε τρία χρυσά και ένα ασημένιο μετάλλιο σε αγωνίσματα ημιαντοχής και αντοχής. Μάλιστα, τη δεκαετία του '20, ο Νούρμι ήταν ο καλύτερος δρομέας μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων στον κόσμο, πραγματοποιώντας παγκόσμια ρεκόρ στις διαδρομές μεταξύ 1500 μέτρων και 20 χιλιομέτρων.Ο Πάαβο Νούρμι (Paavo Johannes Nurmi, 13 Ιουνίου 1897 - 2 Οκτωβρίου 1973) ήταν Φινλανδός δρομέας μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων.

Το 1924, κέρδισε πέντε χρυσά στους Ολυμπιακούς Αγώνες ενώ στους αγώνες του 1928 κατέκτησε ένα χρυσό και δύο ασημένια μετάλλια. Το 1932, ο Νούρμι δεν μπόρεσε να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς, καθώς είχε λάβει χρήματα κι έτσι θεωρήθηκε επαγγελματίας.

Το 1952, ο Νούρμι ήταν ο πρώτος λαμπαδηδρόμος και αυτός που άναψε την Ολυμπιακή Φλόγα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι. Πέθανε στις 2 Οκτωβρίου του 1973 στο Ελσίνκι και η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη.

                                                  ΤΖΩΝΥ ΒΑΙΣΜΙΛΕΡ

Τζόνι Βαϊσμίλερ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	2  Ιουνίου 1904 Freidorf
Θάνατος	20  Ιανουαρίου 1984 ή 21  Ιανουαρίου 1984 Ακαπούλκο
Αιτία θανάτου	πνευμονικό οίδημα
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Παρατσούκλι	Johnny
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Αυστροουγγαρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ηθοποιός ταινιών κολυμβητής ηθοποιός υδατοσφαιριστής ηθοποιός τηλεόρασης
Περίοδος ακμής	1931 - 1976
Οικογένεια
Σύζυγος	Λούπε Βέλες (1933–1939)
Τέκνα	Johnny Weissmuller Jr.

Ο Τζόνι Βαϊσμίλερ σε φωτογραφία εποχής

Ο Τζόνι Βαϊσμίλερ (αγγλ.: Johnny Weissmuller, 2 Ιουνίου 1904 - 20 Ιανουαρίου 1984) ήταν Αμερικανός κολυμβητής, ένας από τους καλύτερους του κόσμου στη δεκαετία του 1920, που αργότερα ακολούθησε καριέρα ηθοποιού.

Κέρδισε πέντε ολυμπιακά χρυσά μετάλλια και ένα χάλκινο. Κατέκτησε πενήντα δύο αμερικανικά εθνικά πρωταθλήματα και κατέρριψε εξήντα επτά παγκόσμια ρεκόρ.

Μετά από τη σταδιοδρομία του ως κολυμβητής, έγινε ηθοποιός στον ρόλο του Ταρζάν. Αν και πολλοί άλλοι ηθοποιοί έχουν επίσης υποδυθεί τον ρόλο αυτό, ο Βαϊσμίλερ είναι ο πιο γνωστός. Η χαρακτηριστική και διαπεραστική του κραυγή έχει μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου.

Βιογραφία

Ο Βάϊσμίλλερ φέρει τα ονόματα Peter John Weissmüller, Johnny Weissmüller, Johnny Weissmuller και János Weißmüller, το όνομα με το οποίο γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου του 1904 στο Szabadfalu της Ουγγαρίας. Η πατρίδα του ήταν στο Μπανάτ που τότε ανήκε στο βασίλειο της Ουγγαρίας που ήταν μέρος της Αυστροουγγαρίας, ενώ σήμερα είναι συνοικία της Τιμισοάρα της Ρουμανίας. Πέθανε στις 20 Ιανουαρίου του 1984 στο Ακαπούλκο του Μεξικού.

Η πατρίδα του είχε ως επί το πλείστον γερμανόφωνο πληθυσμό, τους λεγόμενους Σουάβους της Μπανατίας. Όταν ήταν σε ηλικία επτά μηνών οι γονείς του Πέτρους Βάϊσμίλλερ και Ελίζαμπετ Κέρς μετανάστευσαν στην Αμερική, φτάνοντας εκεί με το πλοίο στο Έλις Άιλαντ της Νέας Υόρκης στις 26 Ιανουαρίου του 1905. Αμέσως κατά την απόβαση τους άλλαξαν το όνομα και τό έκαναν αγγλικό. Έτσι ο μικρός ονομάστηκε Πίτερ Τζων και ο πατέρας του Πίτερ Βάϊσμίλλερ. Ο Πατέρας του έπιασε δουλειά στα ανθρακορυχεία του Γουίντμπερ μιας περιοχήςτου Σόμερσετ στην Πενσυλβάνια. Εδώ γεννήθηκε και ο μικρός αδελφός του, ο Πίτερ Βάϊσμίλλερ Τζούνιορ στις 3 Σεπτεμβρίου του 1905.

Μετά από λίγα χρόνια παραμονής, μετακόμισαν όλοι μαζί στο Σικάγο όπου βρέθηκαν κοντά στους παλιούς συμπατριώτες τους. Ο Τζόνι που του άρεσε να τραγουδάει γιόντελ (γερμ. Jodel) έλαβε μέρος σε πολλούς διαγωνισμούς και άρχισε να χρησιμοποιεί αυτό που αργότερα έγινε η παγκόσμια γνωστή χαρακτηριστική φωνή τους Ταρζάν. Ο πατέρας του που στο μεταξύ είχε ανοίξει ένα μπαράκι και δούλευε και σε μια βιομηχανία ζυθοποιίας είχε γίνει κακός οικογενειάρχης επειδή καταδυνάστευε και έδερνε την οικογένειά του, και τελικά τους εγκατέλειψε.

Ο Τζόνι σταμάτησε το σχολείο από τα 12, έκανε δουλειές του ποδαριού και κατά διαστήματα δεν είχε σπίτι. Η υγεία του ήταν τόσο άσχημη, που οι γιατροί τον είχανε ξεγράψει. Ο Τζόνι αποφάσισε να ακούσει τι του είπε ένας γιατρός και άρχισε κολύμβηση, την οποία έκανε με πάθος και είχε αμέσως εξαιρετική απόδοση.

Η απόδοσή του στα σπορ

Σε ηλικία 17 χρονών έγινε για πρώτη φορά πρωταθλητής Αμερικής στις 50 yards κρόουλ. Τον ίδιο χρόνο έκανε παγκόσμιο ρεκόρ με 1:27,4 πρώτα λεπτά στα 150 yards κρόουλ. Ήταν ο καλύτερος κολυμβητής της εποχής του και ο πρώτος που κολύμπησε σε λιγότερο από ένα λεπτό τα 100 μέτρα, στις 9 Ιουλίου του 1922 στην Αλαμέντα της Καλιφόρνιας με 58,6 δευτερόλεπτα ακριβώς. Τη δεκαετία του 1920 έκανε δημοφιλές ένα δικό του στιλ κολύμβησης, το λεγόμενο „Αμερικάνικο Κρόουλ“.

Πήρε μέρος στην Ολυμπιάδα του 1924 και έλαβε τρία χρυσά μετάλλια (100 και 400 m κρόουλ, 4×200 m σκυτάλη κρόουλ) και στην Ολυμπιάδα του 1928 άλλα δύο (100 m κρόουλ και 4×200 m σκυτάλη κρόουλ). Επίσης έλαβε το χάλκινο μετάλλιο του 1924 στην υδατοσφαίριση.

Ο Βάϊσμίλλερ κατέρριψε πλήθος παγκοσμίων ρεκόρ, των οποίον ο πραγματικός αριθμός δεν είναι γνωστός. Επίσημα είναι τουλάχιστον συνολικά 51 παγκόσμια ρεκόρ, ενώ άλλοι του αποδίδουν μέχρι και 67 παγκόσμια ρεκόρ, στα οποίο όμως ο Βάϊσμίλλερ από αμέλεια ξέχασε να κάνει επίσημη καταγραφή.

Η ιδιωτική του ζωή

Ο Βάϊσμίλλερ παντρέυτηκε πέντε φορές, την ,πόντι Αρνστ, την Λούπη Βέλεζ, την Πέριλ Σκοτ, την Άλεν Γκέιτ (αργότερα McCleland) και την Μέρι Μπέιμον. Έκανε τρία παιδιά με την τρίτη γυναίκα του: τους Τζόνι Βαϊσμίλερ Τζούνιορ την Χάιντι Ελίζαμπεθ Βαϊσμίλερ και την Γουέντι Αν Βαϊσμίλερ.

Την δεκαετία του 1970 νοσηλεύτηκε κάμποσες φορές από καρδιά, διάφορα κατάγματα στα πόδια και την μέση, και από εγκεφαλικό. Αργότερα μπήκε και σε ένα γηροκομείο όπου όμως τον διώξανε, γιατί επαναλάμβανε συνέχεια την κραυγή του Ταρζάν.

Πέθανε το 1984 μετά από πολλαπλό εγκεφαλικό, στο Ακαπούλκο του Μεξικού. Στον τάφο του είναι χαραγμένες μόνο τρεις λέξεις: Johnny Weissmuller, Tarzan.

                                                   ΤΖΕΣΕ ΟΟΥΕΝΣ

Ο Τζέσε Όουενς στο πόντιουμ των νικητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο. Από αριστερά: Ναότο Τατζίμα (Ιαπωνία), Τζέσε Όουενς (ΗΠΑ), Λουζ Λονγκ (Ναζιστική Γερμανία).

Ο Τζέσε Όουενς (James Cleveland "Jesse" Owens, 12 Σεπτεμβρίου 1913 - 31 Μαρτίου 1980) ήταν Αμερικανός αθλητής του στίβου. Συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο, όπου και κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια στα 100 μέτρα, στα 200 μέτρα, στο άλμα εις μήκος και αγωνιζόμενος στη Σκυταλοδρομία 4x100. Θεωρείται ένας από τους διασημότερους και σπουδαιότερους αθλητές όλων των εποχών.

Βιογραφία

Ο Τζέιμς Κλίβελαντ Όουενς γεννήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1913 στο Όουκβιλ της Αλαμπάμα και ήταν το έβδομο από έντεκα παιδιά των Χένρι και Έμμα Αλεξάντερ Όουενς. Αναγνωρίστηκε σε εθνικό επίπεδο το 1933 στους Εθνικούς Αγώνες Στίβου Λυκείων των ΗΠΑ που διεξαγόταν στο Σικάγο, όπου ισοφάρισε το παγκόσμιο ρεκόρ των 100 γιαρδών (91 μέτρα) και πήδηξε 24 πόδια και ½ της ίντσας (7,56 μέτρα) στο άλμα εις μήκος. Αργότερα, ο Όουενς μπήκε στο Πανεπιστήμιο Οχάιο Στέιτ με αθλητική υποτροφία. Στις 25 Μαΐου 1935, στο Ανν Άρμπορ του Μίσιγκαν κατέρριψε 3 παγκόσμια ρεκόρ και ισοφάρισε ένα τέταρτο. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1936, ο Τζέσε Όουενς κέρδισε 4 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, προκαλώντας έκπληξη και θαυμασμό, αλλά και την οργή των φυλετιστών του Γ' Ράιχ, κυρίως του Χίτλερ.

Βέβαια ο ίδιος, ο Τζέσε Όουενς δήλωσε: Ο Χίτλερ έπρεπε να έρθει και να φύγει απ’ το στάδιο πολύ συγκεκριμένες ώρες. Χρειάστηκε να αποχωρήσει πριν την απονομή των μεταλλίων για τα 100 μέτρα, αλλά πριν φύγει έτυχε να περάσω δίπλα απ’ τις θέσεις του επιτελείου του. Με χαιρέτησε από μακριά και τον χαιρέτησα κι εγώ. 

Στο βιβλίο του Τζέρεμι Σαπ, για τους Ολυμπιακούς του ’36, υπάρχει η εξής δήλωση του Όουενς: Δεν με σνόμπαρε ο Χίτλερ, αλλά ο Φράνκλιν Ρούσβελτ. Ο Πρόεδρος δεν μου έστειλε ούτε ένα τηλεγράφημα...

Σημείωσε και παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα σε μήκος, το οποίο έμεινε ακατάρριπτο για 25 χρόνια (καταρρίφθηκε το 1960 από τον Ραλφ Μπόστον). Ο Τζέσε Όουενς εγκατέλειψε τον αθλητισμό, ενώ ύστερα από 35 χρόνια καπνίσματος πέθανε στις 31 Μαρτίου 1980 στο Τουσόν της Αριζόνα, σε ηλικία 66 ετών.

                       ΜΙΣΕΛΙΝ  ΟΣΤΕΡΜΑΓΙΕΡ

Micheline Ostermeyer

                                     

Micheline Ostermeyer

Ostermeyer στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1950
Προσωπικές πληροφορίες
Γεννημένος	23 Δεκεμβρίου 1922 Rang-du-Fliers , Γαλλία
Πέθανε	17 Οκτωβρίου 2001 (78 ετών) Bois-Guillaume , Γαλλία
Υψος	1,79 μ. (5 πόδια 10 ίντσες)
Βάρος	73 κιλά (161 λίβρες)
Αθλημα
Αθλημα	Αθλητισμός
Λέσχη	Orientale, Τύνιδα
Ρεκόρ μεταλλίων[κρύβω] Εκπροσώπηση της Γαλλίας   Ολυμπιακοί αγώνες 1948 Λονδίνο Σφαιροβολία 1948 Λονδίνο Δισκοβολία 1948 Λονδίνο Αλμα εις υψος Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1946 Όσλο Σφαιροβολία 1950 Βρυξέλλες Σφαιροβολία 1950 Βρυξέλλες 80 μέτρα εμπόδια

Η Micheline Ostermeyer (23 Δεκεμβρίου 1922 - 17 Οκτωβρίου 2001) ήταν Γάλλος αθλητής και πιανίστας συναυλιών .

Βιογραφία 

Μεγάλη ανιψιά του Γάλλου συγγραφέα Βίκτορ Ουγκώ και ανιψιά του συνθέτη Lucien Laroche , ο Ostermeyer γεννήθηκε στο Rang-du-Fliers , Pas-de-Calais . Με την επιμονή της μητέρας της, άρχισε να μαθαίνει πιάνο σε ηλικία 4 ετών και στα 14 έφυγε από το σπίτι της οικογένειάς της στην Τυνησία για να παρακολουθήσει το Conservatoire de Paris .  Μετά το ξέσπασμα του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου , μετακόμισε πίσω στην Τυνησία όπου έκανε μια εβδομαδιαία ρεσιτάλ πιάνου μισής ώρας στο Radio Tunis .

Ήταν κατά τη διάρκεια της επιστροφής της παραμονής της στην Τυνησία ότι Ostermeyer άρχισε να συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες, ανταγωνίζονται στο μπάσκετ και στίβου γεγονότα. Μετά τον πόλεμο, συνέχισε τη συμμετοχή της στον αθλητισμό συνεχίζοντας την εκπαίδευσή της στο Conservatoire. Διαγωνίστηκε σε μια σειρά διαγωνισμών, κερδίζοντας τελικά 13 γαλλικούς τίτλους σε αγώνες τρέξιμο, ρίψη και άλματα. Το 1946, κατέλαβε τη δεύτερη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αθλητισμού στο Όσλο , καθώς και κερδίζοντας το Prix Premier στο Conservatoire.

Οι καλοκαιρινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1948 ήταν η καλύτερη ώρα της Ostermeyer ως αθλήτριασ. Κέρδισε χρυσά μετάλλια στη σφαιροβολία  και στο δίσκο (αν και πήρε έναν δίσκο για πρώτη φορά λίγες εβδομάδες πριν από την εκδήλωση) και ένα χάλκινο μετάλλιο στο υψηλό άλμα . Είναι η πρώτη γαλλική γυναίκα που κέρδισε τρία μετάλλια σε μια Ολυμπιάδα. Η απόδοσή της επισκιάστηκε μόνο από εκείνη του Fanny Blankers-Koen , η οποία  κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια σε μία Ολυμπιάδα. Αφού κέρδισε τη σφαιροβολία, ολοκλήρωσε την ημέρα με μια απροσδόκητη παράσταση μιας συναυλίας του Μπετόβεν στα κεντρικά της ομάδας της και μιας συναυλίας στο Royal Albert Hall . 

Αποσύρθηκε από τον αθλητισμό το 1950 αφού κέρδισε δύο χάλκινα μετάλλια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της ίδιας χρονιάς και συνέχισε να ακολουθεί καριέρα στη μουσική. Η αθλητική ικανότητά της έβλαψε τη φήμη της ως πιανίστας συναυλιών, και απέφυγε ακόμη και να παίξει οτιδήποτε συνέθεσε ο Franz Liszt για έξι χρόνια επειδή τον θεωρούσε πολύ «σπορ». 

 Περιόδευσε για δεκαπέντε χρόνια πριν από προσωπικές δεσμεύσεις, συμπεριλαμβανομένου του θανάτου του συζύγου της, την οδήγησε να πάρει μια διδακτική εργασία, μια θέση που κατείχε μέχρι τη συνταξιοδότησή της στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Στα τελευταία της χρόνια εμφανίστηκε από τη συνταξιοδότηση για να δώσει μια σειρά συναυλιών τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ελβετία πριν από το θάνατό της στο Bois-Guillaume .

Στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016, η  Ostermeyer εντάχθηκε στο έργο Olympians for Life . 

                                              ΕΜΙΛ ΖΑΤΟΠΕΚ

Εμίλ Ζάτοπεκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Emil Zátopek (Τσεχικά)
Προφορά	ΜΕΝΟΥ 0:00
Γέννηση	19  Σεπτεμβρίου 1922 Kopřivnice
Θάνατος	22  Νοεμβρίου 2000 ή 21  Νοεμβρίου 2000 Πράγα
Αιτία θανάτου	εγκεφαλικό επεισόδιο
Τόπος ταφής	Rožnov
Εθνικότητα	Τσέχοι
Παρατσούκλι	česká lokomotiva
Χώρα πολιτογράφησης	Τσεχοσλοβακία Τσεχία
Ύψος	182 εκατοστόμετρο
Βάρος	68 χιλιόγραμμο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Τσεχικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Τσεχικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αθλητής του στίβου career soldier
Περίοδος ακμής	1938 - 1958
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχοσλοβακίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Ντάνα Ζατόπκοβα (1948–2000)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Staff captain
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Μετάλλιο Αξίας της Δημοκρατίας της Τσεχίας Μετάλλιο Πιερ ντε Κουμπερτέν (2000) Honorary citizenship of Třebíč (20  Αυγούστου 1949) Jiří Guth-Jarkovský prize Honorary citizenship of Kopřivnice (8  Οκτωβρίου 1992) d:Q84318470 d:Q84341575 (1993)
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Εμίλ Ζάτοπεκ

Πίνακας μεταλλίων
Χώρα συμμετοχής:  Τσεχοσλοβακία
Στίβος
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό	1948 Λονδίνο	10.000 μέτρα
Αργυρό	1948 Λονδίνο	5.000 μέτρα
Χρυσό	1952 Ελσίνκι	5.000 μέτρα
Χρυσό	1952 Ελσίνκι	10.000 μέτρα
Χρυσό	1952 Ελσίνκι	Μαραθώνιος
Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
Χρυσό	1950 Βρυξέλλες	5.000 μέτρα
Χρυσό	1950 Βρυξέλλες	10.000 μέτρα
Χρυσό	1954 Βέρνη	10.000 μέτρα
Χάλκινο	1954 Βέρνη	5.000 μέτρα

Ο Εμίλ Ζάτοπεκ (Emil Zátopek, 19 Σεπτεμβρίου 1922 - 21 Νοεμβρίου 2000) επονομαζόμενος και «ο άνθρωπος- ατμομηχανή» για το ιδιαίτερο αγωνιστικό του στυλ (έδειχνε έτοιμος να καταρρεύσει, όμως αυτό ήταν μια ψευδαίσθηση), ήταν Τσέχος δρομέας μεγάλων αποστάσεων και ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές του 20ου αιώνα.

Η πρώτη του εμφάνιση σε Ολυμπιακούς (στο Λονδίνο το 1948) συνοδεύτηκε από την κατάκτηση ενός ακόμη χρυσού μεταλλίου στα 10.000 μ., αλλά και του αργυρού στα 5.000 μ. Ο Ζάτοπεκ ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής των Ολυμπιακών Αγώνων του Ελσίνκι το 1952, αφού κέρδισε 3 χρυσά μετάλλια (στα 5000μ., 10.000μ. και στο Μαραθώνιο δρόμο) με ολυμπιακά ρεκόρ, σε διάστημα 8 ημερών. Ακόμη, ήταν ο πρώτος αθλητής που κατόρθωσε να «σπάσει» το όριο των 29 λεπτών στα 10.000 μ. το 1954, ενώ τρία χρόνια πριν (1951) είχε σπάσει το όριο της μιας ώρας για την απόσταση των 20 χλμ.

Πλούσια ήταν η συγκομιδή του και σε δύο Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που έλαβε μέρος. Το 1950 στις Βρυξέλλες κέρδισε χρυσά μετάλλια σε 5 και 10 χλμ., ενώ τέσσερα χρόνια μετά (1954) στη Βέρνη πήρε την πρώτη θέση στα 10.000 μ. και την τρίτη στα 5 χλμ. Επίσης πέτυχε να καταρρίψει 18 φορές τα παγκόσμια ρεκόρ των δρόμων μεγάλων αποστάσεων.

Καριέρα 

Γεννήθηκε στο Κοπρίβνιτσε της Τσεχοσλοβακίας ( σήμερα υπάγεται στην Τσεχία ). Όντας ακόμη έφηβος, ξεκίνησε να εργάζεται σε εργοστάσιο παπουτσιών στο Ζλιν. Εκεί, έπειτα από προτροπή του γυμναστή του εργοστασίου, ασχολήθηκε για πρώτη φορά με το τρέξιμο, έχοντας ως πρότυπο τον Φινλανδό δρομέα μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων, Πάαβο Νούρμι. Το 1944, κατέρριψε τα εγχώρια ρεκόρ 2000, 3000 και 5000 μέτρα και με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εντάχθηκε στις τσεχοσλοβάκικες ένοπλες δυνάμεις, γεγονός που του έδωσε την άνεση ώστε να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό

Το 1946, συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανοιχτού Στίβου του Όσλο, όπου κατετάγη έκτος στα 5000 μ., κάνοντας παράλληλα νέο εθνικό ρεκόρ. Το 1948, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 10000 μέτρα και το ασημένιο στο αγώνισμα των 5000 μέτρων.

Το 1950, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανοιχτού Στίβου του Βελγίου κατάφερε να αναδειχτεί νικητής τόσο στα 5000 όσο και στα 10000 μέτρα.Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 στο Ελσίνκι πέτυχε τον άθλο της κατάκτησης 3 χρυσών μεταλλίων στα αγωνίσματα των 5000μ., 10000μ. και του Μαραθωνίου δρόμου. Το 1954, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βέρνης, υπερασπίστηκε με επιτυχία τον τίτλο του στα 10000 μέτρα ενώ κατετάγη τρίτος στο αγώνισμα των 5000 μέτρων.

Το 1956, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης, συμμετείχε στον μαραθώνιο δρόμο, τερματίζοντας στην έκτη θέση. Τον επόμενο χρόνο αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.

Μετέπειτα χρόνια

Ο Ζάτοπεκ αποτελούσε προσωπικότητα με κύρος εντός των κόλπων του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας, όμως το 1968, στήριξε με δηλώσεις του το κίνημα της Άνοιξης της Πράγας, με αποτέλεσμα, μετά την κατάπνιξή του, ο ίδιος να αποβληθεί τόσο από το κόμμα όσο και από τις τάξεις του στρατού.

Ο Εμίλ Ζάτοπεκ τιμήθηκε μετά θάνατο με το μετάλλιο Πιερ ντε Κουμπερτέν (2000).

       

                 
                                     ΑΛΕΝ ΜΙΜΟΥΝ

Αλέν Μιμούν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Alain Mimoun (Γαλλικά)
Προφορά	ΜΕΝΟΥ 0:00
Γέννηση	1  Ιανουαρίου 1921[1][2] Telagh
Θάνατος	27  Ιουνίου 2013[1][2] Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησης	Αλγερία Γαλλία
Ύψος	170 εκατοστόμετρο
Βάρος	56 χιλιόγραμμο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μαραθωνοδρόμος δρομέας μεγάλων αποστάσεων αθλητής του στίβου
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής Πολεμικός Σταυρός 1939-1945 Ιππότης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής d:Q1543765 L'Équipe Champion of Champions (1949) Χρυσό μετάλλιο Ολυμπιακών Αγώνων (1956)
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Αλέν Μιμούν (Alain Mimoun, 1 Ιανουαρίου 1921 - 27 Ιουνίου 2013) ήταν Γάλλοςδρομέας και Ολυμπιονίκης του μαραθώνιου.

Πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε με το όνομα Ali Mimoun Ould Kacha^[5]στο arrondissement του Maïder στην πόλη Τελάγκ (Telagh), στην τότε γαλλική Αλγερία. Εξαιτίας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έχασε πολλούς αγώνες, καθώς πολέμησε εκεί. Μετά τον πόλεμο αναδείχθηκε πρωταθλητής Γαλλίας στα 5 χλμ και στα 10 χλμ.

Ολυμπιακοί Αγώνες

Ο Τσέχος Εμίλ Ζάτοπεκ εμπόδισε το δρόμο του Μιμούν από το να κατακτήσει ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 και του 1952. Ο Μιμούν κέρδισε αργυρά μετάλλια στα 10.000μ το 1948 και το 1952 και ένα ακόμα ασημένιο μετάλλιο στα 5.000μ το 1952. Η δεύτερη θέση που κέρδισε πίσω από το Ζάτοπεκ συνετέλεσε στο να του δοθεί το παρατσούκλι "Η σκιά του Ζάτοπεκ." Τελικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956 ο Γάλλος κατάφερε να κερδίσει ένα χρυσό μετάλλιο στο μαραθώνιο στη Μελβούρνη, όπου ο Ζάτοπεκ τερμάτισε στην 6η θέση.

Ο Μιμούν εντάχθηκε στην εθνική ομάδα στίβου της Γαλλίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 στη Ρώμη. Κέρδισε το τελευταίο του εθνικό πρωτάθλημα το 1966, 20 χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση.

Το στάδιο του στίβου στην πόλη Μπιγκά (Bugeat), στη Γαλλία φέρει το όνομά του.

                       ΦΑΝΙ  ΜΠΛΑΚΕΡΣ ΚΟΥΝ

Η Φάνι Μπλάνκερς-Κοέν (Francina Elsje Blankers-Koen, 26 Απριλίου 1918 – 25 Ιανουαρίου 2004) ήταν Ολλανδή αθλήτρια, περισσότερο γνωστή για τα τέσσερα χρυσά μετάλλια που κέρδισε στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 στο Λονδίνο. Ήταν τότε 30 ετών και μητέρα δυο παιδιών όταν συμμετείχε στους Αγώνες. Οι επιδόσεις της τής χάρισαν το ψευδώνυμο Flying Housewife (Ιπτάμενη νοικοκυρά) και έγινε η πιο δημοφιλής αθλήτρια στους Αγώνες.

Είχε ξεκινήσει την επαγγελματική ενασχόλησή της με τον στίβο το 1935 και συμμετείχε για πρώτη φορά στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο. Παρόλο που οι διεθνείς αγώνες διακόπηκαν λόγω του Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Μπλάνκερς-Κοέν κατέκτησε αρκετά παγκόσμια ρεκόρ κατά την διάρκεια εκείνης της περιόδου, σε αθλήματα όπως άλμα εις μήκος, άλμα εις ύψος, γρήγορο τρέξιμο και τρέξιμο μετ' εμποδίων.

Πέρα από τα τέσσερα ολυμπιακά της μετάλλια, κέρδισε πέντε ευρωπαϊκά μετάλλια και 58 ολλανδικά πρωταθλήματα και ξεπέρασε 12 παγκόσμια ρεκόρ - το τελευταίο ρεκόρ το 1951 στο πένταθλο, σε ηλικία 33 ετών. Αποσύρθηκε από τον στίβο το 1955 και έγινε προπονήτρια της γυναικείας ομάδας στίβου της Ολλανδίας. Το 1999 ψηφίστηκε "Γυναίκα Αθλήτρια του Αιώνα" από την International Association of Athletics Federations (IAAF). Οι νίκες της στους Ολυμπιακούς Αγώνες την βοήθησαν να μειώσει την πεποίθηση πως η ηλικία και η μητρότητα ήταν εμπόδια στην επιτυχία των γυναικών αθλητριών.

Βιογραφία

Η Μπλάνκερς-Κοέν γεννήθηκε ως Francina Elsje Koen στις 26 Απριλίου 1918 στο Lage Vuursche (κοντά στο Baarn) από τον Άρνολντ και την Έλενα Κοέν. Ο πατέρας της ήταν κυβερνητικός αξιωματούχος. Είχε πέντε αδερφούς. Ως έφηβη, ασχολιόταν με το τένις, την κολύμβηση, την γυμναστική, την παγοδρομία, την ξιφασκία και το τρέξιμο. Με ύψος 1,75 μέτρα, ήταν φυσικό ταλέντο στον αθλητισμό. Σύντομα έγινε ξεκάθαρο ότι ήταν αθλητικό ταλέντο αλλά δεν μπορούσε να αποφασίσει ποιο άθλημα να επιλέξει. Ένας προπονητής κολύμβησης την συμβούλευσε να επικεντρωθεί στο τρέξιμο επειδή εκείνη την περίοδο υπήρχαν ήδη αρκετοί πρωταθλητές κολύμβησης στην Ολλανδία (όπως η Rie Mastenbroek) και ότι θα είχε περισσότερες πιθανότητες να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες μέσω του στίβου.

Η πρώτη της εμφάνιση στον στίβο ήταν το 1935, σε ηλικία 17 ετών. Η πρώτη της συμμετοχή σε διαγωνιστικό μέρος ήταν μια απογοήτευση αλλά στον τρίτο της αγώνα έσπασε το εθνικό ρεκόρ στα 800μ. Η Φάνι Κουν σύντομα μπήκε στην ολλανδική ομάδα, αν και ήταν σπρίντερ και όχι δρομέας μεσαίας απόστασης. Εκείνη την εποχή, τα 800μ θεωρούνταν αρκετά απαιτητικά για τις γυναίκες διαγωνιζόμενες και είχαν αφαιρεθεί από το ολυμπιακό πρόγραμμα μετά το 1928. Τον επόμενο χρόνο, ο προπονητής και μελλοντικός σύζυγός της, Jan Blankers, πρώην ολυμπιονίκης του τριπλούν που είχε συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928, την ενθάρρυνε να συμμετάσχει στους προκριματικούς αγώνες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο. Όντας μόλις 18 ετών, επιλέχθηκε να διαγωνιστεί στο άλμα εις ύψος και στο τρέξιμο 4 × 100μ.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, το άλμα εις ύψος και το τρέξιμο 4 × 100μ πραγματοποιήθηκαν την ίδια μέρα. Στο άλμα εις ύψος, κατέκτησε την πέμπτη θέση (ίδια θέση με άλλους δυο αθλητές) ενώ η ολλανδική ομάδα κατέκτησε την πέμπτη θέση στον τελικό (η έκτη ομάδα του τελικού, η Γερμανία, αποκλείστηκε). Απέκτησε επίσης ένα αυτόγραφο από τον αμερικανό αθλητή Τζέσε Οουενς, έγινε το πολυτιμότερο πράγμα που είχε στην κατοχή της.

Σιγά-σιγά η Κοεν ανέβηκε στην κορυφή. Το 1938, κατέκτησε το πρώτο παγκόσμιο ρεκόρ της (11.0 δευτερόλεπτα σε 100 γιάρδες) και κέρδισε τα πρώτα της διεθνή μετάλια. Στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα στην Βιέννη, κέρδισε το χάλκινο μετάλιο στα 100 και στα 200μ, ενώ το χρυσό μετάλιο και στα δυο κέρδισε η Stanisława Walasiewicz. Πολλοί θεατές, και η ίδια η Κοεν, ανέμεναν από αυτήν να κάνει την καλύτερη εμφάνισή της στους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, που πραγματοποιήθηκαν στο Ελσίνκι τον Ιούλιο του 1940.

Ωστόσο, η έκρηξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έβαλε τέλος στις προετοιμασίες. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ακυρώθηκαν επίσημα στις 2 Μαΐου 1940, 3 μέρες πριν την εισβολή στην Ολλανδία.

                                                     ΚΑΡΟΛΙ   ΤΑΚΑΤΣ

Το 1938 μια χειροβομβίδα «σκάει» στο δεξί του χέρι και το συνέθλιψε

Η ιστορία της Σκοποβολής όπως συμβαίνει σε όλα τα αθλήματα άλλωστε, έχει να δείξει περιπτώσεις αθλητών που σημείωσαν άθλους προσωπικής και αθλητικής επιτυχίας. Περιπτώσεις όπως του Ούγγρου Κάρολι Τάκατς αποτελούν σημεία αθλητικής αναφοράς. Κερδίζοντας πριν τον 2o Παγκόσμιο Πόλεμο χρυσά μετάλλια στο πιστόλι και έχοντας την ατυχία στην περίοδο του πολέμου να χάσει το δεξί χέρι του, η προσωπική προσπάθεια στον έλεγχο των δυνατοτήτων του τον οδηγεί να κερδίσει, δέκα χρόνια μετά, το Ολυμπιακό μετάλλιο, αφού έχει διδάξει πλέον τον εαυτό του να ρίχνει με το αριστερό χέρι!

Ο Κάρολι Τάκατς ήταν ένα αυθεντικό ταλέντο στην σκοποβολή. Ο γεννημένος το 1910 αθλητής, συνήθιζε να κυνηγάει πουλιά στην αυτή του σπιτιού και μετά μεγαλώνοντας επικεντρώθηκε στους πήλινους στόχους.

Κατετάγη στον ουγγρικό στρατό, όπου μέχρι το 1936 η φήμη του ως σκοπευτή είχε διαδοθεί στο στράτευμα και όχι μόνο. Θα μπορούσε να είχε μια θέση στην ομάδα της Ουγγαρίας, που έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου αλλά λόγω της θέσης του δεν ήταν δυνατό. Αυτό επιτρεπόταν μόνο σε όσους είχαν βαθμό και όχι τους απλούς στρατιώτες. Με την ολοκλήρωση των αγώνων του 1936 απαγόρευση αυτή αναιρέθηκε και ο Τάκατς μπορούσε να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς του 1940, που ήταν προγραμματισμένοι να γίνουν στο Τόκιο.

Ο Τάκατς υπηρετούσε στην πρώτη γραμμή, ώσπου το 1938 μια χειροβομβίδα «σκάει» στο δεξί του χέρι και το συνέθλιψε. Μάταια οι γιατροί προσπαθούσαν επί τρεις μήνες να το σώσουν. Το δεξί ήταν το «καλό» χέρι του Τάκατς, αυτό στο οποίο χρωστούσε τη φήμη του.

Οποιοσδήποτε άλλος μπορεί να το έβαζε κάτω, όχι όμως ο Τάκατς που ξεκίνησε να προπονεί το αριστερό του χέρι. Η συνέχεια έμελλε να μείνει στην ιστορία.

Το 1948 στο Λονδίνο στα 38 χρόνια του σημάδεψε σωστά κι έφυγε με το χρυσό μετάλλιο στο αεροβόλο πιστόλι. «Εκπλήρωσε το όνειρό του» είπαν οι περισσότεροι. Κι όμως τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Ελσίνκι ο Τάκατς ήταν πάλι εκεί. Νέο χρυσό μετάλλιο κι ένα ρεκόρ. Έγινε ο πρώτος αθλητής στο συγκεκριμένο αγώνισμα που κατακτά δύο χρυσά. Στο 2ο σκαλί του βάθρου ο συμπατριώτης του και “μαθητής” του, Σίλαρντ Κουν. Κατά την επιστροφή του στην Ουγγαρία, ο Κάρολι έτυχε μεγάλων τιμών και τον χαρακτήρισαν «εθνικό ήρωα».

Προσπάθησε και το 1956, αλλά ήταν 8ος . Ήταν 46 χρόνων. Εκεί είπε να σταματήσει, όχι γιατί δεν μπορούσε να συνεχίσει στον ίδιο υψηλό ρυθμό, αλλά για να δημιουργήσει τους διαδόχους του. Παράλληλα ολοκλήρωσε και την στρατιωτική του καριέρα με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη.

Μέχρι το τέλος της ζωής του δίδαξε τα μυστικά της σκοποβολής σε εκατοντάδες νέα παιδιά. Πέθανε το 1976 σε ηλικία 65 ετών.

ΠΗΓΗ:https://skopovoli.sports3.gr/

https://skopovoli.sports3.gr/takats-karoli/

                                    ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ

Γεώργιος Ρουμπάνης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	15  Αυγούστου 1929 Τρίπολη
Εθνικότητα	Έλληνες
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Ύψος	192 εκατοστόμετρο
Βάρος	85 χιλιόγραμμο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αθλητής άλματος επί κοντώ αθλητής του στίβου
δεδομένα (π • σ • ε )

Ολυμπιακό μετάλλιο
Χώρα συμμετοχής:  Ελλάδα
Στίβος
Χάλκινο	1956 Μελβούρνη	Άλμα επί κοντώ

Ο Γεώργιος Ρουμπάνης είναι Έλληνας ολυμπιονίκης αθλητής, γιός του γυμναστή Σάββα Ρουμπάνη και αδελφός του καλαθοσφαιριστή Αριστείδη Ρουμπάνη. Γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1929 στη Θεσσαλονίκη και κατάγεται από την Στεμνίτσα Αρκαδίας.^[1] Αρχικά εντάχθηκε στο δυναμικό του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου^[2] και εν συνεχεία μετεγγράφηκε στον Πανελλήνιο Γ.Σ..^[3] Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956 στη Μελβούρνη, κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο άλμα επί κοντώ, με άλμα 4.50, μετά από επίπονο αγώνα διάρκειας 8 ωρών.^[4] Το 1956 του απονεμήθηκε το Αθλητικό Βραβείο του ΠΣΑΤ^[5], ως καλύτερος αθλητής της χρονιάς. Αποσύρθηκε από τον αθλητισμό το 1961. Μαζί με το Δημήτρη Θανόπουλο ίδρυσε το Σύλλογο Ελλήνων Ολυμπιονικών, το 1985.^[6]

          

                                           ΑΜΠΕΜΠΕ ΜΠΙΚΙΛΑ

Ο Αμπέμπε Μπικίλα (7 Αυγούστου 1932 - 25 Οκτωβρίου 1973) ήταν Αιθίοπας μαραθωνοδρόμος και δύο φορές χρυσός ολυμπιονίκης.

Θρυλική μορφή του παγκόσμιου αθλητισμού, ο Αμπέμπε Μπικίλα ήταν ο πρώτος που κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια στο μαραθώνιο. Κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο τόσο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 στη Ρώμη, τρέχοντας μάλιστα ξυπόλυτος, όσο και σε εκείνους του 1964 στο Τόκιο, αυτή τη φορά φορώντας παπούτσια και καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ με χρόνο 2 ώρες, 12 λεπτά και 11 δευτερόλεπτα (21 Οκτωβρίου 1964). Σήμερα στην πρωτεύουσα της χώρας του, την Αντίς Αμπέμπα, ένα στάδιο φέρει τιμητικά το όνομά του.

                            ΚΑΣΙΟΥΣ ΚΛΕΙ(ΜΟΧΑΜΕΤ ΑΛΙ)

Μοχάμεντ Άλι

Προσωπικές πληροφορίες
Όνομα γέννησης	Cassius Marcellus Clay, Jr
Ψευδώνυμα	The Greatest The People's Champion The Louisville Lip
Εθνικότητα	Αμερικανός
Γέννηση	17 Ιανουαρίου 1942 Λούιβιλ, Κεντάκι, ΗΠΑ
Θάνατος	3 Ιουνίου 2016 (74 ετών) Φοίνιξ, Αριζόνα, ΗΠΑ
Ύψος	191 εκατοστόμετρο
Ιστότοπος	muhammadali.com
Άθλημα
Χώρα	ΗΠΑ
Διακρίσεις και τίτλοι
Προσωπικά ρεκόρ	Σύνολο αγώνων: 61 Νίκες: 56 Νίκες με νοκ άουτ: 37 Ήττες: 5

Πίνακας μεταλλίων
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό	1960 Ρώμη	Πυγμαχία

O Μοχάμεντ Άλι (όνομα γέννησης: Κάσιους Μαρσέλους Κλέι, Cassius Marcellus Clay, Jr, 17 Ιανουαρίου 1942 - 3 Ιουνίου 2016) ήταν Αμερικανός πυγμάχος. Αποσύρθηκε οριστικά από την ενεργό δράση το 1981, έχοντας φτάσει συνολικά στις 56 νίκες, με μόλις πέντε ήττες και κατακτώντας τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών καθώς και ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960. Υπήρξε ο πρώτος πυγμάχος που κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, τον οποίο υπερασπίστηκε με επιτυχία συνολικά 19 φορές. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους πυγμάχους στην ιστορία του αθλήματος και ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές όλων των εποχών.

Ο τρόπος που πυγμαχούσε διακρινόταν για την ταχύτητα των κινήσεων του, τη δύναμη και την ευελιξία του. Μέσα από τον συχνά προκλητικό, αλαζονικό και αυθάδη χαρακτήρα του απέναντι στους αντιπάλους του, απομακρύνθηκε από τα παραδοσιακά δεδομένα των αγώνων πυγμαχίας, ενώ ταυτόχρονα απασχόλησε την κοινή γνώμη για τις θέσεις του πάνω σε θρησκευτικά και πολιτικά ζητήματα, αποτελώντας σύμβολο διαμαρτυρίας. Στη δεκαετία του 1960 ασπάστηκε το Ισλάμ, προσχωρώντας στην οργάνωση των «Μαύρων Μουσουλμάνων» και μετονομάστηκε σε Μοχάμεντ Άλι, θεωρώντας πως μέχρι τότε κατείχε το «όνομα ενός δούλου». Τοποθετήθηκε ανοιχτά σε θέματα που άπτονταν της ελευθερίας των Αφροαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ αρνήθηκε επίσης να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, στάση για την οποία του αφαιρέθηκε προσωρινά ο τίτλος του πρωταθλητή. Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, είχε λάβει πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις, όπως το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας»^[6], ενώ το 2005 ιδρύθηκε προς τιμή του το «Κέντρο Μοχάμεντ Άλι», αφιερωμένο στη ζωή του, στην αθλητική σταδιοδρομία του και στα ιδανικά που υπερασπίστε.

Βιογραφία

Ο Κάσιους Κλέι γεννήθηκε στο Λούισβιλ της πολιτείας του Κεντάκι στο νότο των ΗΠΑ. Ο πατέρας του, Κάσιους Μάρσελους Κλέι ο πρεσβύτερος, συντηρούσε την οικογένειά του εργαζόμενος ως σχεδιαστής πινακίδων και η μητέρα του, Οντέσα Γκρέιντι Κλέι, εργαζόταν ως οικιακή βοηθός. Η ενασχόλησή του με την πυγμαχία ξεκίνησε όταν ήταν στην ηλικία των δώδεκα ετών, αρχικά σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Το 1960 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης, στην κατηγορία των 87,5 κιλών, γεγονός που σηματοδότησε την έναρξη της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας στην πυγμαχία.

Οι πρώτες επαγγελματικές εμφανίσεις του προκάλεσαν εντύπωση περισσότερο εξαιτίας της συμπεριφοράς του, καθώς συνήθιζε να απευθύνεται με υπεροπτικό και ειρωνικό ύφος προς τους αντιπάλους του, υιοθετώντας για τον εαυτό του το παρωνύμιο «Μέγας» και χρησιμοποιώντας στίχους ή φράσεις με τις οποίες αυτοχαρακτηριζόταν, όπως η περίφημη ρήση του πως «πετά σαν πεταλούδα, τσιμπά σαν μέλισσα». Η συμπεριφορά του και ο τρόπος που αγωνιζόταν προκάλεσαν τόσο το θαυμασμό μέρους του κοινού και των ειδικών του αθλήματος όσο και την οργή άλλων. Στη διάρκεια των αγώνων, ο Κλέι διατηρούσε τα χέρια του αρκετά χαμηλά και επιχειρούσε να αποφεύγει τα χτυπήματα περισσότερο με την κίνηση του σώματός του, αντί της συνηθισμένης παθητικής άμυνας. Στις 25 Φεβρουαρίου του 1964 διεκδίκησε για πρώτη φορά τον τίτλο του πρωταθλητή, από τον Σόνι Λίστον, νικώντας στην αναμέτρησή τους μετά από έξι γύρους. Δύο ημέρες αργότερα, ο Κλέι προκάλεσε την αντίδραση της αμερικανικής ομοσπονδίας της πυγμαχίας, ανακοινώνοντας πως είχε ασπαστεί το Ισλάμ και προσχωρήσει στην οργάνωση του Έθνους του Ισλάμ (γνωστή και ως «Μαύροι Μουσουλμάνοι»). Η θρησκευτική μεταστροφή του συνοδεύτηκε από αλλαγή του ονόματός του και στις 6 Μαρτίου 1964 υιοθέτησε το όνομα Μοχάμεντ Άλι που του δόθηκε από τον πνευματικό καθοδηγητή του, Ελάιτζα Μοχάμεντ. Οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις εξελίχθηκαν στη διάρκεια του χρόνου και τo 1975, μετά το θάνατο του Ε. Μοχάμεντ, στράφηκε προς το «ορθόδοξο» Ισλάμ.

Τα επόμενα χρόνια, ο Μοχάμεντ Άλι κυριάρχησε στους αγωνιστικούς χώρους όπως λίγοι πυγμάχοι στην ιστορία του αθλήματος. Κατόρθωσε να υπερασπιστεί τον τίτλο του απέναντι στον Λίστον το Μάιο του 1965, επικρατώντας του αντιπάλου του με νοκ άουτ στον πρώτο γύρο του αγώνα, ενώ ακολούθησαν και άλλες επιβλητικές νίκες επί σπουδαίων πυγμάχων.

Στις 18 Φεβρουαρίου του 1966, ο 24χρονος παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών, διάσημος όχι μόνο για τις αθλητικές του επιδόσεις αλλά και για τις ριζοσπαστικές πολιτικές του θέσεις, προκάλεσε σοκ στην αμερικανική και τη διεθνή κοινή γνώμη ανακοινώνοντας την απόφασή του να μην πολεμήσει στο Βιετνάμ. Μυημένος στο κίνημα των "Μαύρων μουσουλμάνων" από τον μαύρο ριζοσπάστη ηγέτη Μάλκολμ Χ, που δολοφονήθηκε τον Φεβρουάριο του 1965, ο Μοχάμεντ Άλι αρνήθηκε τη στράτευση για λόγους συνείδησης, ως μουσουλμάνος ιερέας. "Δεν γνωρίζω τίποτα για το Βιετνάμ και δεν έχω τίποτα να χωρίσω με τους Βιετκόνγκ. Τουλάχιστον, αυτοί δεν με φωνάζουν βρωμονέγρο", δήλωσε το ίνδαλμα εκατομμυρίων μαύρων, διακινδυνεύοντας ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 5 ετών για λιποταξία και απώλεια του τίτλου του. Για τη στάση αυτή, αντιμετώπισε έντονη κριτική από μεγάλη μερίδα της αμερικανικής κοινής γνώμης, σε μία περίοδο που η πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών συνέχιζε να υποστηρίζει την αναγκαιότητα του πολέμου στο Βιετνάμ.

Στις 21 Μαΐου του 1966 έβγαλε νοκ άουτ τον Βρετανό διεκδικητή του τίτλου Χένρι Κούπερ και στις 6 Αυγούστου με τον ίδιο τρόπο τον Μπράιαν Λόντον. Αξιοσημείωτη υπήρξε και η αναμέτρησή του με τον Κλίβελαντ Γουίλιαμς, στις 14 Νοεμβρίου, όταν στη διάρκεια των τριών γύρων της, επέφερε στον αντίπαλό του περισσότερα από εκατό χτυπήματα, προκάλεσε τέσσερις πτώσεις του, ενώ ο ίδιος δέχθηκε μόλις τρία χτυπήματα. Στις 28 Δεκεμβρίου, κατάφερε ένα φοβερό "κροσέ" εναντίον ενός άλλου διεκδικητή του τίτλου, του Έρνι Τέρελ, όχι μέσα στο ριγκ αλλά σε μία συνέντευξη Τύπου, όπου ο αντίπαλός του έκανε το μοιραίο σφάλμα να τον αποκαλέσει με το όνομα Κάσιους Κλέι. "Αυτό είναι όνομα δούλου, όνομα λευκού, όνομα ενός μπαρμπα-Θωμά", φώναξε έξαλλος ο Μοχάμεντ Άλι μπροστά στους έκπληκτους δημοσιογράφους, δίνοντας ένα μέτρο της αφοσίωσής του στην καινούργια του πίστη.

Όμως, λόγω της άρνησής του να καταταχθεί στο στρατό, του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρωταθλητή και αποκλείστηκε από κάθε αθλητική διοργάνωση των Ηνωμένων Πολιτειών για τρεισήμισι χρόνια, ενώ καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης, ποινή που ωστόσο αναιρέθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα από το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο Μοχάμεντ Άλι ξεχώρισε γενικά για τη στάση του απέναντι σε θέματα που άπτονταν της ελευθερίας και των δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών ασκώντας αξιοσημείωτη επίδραση στην αμερικανική κοινωνία, με μηνύματα που βρίσκονταν στην αιχμή του κινήματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Επέστρεψε στην αγωνιστική δράση τον Οκτώβριο του 1970 και ενώ ο τίτλος του πρωταθλητή ανήκε πλέον στον Τζο Φρέιζερ. Οι εμφανίσεις του, μετά την πολυετή αποχή του, δεν υπήρξαν ανάλογες με αυτές που είχαν προηγηθεί. Στις 8 Μαρτίου του 1971 διεκδίκησε τον τίτλο του πρωταθλητή βαρέων βαρών από τον Τζο Φρέιζερ, ωστόσο ηττήθηκε για πρώτη φορά στη σταδιοδρομία του, στα σημεία, μετά από αγώνα 15 γύρων που χαρακτηρίστηκε ως «η αναμέτρηση του αιώνα». Οι δύο πυγμάχοι αναμετρήθηκαν για δεύτερη φορά το 1973 και ενώ ο Φρέιζερ είχε ήδη απολέσει τον τίτλο του πρωταθλητή, με τον Άλι να αναδεικνύεται νικητής μετά από αγώνα 12 γύρων. Στις 30 Οκτωβρίου 1974 διεκδίκησε εκ νέου τον τίτλο με αντίπαλο τον Τζορτζ Φόρμαν. Ο μεταξύ τους αγώνας διοργανώθηκε στο Ζαΐρ (σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό), χάρη σε χρηματοδότηση του προέδρου της χώρας, Μομπούτου και έμεινε γνωστός στην ιστορία της πυγμαχίας με τον τίτλο Rumble in the Jungle («Βροντή στη ζούγκλα»). Με ένθερμη υποστήριξη από το κοινό, που ενίσχυε τον Μοχάμεντ Άλι τραγουδώντας τη χαρακτηριστική φράση «Ali Boma Ye» («Άλι σκότωσέ τον») κατάφερε να νικήσει τον αντίπαλό του, πετυχαίνοντας νοκ άουτ στον όγδοο γύρο της αναμέτρησης και ακολουθώντας αυτή τη φορά μία διαφορετική στρατηγική, παλαιότερα σε χρήση από τον πυγμάχο Άρτσι Μουρ. Σε αντίθεση με την διαρκή κίνηση του παρελθόντος, επέλεξε να αγωνιστεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα στηριζόμενος στα σκοινιά του ρινγκ, αποφεύγοντας τα χτυπήματα του Φόρμαν και εκμεταλλευόμενος στη διάρκεια του αγώνα την κούραση του αντιπάλου του.

Το επόμενο διάστημα, ο Άλι βρέθηκε στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς του και από τους επόμενους αγώνες του ξεχώρισε η τρίτη αναμέτρησή του με τον Τζο Φρέιζερ στις Φιλιππίνες, κοντά στην πρωτεύουσα της χώρας Μανίλα, η οποία θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αγώνες πυγμαχίας στην ιστορία του αθλήματος. Το 1978 απώλεσε τον τίτλο του πρωταθλητή από τον χρυσό ολυμπιονίκη του Μόντρεαλ Λέον Σπινκς, τον οποίο απέκτησε ξανά, συνολικά για τρίτη φορά, επτά μήνες αργότερα. Αποχώρησε από την αγωνιστική δράση για τα επόμενα δύο χρόνια. Η επιστροφή του συνοδεύτηκε από μία ήττα από τον Λάρι Χολμς το 1980, ενώ τον επόμενο χρόνο έδωσε τον τελευταίο αγώνα του, χάνοντας με αντίπαλο τον Τρέβορ Μπέρμπικ. Αν και η στατιστική των αγώνων του δεν είναι σήμερα μοναδική, η ποιότητα των αντιπάλων του και ο τρόπος με τον οποίο πέτυχε τις νίκες του στη διάρκεια της πολύχρονης σταδιοδρομίας του, τον κατατάσσουν μέχρι σήμερα στους κορυφαίους πυγμάχους της ιστορίας.

Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον και κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του η κατάσταση της υγείας του έχει επιδεινωθεί. Μετά την απόσυρσή του από την πυγμαχία, ο Μοχάμεντ Άλι έχει τιμηθεί αρκετές φορές για την αθλητική αλλά και κοινωνική προσφορά του. Το 1996 επιλέχθηκε για την αφή της ολυμπιακής φλόγας κατά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων που διοργανώθηκαν στην Ατλάντα των ΗΠΑ, ενώ το 2005 τιμήθηκε με το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας». Τον ίδιο χρόνο τιμήθηκε επίσης με το χρυσό «Μετάλλιο Ειρήνης Otto Hahn» για την πολύχρονη συμμετοχή του στο αμερικανικό κίνημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη χειραφέτηση των μαύρων παγκοσμίως, καθώς και για το έργο του ως πρεσβευτής καλής θέλεησης των Ηνωμένων Εθνών. Στις 19 Δεκεμβρίου 2005 ιδρύθηκε προς τιμή του το μη κερδοσκοπικό «Κέντρο Μοχάμεντ Άλι», αφιερωμένο στη ζωή του, στην αθλητική σταδιοδρομία του και στα ιδανικά που υπερασπίστηκε.

Πατέρας εννέα παιδιών, ο Μοχάμεντ Άλι απεβίωσε στις 3 Ιουνίου 2016 σε νοσοκομείο της Αριζόνα μετά από αναπνευστικό πρόβλημα.

                              ΒΙΛΜΑ ΡΟΥΝΤΟΛΦ

Πίνακας μεταλλίων
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό	1960 Ρώμη	100 μ.
Χρυσό	1960 Ρώμη	200 μ.
Χρυσό	1960 Ρώμη	4x100 μ. σκυταλοδρομία
Χάλκινο	1956 Μελβούρνη	4x100 μ. σκυταλοδρομία

Η Γουίλμα Ρούντολφ κερδίζει στα 100 μέτρα γυναικών κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1960 στη Ρώμη.

Η Γουίλμα Ρούντολφ (Wilma Glodean Rudolph, 23 Ιουνίου 1940 - 12 Νοεμβρίου 1994) ήταν Αμερικανίδα αθλήτρια και ολυμπιονίκης. Θεωρήθηκε η πιο γρήγορη γυναίκα στον κόσμο τη δεκαετία του 1960 και αγωνίστηκε σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1956 και το 1960.

Κατά τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 στη Ρώμη, η Ρούντολφ έγινε η πρώτη Αμερικανίδα που κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια στο στίβο σε μία Ολυμπιάδα. Μαζί με άλλους αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων του 1960, όπως τον Κάσιους Κλέι που αργότερα έγινε Μοχάμεντ Άλι, έγινε διεθνές αστέρι χάρη στην πρώτη παγκόσμια τηλεοπτική κάλυψη των Ολυμπιακών αγώνων εκείνη τη χρονιά.

Μετά τις επιδόσεις της στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960, η δυναμική σπρίντερ αποκαλούνταν ως "Ο Τυφώνας, η γρηγορότερη γυναίκα στη γη". Οι Ιταλοί τής έδωσαν το παρατσούκλι La Gazzella Nera ("Η Μαύρη Γαζέλα") ενώ οι Γάλλοι την αποκαλούσαν La Perle Noire ("Το Μαύρο Μαργαριτάρι").

Βιογραφία

Η Γουίλμα Ρούντολφ, εικοστό παιδί μιας φτωχής οικογένειας από το Τενεσί, ήταν ένα ασθενικό μωρό που ήρθε πρόωρα στον κόσμο. Η πολιομυελίτιδα αποδυνάμωσε το αριστερό πόδι της και την έκανε ευάλωτη σε αρρώστιες. Η ανέχεια και ο ρατσισμός που επικρατούσαν στις Η.Π.Α. τη δεκαετία του 1940 δεν επέτρεπαν στους Αφροαμερικανούς να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αντίστοιχη των λευκών. Οι γιατροί είχαν πει ότι το μωρό δεν θα περπατήσει, αλλά λογάριαζαν χωρίς την πεισματάρα μητέρα του.

Η Γουίλμα Ρούντολφ αρκετά χρόνια αργότερα είπε: «Oι γιατροί μού έλεγαν ότι δεν θα μπορούσα ποτέ ξανά να περπατήσω, αλλά η μητέρα μου ήταν σίγουρη ότι θα περπατούσα ξανά. Ε, κι εγώ πίστεψα τη μητέρα μου!»

Στα οκτώ, η μικρή άρχισε να περπατάει με τη βοήθεια ενός ειδικού παπουτσιού και με μεταλλικά στηρίγματα. Χάρη στην ατσάλινη θέλησή της, τα κατάφερε. Οταν ήταν 12 άρχισε να παίζει μπάσκετ με τα άλλα αδέλφια της.

Αρχικά, για να τη δεχτούν στη σχολική ομάδα, ο πατέρας της έθεσε όρο στον προπονητή ότι θα αφήσει τη μεγάλη κόρη του να παίξει μόνο εάν πάρουν και τη μικρή. Γρήγορα η Γουίλμα εξελίχθηκε σε πρώτη σκόρερ.

Σε αυτή την ηλικία έμαθε και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στα 14, ένας προπονητής, ο Εντ Τεμπλ, την έπεισε να ασχοληθεί με το τρέξιμο. Η Γουίλμα προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης, όπου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 4x100 μ.

«Οταν επέστρεψα στο σχολείο με το χάλκινο μετάλλιο, όλα τα παιδιά, που αντιπαθούσα ή που νόμιζα ότι αντιπαθούσα, σήκωσαν ένα τεράστιο πανό που έγραφε «καλωσόρισες». Εκείνη τη στιγμή τους συγχώρησα για ό, τι μου είχαν κάνει. Το χάλκινο μετάλλιο το άγγιξαν όλοι. Οταν το πήρα πίσω ήταν γεμάτο αποτυπώματα. Προσπάθησα να το γυαλίσω και ανακάλυψα ότι ο μπρούντζος δεν γυαλίζει. Ετσι αποφάσισα να ξαναπροσπαθήσω και να πάρω το χρυσό», είχε δηλώσει σε συνέντευξη. Στους Ολυμπιακούς της Ρώμης έλαμψε το αστέρι της. Έγινε η πρώτη Αμερικανίδα που κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια. Η κάλυψη της διοργάνωσης από την τηλεόραση την έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης κέρδισε 3 χρυσά μετάλλια. Η «μαύρη γαζέλα» έτρεξε τα 100 μ. σε 11 δευτερόλεπτα, αλλά η επίδοσή της δεν μέτρησε ως παγκόσμιο ρεκόρ διότι είχε ευνοϊκό άνεμο. Στα 200 μέτρα πέτυχε ολυμπιακό ρεκόρ με 23,2 δευτερόλεπτα και δεν κατάφερε να βελτιώσει το δικό της παγκόσμιο ρεκόρ το οποίο κατείχε από τις 9 Ιουλίου στο Κόρπους Κρίστι με 22.9. Η ομορφιά της δεκαοκτάχρονης, το ταλέντο και οι επιδόσεις της εντυπωσίασαν όλους τους φίλους του κλασικού αθλητισμού. Κατά τη διάρκεια των αγώνων, η Γουίλμα Ρούντολφ έπαθε ένα διάστρεμμα, αλλά, με το πείσμα που τη διέκρινε, αποφάσισε να μην ακολουθήσει τις οδηγίες των γιατρών, διότι ήθελε να προσθέσει στη συλλογή της ακόμα ένα χρυσό μετάλλιο: αυτό των 4x100. Εξάλλου, αυτό το μετάλλιο ήταν που την ώθησε να ξαναπάρει μέρος σε Ολυμπιακούς, καθώς το πρώτο που κατέκτησε (1956) στα 4x100 ήταν αυτό που είχε θαμπώσει από τα αποτυπώματα των συμμαθητών της.

Έτσι, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1960, η Γουίλμα έγινε η πρώτη Αμερικανίδα που κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια καθώς βοήθησε τη χώρα της να κατακτήσει την πρωτιά και στα 4x100 με χρόνο 44,5, ο οποίος αποτέλεσε νέο παγκόσμιο ρεκόρ.

Στις 19 Ιουλίου του 1961, στη Στουτγκάρδη, κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μ. με επίδοση 11.20.

Μετά τον αθλητισμό

Το 1962 η Γουίλμα Ρούντολφ αποφάσισε να αφήσει τον αθλητισμό για να βοηθήσει τα παιδιά με κινητικά προβλήματα. Δημιούργησε ένα ίδρυμα με το όνομά της και για περίπου 30 χρόνια αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και κουράγιου για ανθρώπους που αντιμετώπιζαν προβλήματα, ανάλογα με αυτά που είχε η ολυμπιονίκης στην παιδική της ηλικία. Το 1977 εξέδωσε την αυτοβιογραφία της, η οποία έγινε και ταινία στην τηλεόραση. Η Γουίλμα Ρούντολφ έδωσε διαλέξεις σε όλη την Αμερική και προσπάθησε να προωθήσει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό στην πόλη που γεννήθηκε.

«Μου αρέσει να δουλεύω με παιδιά. Εχω ανεπτυγμένο το μητρικό ένστικτο», έλεγε. Μητέρα και η ίδια τεσσάρων παιδιών, πάλεψε, επίσης, και για τα δικαιώματα των μαύρων γυναικών. Η ολυμπιονίκης, όμως, δεν κατάφερε να νικήσει τον καρκίνο. Πέθανε στις 12 Νοεμβρίου του 1994, σε ηλικία 54 ετών.

                                               ΑΛ  ΕΡΤΕΡ

Αλ Έρτερ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	19  Σεπτεμβρίου 1936 Νέα Υόρκη
Θάνατος	1  Οκτωβρίου 2007 Φορτ Μάιερς
Αιτία θανάτου	καρδιακή ανεπάρκεια
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Ύψος	192 εκατοστόμετρο
Βάρος	125 χιλιόγραμμο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Κάνσας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ζωγράφος αθλητής του στίβου
Ιστότοπος
www.aloerter.com
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Αλ Έρτερ

Πίνακας μεταλλίων
Χώρα συμμετοχής:  Η.Π.Α.
Στίβος
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό	1956 Μελβούρνη	Δισκοβολία
Χρυσό	1960 Ρώμη	Δισκοβολία
Χρυσό	1964 Τόκιο	Δισκοβολία
Χρυσό	1968 Πόλη του Μεξικού	Δισκοβολία
Παναμερικανικοί Αγώνες
Χρυσό	1959 Σικάγο	Δισκοβολία

Ο Αλ Έρτερ (Alfred Adolf Oerter, Jr., 19 Σεπτεμβρίου 1936 - 1 Οκτωβρίου 2007) ήταν Αμερικανός αθλητής, τέσσερις φορές χρυσός Ολυμπιονίκης στη δισκοβολία. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αθλητές του εικοστού αιώνα.

Πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε στην Αστόρια της Νέας Υόρκης στις 19 Σεπτεμβρίου 1936 και ήταν γερμανικής καταγωγής. Από μικρός ασχολήθηκε με το αμερικανικό ποδόσφαιρο και με την καλαθοσφαίριση. Σπούδασε με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας. Εκεί ασχολήθηκε συστηματικά με τις ρίψεις (ειδικότερα το δίσκο) και με την αγωνιστικότητά του τελειοποίησε την περιστροφική του κίνηση μέσα στη βαλβίδα, την οποία οι ειδήμονες χαρακτήρισαν απαράμιλλη.

Συνέχιση νικών

Επιλέχθηκε σύντομα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης του 1956. Εκεί, με την πρώτη βολή στα 56,36 έκανε την έκπληξη και κατέκτησε το πρώτο του χρυσό μετάλλιο. Διακρίθηκε σε όλα τα εθνικά και πανεπιστημιακά πρωταθλήματα των ΗΠΑ. Το 1957 έχασε αρκετούς μήνες προπόνησης εξαιτίας ενός σοβαρού τροχαίου ατυχήματος, που λίγο έλειψε να του στοιχίσει όχι μόνο την αθλητική του καριέρα αλλά και τη ζωή .

Η συνέχεια στις Ολυμπιάδες είχε μόνο πρωτιές και υπεράσπιση του τίτλου του για τον Έρτερ. Το 1962 έγραψε ιστορία στο Λος Άντζελες καθώς έγινε ο πρώτος δισκοβόλος που έσπασε το φράγμα των 61 μ. με μία βολή στα 61,10, ξεπερνώντας τα 60,72 που είχε σημειώσει ο Τζέι Σιλβέστερ. Την ίδια χρονιά, την 1η Ιουλίου, στο Σικάγο έκανε νέο παγκόσμιο ρεκόρ με επίδοση 62,45 μέτρων. Στις 27 Απριλίου του 1964, στο Γουόλνατ, έκανε και πάλι παγκόσμιο ρεκόρ με επίδοση 62,62 μέτρων. Ένας τραυματισμός έκανε τον Έρτερ να αγωνιστεί με επίδεσμο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964, ωστόσο κατέκτησε και πάλι το χρυσό μετάλλιο.

Λίγο αργότερα εργάστηκε ως ανώτερο στέλεχος σε εταιρεία πληροφορικής στη Νέα Υόρκη. Δεν έχασε όμως την ευκαιρία να υπερασπιστεί το χρυσό του μετάλλιο και στην Ολυμπιάδα του 1968. Ο πήχυς είχε ανεβεί ψηλά, ωστόσο στην τέταρτη βολή, ο Έρτερ έριξε στα 64,78 μ. και κατέκτησε το 4ο χρυσό του μετάλλιο, αφού στη συνέχεια κανείς από τους αντιπάλους του δεν μπόρεσε να τον ξεπεράσει.

Τελευταίες αναλαμπές στο στίβο

Το 1976 στα 40 του χρόνια, μετά τη διάλυση του γάμου του που του είχε χαρίσει δύο παιδιά, σημείωσε αξιόλογες επιδόσεις, ώστε επιλέχθηκε για την αμερικανική ομάδα που θα συμμετείχε στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ. Αυτή τη φορά ο τραυματισμός στάθηκε τροχοπέδη στον αθλητή και δεν έδωσε το παρόν του σε αυτούς τους αγώνες. Η τελευταία αναλαμπή του κορυφαίου αθλητή του εικοστού αιώνα ήταν το 1980 σε ηλικία 44 ετών, όταν έριξε το δίσκο στα 69,46 μ. που ήταν και η καλύτερη επίδοση της καριέρας του.

Τελευταία χρόνια και θάνατος

Έπειτα από την αποχώρησή του από το στίβο, εργάστηκε ως στέλεχος σε εταιρεία αθλητικών ειδών και έζησε στο Λονγκ Άϊλαντ και στη Φλόριντα. Επίσης ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. Το 2005 εισήλθε στην Αίθουσα Δόξας των Αθλητών της κομητείας Νασσάου (Nassau County Sports Hall of Fame).

Πέθανε στις 1 Οκτωβρίου 2007, υποφέροντας από καρδιακά προβλήματα. 

Ολυμπιακές διακρίσεις

Δισκοβολία ανδρών

• 1956 - Μελβούρνη 1ος: 56,36 μ.
• 1960 - Ρώμη 1ος: 59,18 μ.
• 1964 - Τόκιο 1ος: 61 μ.
• 1968 - Πόλη του Μεξικού 1ος: 64,78 μ.

Παραπομπές

                            ΝΤΙΚ   ΦΟΣΜΠΕΡΙ

O άνθρωπος που άλλαξε το άλμα εις ύψος

Σπυριδούλα Σπανέα

12.11.2016 • 10:04

•  
•  

Μπορεί η ευφυΐα να βρει τρόπο για να νικήσει το ταλέντο; Στην περίπτωση του Ντικ Φόσμπερι, η απάντηση είναι ναι. Το 1968, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού, ένας νεαρός φοιτητής έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία του αγωνίσματος άλμα εις ύψος. Πέρασε με την πλάτη πάνω από τον πήχυ και έκανε τη δική του… επανάσταση στον χώρο. Τότε, κάποιοι δημοσιογράφοι τον αποκάλεσαν ο «τεμπέλης άλτης», στην επόμενη, όμως, διοργάνωση (Μόναχο), η πλειονότητα των αθλητών χρησιμοποίησε το «Φόσμπερι Φλοπ». Ο ίδιος, τότε, είχε κρεμάσει τα αθλητικά παπούτσια και είχε αφοσιωθεί στην επιστήμη του. Ισως, γιατί γνώριζε ότι στον αθλητισμό δεν μπορούσε για δεύτερη φορά η ευφυΐα να νικήσει το ταλέντο.

Ο Ντικ Φόσμπερι γεννήθηκε στο Πόρτλαντ και από την παιδική ηλικία πειραματίστηκε σε διάφορα αθλήματα. Στα 16 άρχισε να ασχολείται με το άλμα εις ύψος, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να συναγωνιστεί τους συναθλητές του. Δεν κατάφερνε να περάσει πάνω από 1,50 μ. Η αγάπη του για τον αθλητισμό ήταν ανάλογη με το πείσμα του και τη διάθεση να ξεχωρίσει. Τα πρώτα χρόνια οι άλτες περνούσαν πάνω από τον πήχυ το εσωτερικό πόδι και ύστερα το εξωτερικό, γνωστό ως άλμα – ψαλίδι. Τον 20ό αιώνα δημοφιλής ήταν ο τρόπος Στραντλ, κατά τον οποίο οι αθλητές κοιτούσαν τον πήχυ. Αυτά, όμως, μπήκαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, χάρη στην ευφυΐα του νεαρού Ντικ Φόσμπερι.

Ολα άρχισαν όταν σπούδαζε στο τμήμα Φυσικής – Μηχανικής του πανεπιστημίου του Ορεγκον. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του το περνούσε στη βιβλιοθήκη. Δεν τον ενδιέφερε, όμως, μόνο να διαβάζει την αντίστοιχη με την επιστήμη του βιβλιογραφία. Αρκετές ώρες μελετούσε την ιστορία του αθλητισμού και έψαχνε να βρει τρόπο να βελτιώσει το άλμα του. Γνώριζε ότι εάν δεν έβρισκε κάτι διαφορετικό, δεν θα μπορούσε να συναγωνιστεί τους αντιπάλους του. Και ήταν πολύ εγωιστής για να παραδοθεί αμαχητί. Σε ένα βιβλίο εντόπισε μία φωτογραφία ενός άλτη του παρελθόντος (Κάλεβι Κότκας, Φινλανδία), ο οποίος χρησιμοποιούσε έναν διαφορετικό τρόπο άλματος.

Η ώρα που θα χρειαζόταν τη βοήθεια της επιστήμης είχε φτάσει. Πέρασε ατελείωτες ώρες στη βιβλιοθήκη μελετώντας τους νόμους της φυσικής, με στόχο να τους εφαρμόσει στον αθλητισμό. Επικεντρώθηκε στον ορισμό για το κέντρο μάζας. Πρόκειται για το σημείο το οποίο συμπεριφέρεται ως η μάζα όλου του σώματος να είναι συγκεντρωμένο σε αυτό. Οπως οι μηχανικοί προσπαθούν να συγκεντρώσουν το βάρος των αυτοκινήτων στο κάτω μέρος για να τα κάνουν γρηγορότερα, έτσι και ο Ντικ Φόσμπερι είδε ότι με τον τρόπο που πηδούσε ο Φινλανδός, το κέντρο μάζας μεταφερόταν.

Ο Ντικ Φόσμπερι κατάλαβε ότι εάν λύγιζε το σώμα του με την πλάτη προς τον πήχυ, τότε το κέντρο μάζας θα βρισκόταν κάτω από αυτόν και θα τον βοηθούσε να «πετάξει» σε μεγαλύτερα ύψη. Ο άλτης παρουσίασε στον προπονητή του, Μπέρνι Βάγκνερ, τη νέα τεχνική και αμέσως άρχισαν οι προπονήσεις με αυτόν τον τρόπο. Γρήγορα ο Ντικ Φόσμπερι έφτασε σε ύψη που δεν τα είχε ονειρευθεί. Για πρώτη φορά παρουσίασε το άλμα στους αγώνες των Κολεγίων και εντυπωσίασε το κοινό. To 1964 η «Medford Mail Tribune» το αποκάλεσε «Φόσμπερι Φλοπ». Τότε είπε ότι ένας τραυματισμός τον ανάγκασε να πειραματιστεί στο άλμα που θα άφηνε το όνομά του ανεξίτηλο στην Ιστορία. Επόμενος αγώνας του Φόσμπερι ήταν τα τράιαλς όπου κατέκτησε και την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968.

Η μέρα που έγραψε Ιστορία

Ολυμπιακοί Αγώνες, 1968. Στο στάδιο του Μεξικού, φτάνει η σειρά του Ντικ Φόσμπερι για να πραγματοποιήσει το άλμα του. Επικρατεί απόλυτη σιγή. Η φήμη για τον τρόπο που περνάει πάνω από τον πήχυ είχε φτάσει πριν από αυτόν.

Ο Ντικ Φόσμπερι είναι 21 ετών, έχει ύψος 1,95 και θεωρείται φαβορί για μετάλλιο. Ο Αμερικανός φοιτητής του τμήματος Χημικών Μηχανικών του πανεπιστημίου του Ορεγκον παίρνει φόρα, τρέχει και περνάει τον πήχυ με την πλάτη. Ησυχία επικρατεί για μερικά δευτερόλεπτα στο στάδιο. Και ύστερα ένα παρατεταμένο χειροκρότημα. Παίρνει την πρόκριση για τον τελικό με άλμα στα 2,14. Την ημέρα του τελικού ξεκίνησε από τα 2,03, συνέχισε σε 2,06, 2,09, 2,12, 2,14, 2,16, 2,18, 2,20 και στα 2,22 εκτός από τον Αμερικανό είχαν μείνει ο συμπατριώτης του Εντ Κάρουδερς και ο Βαλεντίν Γκαβρίλοφ (ΕΣΣΔ). Τα 2,24, όπως, τα πέρασε μόνο ο Φόσμπερι, με την τρίτη προσπάθεια. Το στάδιο παραλίγο να… καταρρεύσει από τους πανηγυρισμούς. Στη συνέχεια είχε τρεις αποτυχημένες στα 2,29. Η ευφυΐα νίκησε τα ταλέντα. Η 20ή Οκτωβρίου 1968 αποτέλεσε την ημέρα που άλλαξε η ιστορία για το άλμα εις ύψος.

Ο Αμερικανός φοιτητής ήταν μόλις 21 ετών και έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην Ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού. Οι επόμενες ημέρες, όμως, της ζωής του δεν κύλησαν σε κάποιο στάδιο αλλά στα πανεπιστημιακά έδρανα. Ο Φόσμπερι όταν επέστρεψε από το Μεξικό μαζί με το χρυσό μετάλλιο κρέμασε και τα αθλητικά παπούτσια του. Αφοσιώθηκε στην επιστήμη του και το 1972 αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο του Ορεγκον. Συνέχισε στον επαγγελματικό στίβο και από τις πρώτες επιλογές του ήταν ξεκάθαρο ότι και εκεί θα κάνει πρωταθλητισμό όπως και στα άλματα. Σήμερα είναι συνιδιοκτήτης μιας μεγάλης εταιρείας στο Αϊντάχο, της «Galena Engineering».

Η μάχη με τον καρκίνο και η εμπειρία της πολιτικής

Ο Ντικ Φόσμπερι είναι πρωταθλητής εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων. Το 2008 ανακάλυψε ότι έπασχε από καρκίνο στη σπονδυλική στήλη. Δεν απογοητεύθηκε. Υπεβλήθη σε χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες. Ενα χρόνο, αργότερα, ανακοίνωσε ότι ο όγκος βρίσκεται σε ύφεση.

Πριν από δύο χρόνια ανακοίνωσε ότι ξεπέρασε τον κίνδυνο. Το 2016 αποφάσισε να ασχοληθεί και με την πολιτική. Διεκδίκησε μια θέση στη Βουλή των Αντιπροσώπων του Αϊντάχο αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί.

Μπορεί το 1998 ο Ντικ Φόσμπερι να αποφάσισε να εγκαταλείψει τον πρωταθλητισμό, αλλά ποτέ δεν έφυγε από τον αθλητισμό. Είναι μέλος του σωματείου «Πρωταθλητές για την ειρήνη». Πρόκειται για μία ομάδα από 54 διάσημους αθλητές, οι οποίοι με άξονα τον αθλητισμό αγωνίζονται για την ειρήνη σε όλον τον κόσμο. Mαζί με τον ολυμπιονίκη της κολύμβησης έχουν ιδρύσει το «World Fit», μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που προωθεί τα ολυμπιακά ιδεώδη και τον αθλητισμό.

Το άλμα του Ντικ Φόσμπερι έχει εμπνεύσει σκηνοθέτες και μουσικούς. Το 2015 κυκλοφόρησε ένα βίντεο κλιπ, το «Broken Arrows» (στίχοι του Zac Brown), το οποίο βασίζεται στην προσωπική και στην αθλητική ζωή του ολυμπιονίκη.

Από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 έχουν περάσει 48 χρόνια. Το «άλμα Φόσμπερι» χρησιμοποιείται σήμερα από όλους τους αθλητές στο άλμα εις ύψος. Πολλοί ήταν αυτοί που θέλησαν να αφαιρέσουν τη δόξα από τον Αμερικανό, λέγοντας ότι πριν από αυτόν το είχαν δοκιμάσει και άλλοι (μάλιστα, υπάρχει και ιστορία για νεαρό Ελληνα άλτη, αγνώστων στοιχείων, ο οποίος επιχειρούσε άλματα με αυτόν τον τρόπο). Το σίγουρο είναι ότι η Ιστορία έγραψε το όνομα Ντικ Φόσμπερι, του ανθρώπου που όχι μόνο το εκτέλεσε αλλά και το «υπερασπίστηκε» μέχρι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και δικαιώθηκε.

ΠΗΓΗ

https://www.kathimerini.gr/athletics/883176/o-anthropos-poy-allaxe-to-alma-ei

                              ΒΙΚΤΟΡ ΣΑΝΕΓΙΕΦ

Προσωπικές πληροφορίες
Όνομα γέννησης	ვიქტორ სანეევი
Γέννηση	3 Οκτωβρίου 1945 (75 ετών) Σουχούμι, Γεωργία, Ε.Σ.Σ.Δ.
Ύψος	188 εκατοστόμετρο
Άθλημα
Χώρα	ΕΣΣΔ
Άθλημα	Άλμα εις τριπλούν
Διακρίσεις και τίτλοι
Προσωπικά ρεκόρ	17.44 (1972)

Πίνακας μεταλλίων
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό	1968 Πόλη του Μεξικού	Άλμα εις τριπλούν
Χρυσό	1972 Μόναχο	Άλμα εις τριπλούν
Χρυσό	1976 Μόντρεαλ	Άλμα εις τριπλούν
Αργυρό	1980 Μόσχα	Άλμα εις τριπλούν
Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα
Χρυσό	1969 Αθήνα	Άλμα εις τριπλούν
Χρυσό	1974 Ρώμη	Άλμα εις τριπλούν

Ο Βίκτορ Σανέγιεφ (ვიქტორ სანეევი, 3 Οκτωβρίου 1945) είναι Γεωργιανός πρώην αθλητής στο άλμα εις τριπλούν, ο οποίος αγωνιζόταν σε διεθνές επίπεδο για την Ε.Σ.Σ.Δ. και κέρδισε τέσσερα ολυμπιακά μετάλλια: τρία χρυσά (1968, 1972 και 1976) και ένα αργυρό (1980).

Βιογραφία

Στις 17 Οκτωβρίου του 1968, στην Πόλη του Μεξικού, κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στο τριπλούν με άλμα 17.39 μ. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976, ο Βίκτορ Σανέγιεφ κέρδισε το τρίτο συνεχόμενο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο τριπλούν. Προσπάθησε να κερδίσει 4 χρυσά στο ίδιο αγώνισμα, όπως ο Αλ Έρτερ στη δισκοβολία, αλλά δεν το κατόρθωσε.

Το σημάδι του Σανέγεφ

Ο Βίκτορ Σανέγεφ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού  AP

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μεξικού οριοθέτησαν μια εποχή. Ήταν η πρώτη φορά που Ανατολική και Δυτική Γερμανία εκπροσωπήθηκαν ως διαφορετικές ομάδες, ήταν η πρώτη (και τελευταία) φορά που οι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν σε τέτοιο υψόμετρο, ήταν η πρώτη φορά που επεβλήθη αντι-ντόπινγκ κοντρόλ, ήταν οι Αγώνες του Μπομπ Μπίμον, του Ντικ Φόσμπερι, του Τζορτζ Φόρμαν και των 'Μαύρων Πανθήρων' (Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος). Μοιραία ό,τι συγκλονιστικό συνέβη στο τριπλούν επισκιάστηκε και μέχρι σήμερα δεν έχει λάβει τη μεγαλειώδη διάσταση που άξιζε.Ήταν η ημέρα που τρεις διαφορετικοί αθλητές κατέρριψαν το παγκόσμιο ρεκόρ τέσσερις φορές (πέντε, αν συνυπολογίσουμε τον προκριματικό) και διεκδίκησαν επί ίσοις όροις το χρυσό μετάλλιο. Ο 25χρονος Ιταλός Τζουζέπε Τζεντίλε είχε από την προηγούμενη, στις 16/10, φανερώσει τις διαθέσεις του. Στο δεύτερο άλμα του προκριματικού κατέληξε επτά πόντους πιο μακριά από το 17.03μ του Πολωνού Γιόζεφ Σμιντ (που πέρασε επίσης στον τελικό καταλήγοντας 7ος) και 8 χρόνια μετά γινόταν ο παγκόσμιος ρέκορντμαν του αγωνίσματος. Μια επίδοση που βελτίωσε κατά 12 εκατοστά με την πρώτη προσπάθειά του στον τελικό (17.22μ) της Πέμπτης!Μόνο που ο 24χρονος Σανέγεφ και ο 25χρονος Βραζιλιάνος Νέλσον Προυντένσιο (πέθανε από καρκίνο στους πνεύμονες τον Νοέμβριο του 2012) αποδείχθηκε πως ήταν μια βελτιωμένη βερσιόν του. Ο Σοβιετικός άλτης άρχισε με 17.23μ στην τρίτη φορά που πήρε φόρα βελτιώνοντας κατά ένα εκατοστό το ρεκόρ του Τζεντίλε, ενώ ο Βραζιλιάνος, στην πέμπτη απόπειρά του προς το σκάμμα, έφτασε στα 17.27μ αποκτώντας αβαντάζ για το χρυσό μετάλλιο. Μέχρι, βέβαια, τη στιγμή που ο Σενέγεφ στήθηκε για το έκτο άλμα του. Ένα άλμα με γερά πατήματα και αστείρευτη δύναμη που τον έστειλε στα 17.39μ!

Κατέληξε άφραγκος στην Αυστραλία

Είναι ο δεύτερος (μετά τον Έντουαρντς) αθλητής που ο Κρίστιαν Τέιλορ κυνηγάει να μιμηθεί. Διότι είναι ο μοναδικός με τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια στο τριπλούν, έχοντας μετά το Μεξικό και, αφού ενδιάμεσα πήρε πίσω το παγκόσμιο ρεκόρ από τον Κουβανό Πέδρο Πέρες, υπάρξει ασυναγώνιστος σε Μόναχο (1972) και Μόντρεαλ (1976). Προτού ηττηθεί από τον συμπατριώτη του τότε, Εσθονό, Γιακ Ουντμάε στη Μόσχα (1980) μένοντας στη δεύτερη θέση. Μια νίκη που είχε αμφισβητηθεί έντονα τόσο από τον Σανάγεφ, υποστηρίζοντας πως υπήρξε δάκτυλος της κυβέρνησης για να ηττηθεί, όσο και την αποστολή των Αυστραλών για χάρη του Ίαν Κάμπελ, που λέγεται ότι δεν είχε κάνει ποτέ τα άκυρα άλματα που του χρέωναν.

Η ανταμοιβή του Σανέγεφ για ό,τι πέτυχε και ό,τι είπε ήταν να (αυτο)εξοριστεί στην Αυστραλία έχοντας χάσει τη δουλειά του μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Θα ξεπουλούσε τα τέσσερα μετάλλιά του για το βιοπορισμό της οικογένειάς του, αν δεν έβρισκε δουλειές από 'δω κι από 'κει. Μεταξύ άλλων είχε εργαστεί σε πιτσαρία, προτού διοριστεί γυμναστής σε κολέγιο, αποκτήσει ένα σταθερό μηνιαίο εισόδημα και καταφέρει να ορθοποδήσει. Ακόμη κι αν ο Κρίστιαν Τέιλορ δεν φτάσει στα τρία χρυσά, τέτοιο ζήτημα δεν (προβλέπεται πως) θ' αντιμετωπίσει.

                                    

ΠΗΓΗ:

• https://www.contra.gr/sports/pagkosmio-rekor-katarrifthike-4-fores-se-liga-lepta-kai-5-se-liges-ores.7516483.html
• ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

                                     ΜΑΡΚ ΣΠΙΤΣ

Μαρκ Σπιτς

Προσωπικές πληροφορίες
Όνομα γέννησης	Mark Andrew Spitz
Γέννηση	10 Φεβρουαρίου 1950 (70 ετών) Μοντέστο, Καλιφόρνια, Η.Π.Α.
Ύψος	1,83 μέτρο
Άθλημα
Χώρα	ΗΠΑ
Άθλημα	Κολύμβηση

Πίνακας μεταλλίων
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό	1968 Πόλη του Μεξικού	4x100 μ. ελεύθερο
Χρυσό	1968 Πόλη του Μεξικού	4x200 μ. ελεύθερο
Αργυρό	1968 Πόλη του Μεξικού	100 μ. πεταλούδα
Χάλκινο	1968 Πόλη του Μεξικού	100 μ. ελεύθερο
Χρυσό	1972 Μόναχο	100 μ. πεταλούδα
Χρυσό	1972 Μόναχο	100 μ. ελεύθερο
Χρυσό	1972 Μόναχο	200 μ. πεταλούδα
Χρυσό	1972 Μόναχο	200 μ. ελεύθερο
Χρυσό	1972 Μόναχο	4x100 μ. ελεύθερο
Χρυσό	1972 Μόναχο	4x100 μ. μικτής
Χρυσό	1972 Μόναχο	4x200 μ. ελεύθερο
Παναμερικανικοί Αγώνες
Χρυσό	1967 Γουίνιπεγκ	100 μ. πεταλούδα
Χρυσό	1967 Γουίνιπεγκ	200 μ. πεταλούδα
Χρυσό	1967 Γουίνιπεγκ	4x100 μ. ελεύθερο
Χρυσό	1967 Γουίνιπεγκ	4x200 μ. ελεύθερο
Χρυσό	1967 Γουίνιπεγκ	4x100 μ. μικτής
Μακκαβαϊκοί Αγώνες
Χρυσό	1965 Ισραήλ	Κολύμβηση
Χρυσό	1965 Ισραήλ	Κολύμβηση
Χρυσό	1965 Ισραήλ	Κολύμβηση
Χρυσό	1965 Ισραήλ	Κολύμβηση
Χρυσό	1969 Ισραήλ	Κολύμβηση
Χρυσό	1969 Ισραήλ	Κολύμβηση
Χρυσό	1969 Ισραήλ	Κολύμβηση
Χρυσό	1969 Ισραήλ	Κολύμβηση
Χρυσό	1969 Ισραήλ	Κολύμβηση
Χρυσό	1969 Ισραήλ	Κολύμβηση

Ο Μαρκ Σπιτς (Mark Andrew Spitz, 10 Φεβρουαρίου 1950) είναι Αμερικανός κολυμβητής, εννέα φορές χρυσός ολυμπιονίκης και πρώην κάτοχος παγκοσμίων ρεκόρ σε επτά αθλήματα.

Το 1967, σε ηλικία 17 ετών, κατέρριψε τρία παγκόσμια ρεκόρ στο άθλημα της πεταλούδας. Στις 7 Οκτωβρίου, στο Δυτικό Βερολίνο, έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μ. πεταλούδας με χρόνο 55.7. Την επόμενη ημέρα, 8 Οκτωβρίου, έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μ. πεταλούδας με χρόνο 2.05.7.

Στις 30 Αυγούστου του 1968, στο Λονγκ Μπιτς (Καλιφόρνια), έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μ. πεταλούδας με χρόνο 55.6. Την ίδια χρονιά, έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού, όπου κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια. Μαζί με τους Ζ. Ζορν, Σ. Ρέριτς και Κεν Γουόλς, αποτέλεσε μέλος της ομάδας των Η.Π.Α. που στις 17 Οκτωβρίου, στην Πόλη του Μεξικού, έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στα 4x100 μ. ελευθέρως, με χρόνο 3.31.7.

Στη συνέχεια έγινε ο πρώτος αθλητής που κατάφερε να κατακτήσει επτά χρυσά μετάλλια και να σημειώσει ισάριθμα παγκόσμια ρεκόρ, στην Ολυμπιάδα του 1972. Κατείχε το ρεκόρ των περισσότερων χρυσών σε μία μόνο διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, πριν το καταρρίψει ο Μάικλ Φελπς το 2008 στο Πεκίνο με τα οχτώ χρυσά μετάλλια. Ο Σπιτς είναι ένας από τους μόλις πέντε αθλητές που κατέχουν εννέα χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια. Επιπλέον, είναι ο μοναδικός αθλητής που έχει καταρρίψει επτά παγκόσμια ρεκόρ σε μία Ολυμπιάδα.

Συνολικά μεταξύ του 1969 και του 1972 ο Σπιτς κατέκτησε εννέα χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια, ένα αργυρό και ένα χάλκινο, πέντε χρυσά στους Παναμερικανικούς Αγώνες, 31 τίτλους της Ένωσης Ερασιτεχνών Αθλητών (AAU) και οκτώ τίτλους της Εθνικής Κολλεγιακής Αθλητικής Ένωσης (NCAA) των ΗΠΑ. Ανακηρύχθηκε Κολυμβητής της Χρονιάς για τα έτη 1969, 1971 και 1972 από το περιοδικό Swimming World Magazine. Ωστόσο, παρά την επιτυχία του, αποσύρθηκε από τον αθλητισμό μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972, σε ηλικία μόλις 22 ετών.

                   ΓΑΛΑΚΤΟΠΟΥΛΟΣ  ΠΕΤΡΟΣ

Ο Πέτρος Γαλακτόπουλος (7 Ιουνίου 1945) είναι Έλληνας πρωταθλητής, oλυμπιονίκης και αργότερα προπονητής της ελληνορωμαϊκής πάλης.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Υπήρξε αθλητής του Εθνικού Αθηνών και υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος το 1965 και πρωταθλητής Βαλκανίων και Ευρώπης το 1972.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στη πόλη του Μεξικού, στην κατηγορία των 70 κιλών σημείωσε πέντε νίκες, μία ισοπαλία και μία ήττα με αποτέλεσμα να καταταγεί τρίτος, παίρνοντας το χάλκινο μετάλλιο.

Το 1970, στα 74 κιλά ελληνορωμαϊκής πάλης, αναδείχθηκε 3ος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα που διεξήχθη στο Έντμοντον του Καναδά και 4ος στο ευρωπαϊκό.

Στους Ολυμπιακούς του Μονάχου, συμμετείχε στην κατηγορία των 74 κιλών και έφτασε στον τελικό όπου έχασε από τον Τσεχοσλοβάκο Βίτσεσλαβ Μάχα 5-3 στα σημεία, καταφέρνοντας ωστόσο να κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976, συμμετείχε στην κατηγορία των 74 κιλών, όπου κατετάγη όγδοος.

Επίσης είχε συμμετάσχει και σε άλλους αγώνες όπου και είχε διακριθεί, όπως στη Σόφια (1971) 3ος, στη Πολωνία, πρωτάθλημα Ευρώπης (1971) 1ος, και στο Λένινγκραντ (1976) 3ος. Στη συνέχεια ανέλαβε προπονητής της εθνικής ομάδας της ελληνορωμαϊκής πάλης. Για το εξαίρετο ήθος του είχε μάλιστα επαινεθεί και από τον διεθνή τύπο.

Το Φεβρουάριο του 2010 παραιτήθηκε από την αντιπροεδρία της Ελληνική Ομοσπονδία Φιλάθλων Πάλης (ΕΟΦΠ), εξαιτίας του διακοσμητικού του ρόλου, αλλά αργότερα ανακάλεσε την παραίτησή του Τον Ιούλιο του ίδιου έτους εκλέχθηκε ως πρώτος σε ψήφους στις εκλογές των σωματείων της ομοσπονδίας για το νέο διοικητικό συμβούλιό της, ενώ λίγες μέρες αργότερα επικράτησε του Κώστα Θάνου με 9-7 ψήφους, στο συμβούλιο που έγινε για την εκλογή προέδρου. Λίγες εβδομάδες αργότερα όμως, τον Σεπτέμβριο του 2010, οι δύο πρώην πρωταθλητές ήρθαν σε ρήξη, και τελικά ο Γαλακτόπουλος αποφασίστηκε να γίνει επίτιμος πρόεδρος και ο Κώστας Θάνος, ο νέος πρόεδρος της ΕΟΦΠ. Από το 2012, ο Γαλακτόπουλος κατέχει τη θέση του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου του ΟΑΚΑ.

                          ΤΕΟΦΙΛΟ ΣΤΗΒΕΝΣΟΝ

Τεόφιλο Στίβενσον
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	29  Μαρτίου 1952 Puerto Padre
Θάνατος	11  Ιουνίου 2012 Αβάνα
Αιτία θανάτου	έμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησης	Κούβα
Ύψος	196 εκατοστόμετρο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πυγμάχος μηχανικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Τιμητικό Δίπλωμα Αθλητισμού της ΕΣΣΔ
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Τεόφιλο Στίβενσον Λόρενς (Teófilo Stevenson Lawrence, 29 Μαρτίου 1952 – 11 Ιουνίου 2012), γνωστός απλά ως Τεόφιλο Στίβενσον, ήταν Κουβανός πυγμάχος στην κατηγορία των βαρέων βαρών και προπονητής. Θεωρείται ως η κορυφαία προσωπικότητα στην ιστορία της ερασιτεχνικής πυγμαχίας, έχοντας κατακτήσει τρία χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες - ρεκόρ που μοιράζεται με τους Λάσλο Παπ και Φέλιξ Σαβόν.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στο Καμαγουέι (Camagüey) στις 29 Μαρτίου 1952 από μετανάστες γονείς - ο πατέρας ήταν από τον Άγιο Βικέντιο, η δε μητέρα είχε γεννηθεί στην Κούβα, αλλά οι γονείς της ήταν από τον Άγιο Χριστόφορο. Πρωτομπήκε στην πυγμαχία σε ηλικία εννέα ετών, ακολουθώντας τον πατέρα του σε ένα τοπικό γυμναστήριο. Για πολύ καιρό μάλιστα οι δυο τους το κρατούσαν μυστικό από τη μητέρα του, η οποία τελικά το αποδέχθηκε υπό τον όρο να έχει πάντα μαζί τον πατέρα του.

Στα μέσα της δεκαετίας του '60 και ενώ ο Στίβενσον είχε ξεχωρίσει σε επίπεδο παίδων, τον κάλεσε στην Αβάνα ο Αντρέι Τσερνιοβένκο, ένας Σοβιετικός παλαίμαχος που είχε αναλάβει αρχιπροπονητής του αναπτυξιακού προγράμματος πυγμαχίας. Υπό την καθοδήγησή του πρωτοεμφανίστηκε σε αγώνες ανδρών το 1969, όντας μόλις 17 ετών.

Καταξίωση

Μετά από κάποιες διακρίσεις σε εθνικό - περιφερειακό επίπεδο, εμφανίστηκε το 1972 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου. Στον πρώτο κιόλας αγώνα της διοργάνωσης, πέτυχε νοκ-ντάουν στα 30 δευτερόλεπτα, ενώ λίγο αργότερα ο διαιτητής καταλόγισε τεχνικό νοκ-άουτ για λόγους ασφαλείας του αντιπάλου του. Ήταν η απαρχή μιας εντυπωσιακής πορείας, η οποία απέφερε στο Στίβενσον τρία συνεχόμενα ολυμπιακά χρυσά. Αποτελούσε επίσης το μεγάλο φαβορί της κατηγορίας του στους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες (1984), όμως η χώρα του δε συμμετείχε, συμμετέχοντας στο μποϊκοτάζ των αγώνων από το ανατολικό μπλοκ. Συνολικά σε Ολυμπιακούς η επίδοσή του ήταν 12 νίκες (100%), εκ των οποίων 9 με νοκ-άουτ, 2 στα σημεία και 1 άνευ αγώνος.

Αντίστοιχη επιτυχία σημείωσε και στα παγκόσμια πρωταθλήματα, κατακτώντας τον τίτλο στις διοργανώσεις των ετών 1974, 1978 και 1986. Έχασε το χρυσό μόνο στο πρωτάθλημα του 1982, όταν αποκλείστηκε στους πρώτους γύρους από το Φραντσέσκο Νταμιάνι - ήταν η πρώτη του ήττα μετά από έντεκα χρόνια.

Σημειωτέον ότι κατά τη δεκαετία του '70 είχε απορρίψει αρκετές προτάσεις ώστε να μεταπηδήσει στην επαγγελματική πυγμαχία από παράγοντες των ΗΠΑ, με κορυφαία την προσφορά 5.000.000 δολαρίων για να αντιμετωπίσει το Μοχάμεντ Άλι. Όταν ρωτήθηκε για το λόγο των αρνήσεών του, είχε απαντήσει ότι προτιμά την αγάπη των 8.000.000 συμπατριωτών του - εάν είχε δεχτεί να γίνει επαγγελματίας, θα έπρεπε να εγκατασταθεί στις ΗΠΑ και παράλληλα θα έχανε το δικαίωμα συμμετοχής στις διεθνείς διοργανώσεις.

Απόσυρση

Μετά το θρίαμβό του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1986 και όντας ήδη στο ηλικιακό όριο που ίσχυε για συμμετοχή στις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις, ο Στίβενσον αποσύρθηκε από τα ρινγκ. Ήταν το τέλος μιας μεγάλης καριέρας με μόλις 22 ήττες σε 324 επίσημους αγώνες, τις περισσότερες σε νεαρή ηλικία.

Παρέμεινε στο χώρο της πυγμαχίας ως προπονητής και παράγοντας της εθνικής ομάδας. Στην Κούβα θεωρούνταν εθνικός ήρωας, ενώ διατηρούσε στενή φιλία με το Φιντέλ Κάστρο.

Παλμαρέ

• Ολυμπιακοί Αγώνες
  • Μόναχο 1972: Χρυσό - επίσης το Βραβείο Μπάρκερ ως ο καλύτερος πυγμάχος όλων των κατηγοριών
  • Μόντρεαλ 1976: Χρυσό
  • Μόσχα 1980: Χρυσό

• Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
  • 1974, 1978, 1986: Χρυσό

• Παναμερικανικοί Αγώνες
  • 1971: Χάλκινο
  • 1975, 1979: Χρυσό

                           ΝΑΝΤΙΑ ΚΟΜΑΝΕΝΤΣΙ

Νάντια Κομανέτσι
Η Νάντια Κομανέτσι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976
Γενικές πληροφορίες
Προφορά	ΜΕΝΟΥ 0:00
Γέννηση	12 Νοεμβρίου 1961 (59 ετών)  Ονέστι, Ρουμανία
Εθνικότητα	Ρουμάνικη
Ύψος	1,62 μέτρο
Βάρος	60 χιλιόγραμμο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	Αθλήτρια
Περίοδος ακμής	1971 - 1981
Οικογένεια
Σύζυγος	Bart Conner (από 1996)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	5 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια, 2 χρυσά μετάλλια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, 9 χρυσά μετάλλια στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Νάντια Κομανέτσι (Nadia Elena Comăneci, 12 Νοεμβρίου 1961) είναι Ρουμάνα αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής. Ήταν η πρώτη αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής που βραβεύτηκε με το τέλειο 10, ενώ θεωρείται μία από τις κορυφαίες αθλήτριες στο άθλημα, καθώς και μία από τις κορυφαίες αθλήτριες σε όλα τα αθλήματα.

Βιογραφία

Η Νάντια Κομανέτσι γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1961 στο Ονέστι της Ρουμανίας. Η μητέρα της, όταν ήταν έγκυος σε αυτήν, έβλεπε μια ταινία που η κύρια πρωταγωνίστρια ονομαζόταν Νάντια, γι' αυτό αποφάσισε να δώσει στην κόρη της αυτό το όνομα. Έχει έναν μικρότερο αδερφό, τον Άντριαν.

Άρχισε την ενασχόληση με τη γυμναστική στα 6 της χρόνια. Στα 7 της, η Κομανέτσι μπήκε στη σχολή γυμναστικής του Μπέλα Κάρολι, που ιδρύθηκε στο Ονέστι. Ο Κάρολι προπόνησε στο μέλλον πολλούς προεξέχοντες Αμερικανούς αθλητές. Στο πρώτο της Εθνικό πρωτάθλημα, το 1969, τερμάτισε στην 13η θέση. Την επόμενη χρονιά, όμως, τερμάτισε πρώτη, γεγονός που την καθιστούσε ως τη νεαρότερη αθλήτρια που κέρδισε το Εθνικό πρωτάθλημα της χώρας της. Η πρώτη της διεθνής επιτυχία ήρθε στα 13 της χρόνια, όπου και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο σε όλα τα αθλήματα εκτός από τις ασκήσεις εδάφους, όπου κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο, στο ΠανευρωπαΪκό Πρωτάθλημα που διεξήχθη στο Σκίεν της Νορβηγίας.

Στα 14 της, συμμετείχε στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976 του Μόντρεαλ, όπου και έγινε μία από τις σημαντικότερες αθλήτριες των αγώνων. Στις παράλληλες μπάρες σημείωσε τη μεγαλύτερη βαθμολογία όλων των εποχών στο άθλημα, δηλαδή το τέλειο 10. Στην Ολυμπιάδα αυτή κέρδισε άλλα δύο χρυσά μετάλλια, ενώ, μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, κέρδισε και τον τίτλο του Ήρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας της Ρουμανίας. Η Κομανέτσι ήταν η νεαρότερη που κέρδισε το βραβείο αυτό κατά τη διάρκεια της διοίκησης του Νικολάε Τσαουσέσκου. Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1980 στην Μόσχα κέρδισε δύο χρυσά και δύο ασημένια μετάλλια. Η Κομανέτσι ανακοίνωσε την απόσυρσή της από την ενόργανη γυμναστική το 1981.

                             ΔΗΜΗΤΡΗΣ  ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΣ 

Δημήτρης Θανόπουλος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	2  Αυγούστου 1959 Νομός Αρκαδίας
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	παλαιστής
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Δημήτρης Θανόπουλος (Στεμνίτσα Αρκαδίας, 2 Αυγούστου 1959) είναι Έλληνας πρώην αθλητής της ελληνορωμαϊκής πάλης και Ολυμπιονίκης.

Βιογραφικό

Γεννήθηκε το 1959 στην Στεμνίτσα της Αρκαδίας. Σε ηλικία 13 ετών έρχεται στην Αθήνα και γνωρίζεται με το άθλημα της πάλης. Αναδείχτηκε 9 φορές Πρωταθλητής Ελλάδος ενώ είχε και πολλές διακρίσεις εκτός Ελλάδος. Έλαβε μέρος σε 3 Ολυμπιάδες (1980-Μόσχα, 1984-Λος Άντζελες, 1988-Σεούλ). Η μεγαλύτερη του διάκριση ήταν στην Ολυμπιάδα του Λος Άντζελες το 1984, όταν και κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο, το δεύτερο μετάλλιο στην ελληνορωμαϊκή πάλη μετά τον Στέλιο Μυγιάκη, στην κατηγόρια των 82 κιλών. Στην ίδια Ολυμπιάδα ο Μπάμπης Χολίδης κατέκτησε ένα ακόμη, το τρίτο, χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία των 57 κιλών. Ο ίδιος διετέλεσε από το 1998 μέχρι και το 2000 προπονητής της εθνικής ομάδας ελληνορωμαϊκής πάλης ανδρών. Μαζί με τον Γιώργο Ρουμπάνη, ήταν ο άνθρωπος που σκέφτηκε και ίδρυσε τον Σύλλογο Ελλήνων Ολυμπιονικών το 1985.

Τίτλοι

• Πανελλήνια Πρωταθλήματα: 1ος (1978,1979,1981,1982,1984,1987,1988,1989,1990)
• Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα: 1ος (1982), 2ος(1984)
• Παγκόσμια Πρωταθλήματα: 2ος (1983)
• Παγκοσμιο Στρατιωτικό Πρωτάθλημα: 1ος (1983)
• Μεσογειακοί Αγώνες: 2ος (1983), 3ος(1979,1987)

                                        ΜΥΓΙΑΚΗΣ ΣΤΕΛΛΙΟΣ

Ο Στέλιος Μυγιάκης (ενίοτε αναγραφόμενος και Μηγιάκης) είναι αθλητής της Ελληνορωμαϊκής πάλης και Ολυμπιονίκης, που έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 5 Μαΐου 1952 στο Ρέθυμνο. Σε μικρή ηλικία αναδείχτηκε πρωταθλητής Ελλάδος στην κατηγορία 52 κιλών. Συνολικά έχει κατακτήσει 6 Πανελλήνια Πρωταθλήματα. Πήρε μέρος σε τέσσερις Ολυμπιάδες (1972 στο Μόναχο, 1976 στο Μόντρεαλ, 1980 στη Μόσχα, 1984 στο Λος Άντζελες). Το 1980, στους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Μόσχα, κατέκτησε το χρυσό στην κατηγορία 62 κιλών της ελληνορωμαϊκής και έγινε ο πρώτος Έλληνας αθλητής που κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στο άθλημα αυτό. Στην ίδια διοργάνωση, ο Γιώργος Χατζηιωαννίδης κατέκτησε το χάλκινο στην ελευθέρα πάλη. 

Διακρίσεις

• Πανελλήνια Πρωταθλήματα: 1ος (1974, 1975, 1976, 1978, 1979)
• Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα: 1ος (1979), 2ος (1972, 1975)
• Παγκόσμια Πρωταθλήματα: 2ος (1983), 4ος (1974, 1979), 5ος (1978)
• Ολυμπιακοί Αγώνες: 1ος (1980)
• Μεσογειακοί Αγώνες: 1ος (1983) 2ος(1975, 1979)

                                      ΒΟΥΛΑ ΠΑΤΟΥΛΙΔΟΥ

Η Παρασκευή "Βούλα" Πατουλίδου (Τριπόταμος Φλώρινας, 29 Μαρτίου 1965), είναι Ελληνίδα πρώην αθλήτρια και πολιτικός, η πρώτη γυναίκα χρυσή ολυμπιονίκης στην Ελλάδα. Ήταν μέλος της ολυμπιακής ομάδας σε πέντε Ολυμπιάδες (1988, 1992, 1996, 2000, 2004). Ως αθλήτρια, ήταν μέλος του Ηρακλή και του ΠΑΟΚ. Σήμερα διατελεί Αντιπεριφερειάρχης της περιφερειακής ενότητας Θεσσαλονίκης.

Προσωπικά στοιχεία

Γεννήθηκε στον Τριπόταμο Φλώρινας στις 29 Μαρτίου του 1965. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α.) και φέρει το βαθμό της υποπλοιάρχου του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.

Επιτυχία σε Ολυμπιάδες

Ολυμπιακό μετάλλιο
100 μ. εμπόδια γυναικών	12:64 Πανελλήνιο ρεκόρ
Ολυμπιακοί Αγώνες 1992 Βαρκελώνη
Χρυσό μετάλλιο

Στη πρώτη της συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1988 στη Σεούλ, κατέλαβε τη 15η θέση στα 100μ. Στις 5 Αυγούστου του 1992, κατέκτησε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στη Βαρκελώνη στα 100 μ. εμπόδια με επίδοση 12.64, φωνάζοντας Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!. Επρόκειτο για το πρώτο χρυσό μετάλλιο της Ελλάδας στον στίβο από το 1912^[2]. Δύο χρόνια νωρίτερα, στους Βαλκανικούς Αγώνες, πήρε χρυσό μετάλλιο στα 100 μ. και στα 100 μ. με εμπόδια. Στους Μεσογειακούς Αγώνες του 1991 κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μ. Μετά τη νίκη της στη Βαρκελώνη άλλαξε άθλημα και αγωνίστηκε στο μήκος, όπου έκανε ατομική επίδοση 6.71 το 1995. Το 1996, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντας, η Πατουλίδου ήρθε δέκατη στον τελικό του μήκους. Διακρίθηκε αρκετές φορές στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου. Ήταν πρώτη στο Μπρούνο Τζάουλι το 1995 στα 100 μ. εμπόδια, στους Βαλκανικούς το 1990 στα 100 μ. και στα 100 μ. εμπόδια και στους Βαλκανικούς το 1994 στο άλμα εις μήκος.

Τελευταία χρόνια ως αθλήτρια

Από το 2000 επέστρεψε στα 100 και τα 60μ. και το καλοκαίρι του 2000 συμμετείχε στην τέταρτη Ολυμπιάδα της καριέρας της, στο Σύδνεϋ με την ομάδα σκυταλοδρομίας 400 x 100. Το 2001 έφτασε ως τους ημιτελικούς του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Κλειστού στίβου. Ήταν μέλος και της ολυμπιακής ομάδας του 2004, στα 4 Χ 100μ. Στις 9 Δεκεμβρίου του 2004 ανακοίνωσε την απόσυρσή της από την ενεργό δράση.

Κάθοδος στην πολιτική

Λίγο μετά εισήλθε στο στίβο της πολιτικής . Ήταν υποψήφια Νομάρχης στη Θεσσαλονίκη το 2006, όπου πήρε το ποσοστό του 32%. Στις 27 Ιουνίου 2006 παρουσίασε το συνδυασμό της "Για τη Θεσσαλονίκη".

Στις περιφερειακές εκλογές, που διεξήχθησαν στις 18 Μαΐου 2014 και στις 25 Μαΐου 2014 συμμετείχε στον συνδυασμό Απόστολος Τζιτζικώστας "Αλληλεγγύη Σύγχρονη Ανθρώπινη Μακεδονία" και εξελέγη Αντιπεριφερειάρχης της Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης. Επανεξελέγη το 2019 με περίπου 42.000 ψήφους, πρώτη σε σταυρούς σε όλην την Ελλάδα.

                                  ΠΥΡΟΣ ΔΗΜΑΣ

Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	13  Οκτωβρίου 1971 Χειμάρρα
Εθνικότητα	Έλληνες
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός αρσιβαρίστας
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
Οικογένεια
Σύζυγος	Αναστασία Σδούγκου (1994-2018)
Τέκνα	Ελένη Δήμα, Βίκτωρ Δήμας, Μαρία Δήμα, Νικόλας Δήμας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Ελλήνων (από 2012, εκλογική περιφέρεια επικρατείας της Ελλάδας)
Ιστότοπος
www.pyrros.gr
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Πύρρος Δήμας

Πίνακας μεταλλίων
Χώρα συμμετοχής:  Ελλάδα
Άρση βαρών
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό	1992 Βαρκελώνη	82.5 κιλά
Χρυσό	1996 Ατλάντα	83 κιλά
Χρυσό	2000 Σίδνεϊ	85 κιλά
Χάλκινο	2004 Αθήνα	85 κιλά

Ο Πύρρος Δήμας (Χειμάρρα, 13 Οκτωβρίου 1971) είναι Έλληνας Βορειοηπειρώτης ολυμπιονίκης αθλητής της άρσης βαρών και εκλεγμένος βουλευτής επικρατείας με το ΠΑΣΟΚ την περίοδο 2012 - 2015. Είναι τρεις φορές χρυσός (Βαρκελώνη 1992, Ατλάντα 1996 και Σίδνεϊ 2000) και μία φορά χάλκινος ολυμπιονίκης στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Ο πλέον επιτυχημένος αθλητής στην ολυμπιακή ιστορία του ελληνικού αθλητισμού είναι ο μοναδικός έως σήμερα Έλληνας αρσιβαρίστας με τρία χρυσά κι ένα χάλκινο ολυμπιακά μετάλλια, ισοφαρίζοντας τον Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου στα χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ το 2000. Ο Πύρρος Δήμας είναι έφεδρος αξιωματικός των ελληνικών ειδικών δυνάμεων και αριστούχος απόφοιτος του Παιδαγωγικού τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν παντρεμένος με την δημοσιογράφο Αναστασία Σδούγκου (έφυγε από τη ζωή το 2018) με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά.

Πορεία προς την επιτυχία

Γεννήθηκε στη Χειμάρρα της Αλβανίας από Έλληνες γονείς και άρχισε να ασχολείται με την άρση βαρών το 1978 στην ηλικία των επτάμισι ετών.

Έχει αναδειχθεί τρεις φορές χρυσός Ολυμπιονίκης, στην Βαρκελώνη το 1992 στην κατηγορία των 82,5 κιλών, στην Ατλάντα το 1996 στην κατηγορία των 83 κιλών και στο Σίδνεϊ το 2000 στην κατηγορία των 85 κιλών, ενώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Στην κατοχή του έχει ακόμη τρεις παγκόσμιους τίτλους (1993, 1995 και 1998) Έχει μείνει στην ιστορία με δύο παγκόσμια ρεκόρ τα οποία θα ζουν αιώνια, καθώς τα έχει πετύχει στη κατηγορία των 83 κιλών, η οποία δεν υπάρχει πια, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Σήκωσε τότε 180 κ. στο αρασέ και 392,5 κ. στο σύνολο. Είναι κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στην κίνηση του αρασέ στην κατηγορία των 85 κιλών, με 180 κιλά επίδοση την οποία πέτυχε το 1999 στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αθήνας, ενώ οι ατομικές του επιδόσεις στο ζετέ είναι 210 κιλά (1998) και στο σύνολο 387,5 κιλά (1998 και 1999).

Το 1992 κατέκτησε την τρίτη θέση στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και πήρε το εισιτήριο για τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Το 1993, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα πήρε την τρίτη θέση στα 83 κιλά και τον ίδιο χρόνο, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Μελβούρνη κέρδισε την πρώτη θέση στην ίδια κατηγορία. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα άρσης βαρών στη Βαρσοβία, τον Μάιο του 1995, κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια στα 83 κιλά, επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα τρία παγκόσμια ρεκόρ, στο αρασέ, το ζετέ και το σύνολο, ενώ το 1998 στη Φινλανδία κατετάγη δεύτερος με επίδοση 377,5 κιλά στο σύνολο. Συνολικά κατά τη διάρκεια της καριέρας του σημείωσε 11 παγκόσμια ρεκόρ Στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα και της Αθήνας ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής ολυμπιακής αποστολής.

Για τις διακρίσεις του έχει αναδειχθεί πέντε φορές καλύτερος αθλητής στο ετήσιο δημοψήφισμα των αθλητικών συντακτών Ελλάδας ( ΠΣΑΤ ) τις χρονιές 1992, 1993, 1995, 1996 και 2000. Το Μάρτιο του 2005, στην Κωνσταντινούπολη, βραβεύτηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Άρσης βαρών ως ο καλύτερος αθλητής του αιώνα. Τον Μάιο του 2012 μαζί με τον Κινέζο Ολυμπιονίκη της γυμναστικής Λι Νιγκ άναψαν τον βωμό στο Παναθηναϊκό στάδιο κατά τη διάρκεια της τελετής παράδοσης της ολυμπιακής φλόγας στη διοργανώτρια πόλη του Λονδίνου. Για την προσφορά του στον ελληνικό αθλητισμό έχει τιμηθεί με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Διοικητικές θέσεις

Ο τετράκις Έλληνας Ολυμπιονίκης από τον Οκτώβριο του 2008 είναι ο πρόεδρος της ΕΟΑΒ ( Ελληνική Ομοσπονδία Άρσης Βαρών ), ενώ εξελέγη από τη Διεθνή Ομοσπονδία Άρσης Βαρών πρόεδρος της επιτροπής αθλητών το Μάιο του 2005. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός αντιντόπινγκ ( WADA ), το Νοέμβριο του 2011 τον ανακήρυξε πρέσβη καταπολέμησης του ντόπινγκ στον αθλητισμό. Στις 2 Δεκεμβρίου 2009 ίδρυσε στην Κατερίνη Πιερίας τον πρώτο αθλητικό σύλλογο, που φέρει το όνομά του "Αθλητικός Σύλλογος Πύρρος Δήμας", ο οποίος ήδη έχει αναδείξει πρωταθλητές στο άθλημα της άρσης βαρών.

Πολιτική καριέρα

Στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 ο Πύρρος Δήμας εκλέχθηκε βουλευτής επικρατείας με το ΠΑΣΟΚ, καθώς τέθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του κόμματος. Στη σχετική ομιλία, ο Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε ότι «Ο Πύρρος με τα 4 ολυμπιακά μετάλλιά του, συμβολίζει την Ελλάδα που προσπαθεί, αγωνίζεται και πετυχαίνει, συμβολίζει την Ελλάδα που πρέπει να σηκωθεί και πάλι και να σταθεί όρθια».  Ο Δήμας επανεξελέγη βουλευτής και στις εκλογές του Ιουνίου του 2012.

                     ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ

Ιωάννης Μελισσανίδης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	27  Μαρτίου 1977 Νταχάου
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αθλητής της καλλιτεχνικής γυμναστικής ηθοποιός ταινιών
δεδομένα (π • σ • ε )

Ιωάννης Μελισσανίδης

Πίνακας μεταλλίων
Χώρα συμμετοχής:  Ελλάδα
Γυμναστική
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό	1996 Ατλάντα	Ασκήσεις Εδάφους

Ο Ιωάννης Μελισσανίδης (Μόναχο Γερμανίας, 27 Μαρτίου 1977) είναι Έλληνας Ολυμπιονίκης (1996) της ενόργανης γυμναστικής.

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1977 στο Μόναχο της Γερμανίας, από τον Ευάγγελο και την Αικατερίνη, Έλληνες υπηκόους που δούλευαν εκεί. Κατάγεται από την Βυρώνεια Σερρών. Έχει δύο αδέλφια, την Μαρία και τον Σπύρο. Σε ηλικία δύο ετών η οικογένειά του μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη, την οποία και θεωρεί ιδιαίτερη πατρίδα του. Το 1996 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα. Ήταν επίσης ο πρωταθλητής Ευρώπης του 1994 στο αγώνισμα εδάφους και ο πρώτος Έλληνας γυμναστής, που κέρδισε μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Είναι αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας και έχει ύψος 1,69.

Καριέρα

Ο Μελισσανίδης ξεκίνησε με ασκήσεις γυμναστικής και κλασικού μπαλέτου στην ηλικία των 9 ετών. Οι γονείς του δεν υποστήριζαν αρχικά την ιδέα και - σύμφωνα με τον Μελισσανίδη - υποχώρησαν και τον πήγαν στον Γυμναστικό Σύλλογο "Σπάρτακος Θεσσαλονίκης, αφού αρνήθηκε να φάει για δύο ημέρες. Το 1991, στο πρώτο του Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων, βγήκε 18ος στο ομαδικό, αλλά κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στις ασκήσεις εδάφους, μπαίνοντας μπροστά από τους μελλοντικούς Παγκόσμιους Πρωταθλητές Ivan Ivankov και Yordan Yovchev. Δύο χρόνια αργότερα, το 1993, πήρε την πρώτη θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Εφήβων στο έδαφος και την τρίτη θέση στους Μεσογειακούς Αγώνες στο άλμα. Το 1994 ήταν ο πρώτος χρόνος που αγωνίστηκε στην κατηγορία των Αντρών και η αρχή των επιτυχιών σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Πράγα το 1994, κέρδισε τον τίτλο στις ασκήσεις εδάφους στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Την ίδια χρονιά, κατέκτησε στις ασκήσεις εδάφους τη δεύτερη θέση και το αργυρό μετάλλιο, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μαζί με τον Neil Thomas της Μεγάλης Βρετανίας. Με αυτή τη νίκη, ο Μελισσανίδης έγινε ο πρώτος Έλληνας γυμναστής, σε άντρες και γυναίκες, με μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Η "τύχη" του Μελισσανίδη αλλάζει μετά το 1994: Στα παγκόσμια πρωταθλήματα του 1995 και 1996, δεν προκρίθηκε σε κανένα τελικό και δεν κατάφερε να αγωνιστεί, όπως θα ήθελε ο ίδιος.  Ωστόσο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ατλάντα το 1996, ο Μελισσανίδης έκανε την έκπληξη και κέρδισε το πρώτο χρυσό μετάλλιο για την Ελλάδα στις ασκήσεις εδάφους, με 9.850 βαθμούς, αγγίζοντας το τέλειο και αναγκάζοντας ακόμα και τους αντιπάλους του να τον χειροκροτήσουν. Αυτή η νίκη ήταν η πρώτη για την Ελλάδα στη γυμναστική, από το 1906.

Συνέχισε να αγωνίζεται και το 1998 κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο άλμα, στην Αγία Πετρούπολη. Αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ  το 2000, όμως λόγω τραυματισμού, αγωνίστηκε μόνο στο άλμα και στο μονόζυγο. To 2004 συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, αυτή τη φορά όμως, ως λαμπαδηδρόμος στην τελετή έναρξης.

Επιδεξιότητες

Υπάρχουν δύο άλματα στον Κώδικα Σημείων (Code of Points), που έχουν πάρει το όνομα του Ιωάννη Μελισσανίδη. Στον τρέχοντα Κώδικα Σημειων, τα άλματά του έχουν βαθμό δυσκολίας 5.2 και 5.6.

Δραστηριότητες

Τα τελευταία χρόνια, ο Μελισσανίδης έχει δραστηριοποιηθεί σε διάφορους κοινωνικούς και αθλητικούς σκοπούς. Είναι υποστηρικτής της Greenpeace, ενώ το 2003, υποστήριξε δημόσια την εκστρατεία του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη, για να επιστρέψουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Το όνομα του έχει δοθεί σε αίθουσα γυμναστικής στη γενέτειρά του, Θεσσαλονίκη. Από το 2008, ο Μελισσανίδης ήταν φοιτητής στην Αμερικανική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών του Λος Άντζελες. Ήταν επίσης καλεσμένος του Ολυμπιακού ανταγωνισμού στην Κίνα το 2008 και περιόδευσε σε κινεζικά πανεπιστήμια ως εκπρόσωπος της Διεθνούς Ολυμπιακής.

Βραβεύσεις

Το 1994, όταν κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Νέων στην Πράγα, ο Μελισσανίδης το χάρισε στην οικογένεια του Τούρκου συναθλητή του, Μουράτ Καμπάς, που είχε σκοτωθεί σε τροχαίο. Γι' αυτή την σημαντική του πράξη τιμήθηκε με το βραβείο "Ιπεκτσί", την ανώτατη τιμητική διάκριση της γείτονος χώρας. Ανάλογη ανταπόκριση υπήρξε και από την ελληνική πλευρά, καθώς τιμήθηκε από τον υπουργό Βόρειας Ελλάδας και από τον ΠΣΑΤ.

                        ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΤΑΜΠΑΚΟΣ

Δημοσθένης Ταμπάκος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	12  Νοεμβρίου 1976 Θεσσαλονίκη
Εθνικότητα	Έλληνες
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Νέα ελληνική γλώσσα
Σπουδές	Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Α.Π.Θ.
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αθλητής της καλλιτεχνικής γυμναστικής στρατιωτικός
δεδομένα (π • σ • ε )

Δημοσθένης Ταμπάκος

Πίνακας μεταλλίων
Χώρα συμμετοχής:  Ελλάδα
Ενόργανη Γυμναστική
Ολυμπιακοί Αγώνες
Αργυρό	2000 Σίδνεϊ	Κρίκοι
Χρυσό	2004 Αθήνα	Κρίκοι

Ο Δημοσθένης Ταμπάκος είναι Έλληνας αθλητής της γυμναστικής, στο άθλημα των κρίκων.

Βιογραφικό

Ο παγκόσμιος πρωταθλητής στους κρίκους, Δημοσθένης Ταμπάκος γεννήθηκε στις 12 Noεμβρίου του 1976 στη Θεσσαλονίκη, κατάγεται όμως από τη Δρακότρυπα Καρδίτσας. Απόφοιτος ΤΕΦΑΑ. Έχει ύψος 1,63μ. Ο ίδιος είναι Αξιωματικός Πολεμικής Αεροπορίας.

Προσωπική ζωή

Ο Δημοσθένης Ταμπάκος είναι παντρεμένος με την Αναστασία Δόντη και κατοικούν στην Αθήνα.

Καριέρα

Η ενασχόληση του με την γυμναστική έγινε στα 9 του χρόνια. Το 1983, όμως, ξεκινάει από τον Σπάρτακο Θεσσαλονίκης και στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 πρωτοεμφανίζεται σε αγώνες και από τότε χρόνο με το χρόνο άρχισε να ανεβαίνει και ένα σκαλί ψηλότερα προς την παγκόσμια αναγνώριση. Έχει αγωνιστεί στον πλάγιο ίππο, στο σύνθετο ατομικό και στο μονόζυγο, καταλήγοντας στο αγώνισμα των κρίκων.

Διακρίσεις

Στην πρώτη του εμφάνιση σε Ολυμπιάδα και δη σε αυτήν του Σίδνεϊ το 2000, ο Δημοσθένης Ταμπάκος μετά από έναν εξαιρετικό αγώνα κατέκτησε το πρώτο του ,ολυμπιακό, αργυρό μετάλλιο. Το 2003 φτάνει στην κορυφή του κόσμου κατακτώντας την πρώτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ενώ τις χρονιές 2000 και 2004 πρώτος και στο Ευρωπαϊκό. Η πιο σημαντική διάκριση για τον ίδιο, ήταν το μετάλλιο στην Ολυμπιάδα της Αθήνας, όπου πήρε το χρυσό μετάλλιο. Έχει κατακτήσει συνολικά 13 Πανελλήνια Πρωταθλήματα σε όλες τις κατηγορίες.

         

                                   ΝΙΚΗ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

Νίκη Μπακογιάννη
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	9  Ιουνίου 1968[1] Λαμία
Εθνικότητα	Έλληνες
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Ύψος	170 εκατοστόμετρο
Βάρος	52 χιλιόγραμμο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αθλήτρια του στίβου
δεδομένα (π • σ • ε )

Ολυμπιακό μετάλλιο
Χώρα συμμετοχής:  Ελλάδα
Στίβος
Αργυρό	1996 Ατλάντα	Άλμα εις ύψος

Η Νίκη Μπακογιάννη είναι πρώην αθλήτρια του ύψους με μεγάλες επιτυχίες στη καριέρα της. Γεννήθηκε στη Λαμία στις 19 Ιουνίου 1968, και ξεκίνησε από τον Αθλητικό Όμιλο «Αθανάσιος Διάκος» και συνέχισε με τα χρώματα του αθλητικού συλλόγου ΑΣΕ Δούκα και τέλος με τον Ολυμπιακού. Από τα 15 της χρόνια συμμετείχε σε διεθνείς αγώνες. Το 1985 έλαβε μέρος στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου εφήβων νεανίδων στο Κότμπους της -τότε- Ανατολικής Γερμανίας όπου πέρασε το 1,85 μ. Το 1986 πήρε τη Πέμπτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αθήνας. Το 1992 στη Βαρκελώνη έλαβε για πρώτη φορά μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά με 1,88 μ. δεν πέρασε στον τελικό. Το 1996 ήταν δεύτερη στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου (1,96 μ.) και το 1997 δεύτερη στους Μεσογειακούς Αγώνες. Έχει κερδίσει 12 το πρωτάθλημα φορές στον ανοικτό στιβο και 11 στο κλειστό στίβο. Ήταν 3 φορές νικήτρια σε βαλκανικούς αγώνες ανοικτού στίβου. Σε μεσογειακους αγώνες έχει πάρει συνολικά τέσσερα μετάλλια. Έχει κερδίσει 5 φορές το πρωταθλημα Μπρούνο ζαουλι. Καλύτερη Ελληνίδα αθλήτρια το 1989 και 1996. Η μεγαλύτερή της διάκριση είναι το ασημένιο μετάλλιο στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα το 1996 με 2,03 μ. επίδοση που αποτελεί πανελλήνιο ρεκόρ. Παράλληλα αυτή η επίδοση της έδωσε και μια θέση στο ρεκόρ γκίνες, αφού η διαφορά των 33 εκατοστών που την χωρίζουν από τα 2,03 μέτρα που πήδηξε είναι η μεγαλύτερη που έχει σημειωθεί.

Η Μπακογιάννη, που πήγε στην Ατλάντα με 1.97, είχε ήδη υπερβεί τον εαυτό της περνώντας με τη δεύτερη προσπάθεια το 1.99 και με τη δεύτερη το 2.01, που ήταν πανελλήνιο ρεκόρ, γι' αυτό και όταν η Κονσταντίνοβα πέρασε το 2.03, όλοι πίστεψαν πως η πρώτη θέση είχε κριθεί. Όμως η Ελληνίδα πρωταθλήτρια δεν είχε πει ακόμη την τελευταία της κουβέντα. Απέτυχε να το περάσει με την πρώτη προσπάθεια, αλλά στη δεύτερη πέρασε πάνω από τον πήχη και έκανε ακόμη πιο συγκλονιστική την αναμέτρηση. Τελικά η Κονσταντίνοβα κατάφερε να περάσει και το 2.05 και εκεί κρίθηκαν τα μετάλλια, αφού η Μπακογιάννη απέτυχε να το περάσει.

Αγωνιζόταν μέχρι και το 2004 όπου κέρδισε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου όμως δεν κατάφερε να παρει την πρόκριση λόγου σοβαρού τραυματισμού για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Είναι μητέρα δύο παιδιών, καθηγήτρια φυσικής αγωγής καθώς και Αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας. Ασχολείται με αθλητικά προγράμματα για παιδιά και νέους.

                          ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΕΛΕΣΙΔΟΥ

Αναστασία Κελεσίδου
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	28  Νοεμβρίου 1972 Αμβούργο
Εθνικότητα	Έλληνες
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Ύψος	192 εκατοστόμετρο
Βάρος	90 χιλιόγραμμο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αθλήτρια του στίβου
δεδομένα (π • σ • ε )

Πίνακας μεταλλίων
Χώρα συμμετοχής:  Ελλάδα
Στίβος
Ολυμπιακοί Αγώνες
Αργυρό	2000 Σίδνεϊ	Δισκοβολία
Αργυρό	2004 Αθήνα	Δισκοβολία
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
Αργυρό	1999 Σεβίλλη	Δισκοβολία
Χάλκινο	2001 Έντμοντον	Δισκοβολία
Αργυρό	2003 Παρίσι	Δισκοβολία
Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
Χάλκινο	2002 Μόναχο	Δισκοβολία
Μεσογειακοί Αγώνες
Χρυσό	1997 Μπάρι	Δισκοβολία

Η Αναστασία Κελεσίδου (28 Νοεμβρίου 1972) είναι Ελληνίδα πρώην αθλήτρια της δισκοβολίας. Υπήρξε μία από τις κορυφαίες και πιο σταθερές Ελληνίδες αθλήτριες με επιτυχίες και συνεχή παρουσία στο βάθρο σε 6 μεγάλες διοργανώσεις από το 1999 έως το 2004.

Βιογραφία

Η Κελεσίδου γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1972 στο Αμβούργο, ενώ κατάγεται από το Στρυμονοχώρι Σερρών. Έδειξε δείγματα των δυνατοτήτων της από μικρή ηλικία. Το 1994 ήταν 2η στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων, ενώ ένα χρόνο αργότερα στην πρώτη της συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση ήταν 11η στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου της Στοκχόλμης. Το 1997 ήταν 1η μεσογειονίκης, ενώ το 1998 περιορίστηκε στην 7η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 1998 στη Βουδαπέστη με βολή στα 62,95μ.

Κατέκτησε το πρώτο της μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση μία χρονιά αργότερα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 1999 στη Σεβίλλη, όπου ήταν 2η με βολή στα 66,05μ..

Την επόμενη χρονιά, πήγε στο Σίδνεϋ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000, ως ένα από τα φαβορί, και δικαίωσε τον τίτλο αυτό καθώς κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο και τη 2η θέση στο αγώνισμα αυτό. Η επόμενη μεγάλη διοργάνωση ήταν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2001 στο Έντμοντον όπου κατέλαβε την 3η θέση μετά την αφαίρεση του μεταλλίου από τη νικήτρια για χρήση αναβολικών ουσιών με βολή στα 65,52μ.

Η Τασούλα που έψαχνε επιτέλους τη νίκη αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2002 στο Μόναχο όπου τελικά κατέλαβε για άλλη μια φορά την 3η θέση με επίδοση στα 63,92μ., 39 εκατοστά πίσω από τη νικήτρια Κατερίνα Βόγγολη.

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2003 στο Παρίσι κατέκτησε την 2η θέση και το αργυρό μετάλλιο, με καλύτερη βολή στα 67,13μ., μπροστά αυτή τη φορά από την άλλη Ελληνίδα δισκοβόλο, Κατερίνα Βόγγολη.

Μετά από τόσες 2ες και 3ες θέσεις σε μεγάλες διοργανώσεις η Τασούλα Κελεσίδου αναζητούσε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα, κάτι που φάνταζε εφικτό αν λάβει κανείς υπόψη τις επιδόσεις εκείνη τη χρονιά (67,03μ). Πέρασε πανηγυρικά στον τελικό και με βολή στα 66,68μ. προηγούνταν μέχρι την 5η προσπάθεια, αλλά τελικά για άλλη μια φορά κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο, δεύτερο σε διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων.

Μετά από 2 Ολυμπιακά μετάλλια, 3 Παγκόσμια και ένα Ευρωπαϊκό η Τασούλα Κελεσίδου αποφάσισε να αποσυρθεί από τον αθλητισμό.

                          ΚΩΣΤΑΣ ΚΕΝΤΕΡΗΣ

Κώστας Κεντέρης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	11  Ιουλίου 1973[1] Μυτιλήνη
Εθνικότητα	Έλληνες
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Ύψος	180 εκατοστόμετρο
Βάρος	73 χιλιόγραμμο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	δρομέας ταχύτητας αθλητής του στίβου
Ιστότοπος
www.kenteris.gr
δεδομένα (π • σ • ε )

Πίνακας μεταλλίων
Χώρα συμμετοχής:  Ελλάδα
Στίβος
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό	2000 Σίδνεϊ	200 μέτρα
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
Χρυσό	2001 Έντμοντον	200 μέτρα
Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
Χρυσό	2002 Μόναχο	200 μέτρα

Ο Κώστας Κεντέρης (Μυτιλήνη, 11 Ιουλίου 1973) είναι Έλληνας πρώην αθλητής του στίβου, ο οποίος αναδείχθηκε Ολυμπιονίκης στο Σίδνεϊ στις 28 Σεπτεμβρίου του 2000 στα 200 μέτρα, παγκόσμιος πρωταθλητής το 2001 και πρωταθλητής Ευρώπης το 2002.

• Βιογραφικό

Γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου του 1973 στην πόλη της Μυτιλήνης από τον Κεντέρη Δημήτριο και τη Χρυσούλα Κεντέρη. Ξεκίνησε τον αθλητισμό το 1983 στον Αρίωνα Μυτιλήνης – αρχικά με το άλμα εις μήκος – αγώνισμα στο οποίο και σημειώνει τις πρώτες του επιτυχίες σε σχολικούς πανελλήνιους αγώνες.

Ο πρώτος του προπονητής ήταν ο Γρηγόρης Κοντός, ο οποίος τον προέτρεψε να αφήσει το μήκος και να ασχοληθεί με τα 200 και 400 μέτρα. Με τον Κοντό προπονήθηκε για 9 χρόνια. Μεγαλύτερη επιτυχία που σημείωσε μαζί του ήταν η πρώτη θέση σε Παγκόσμιο Σχολικό Πρωτάθλημα στα 400 μέτρα (47.79).

Το Σεπτέμβριο του 1992 μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη για σπουδές και ξεκίνησε να προπονείται με τον Πλούταρχο Σαρασλανίδη (πρόκειται για τον άνθρωπο που οδήγησε τη Βούλα Πατουλίδου στο θρίαμβο της Βαρκελώνης το 1992). Η πρώτη του μεγάλη διάκριση με τον Σαρασλανίδη ήταν η 1η θέση στους Μεσογειακούς Αγώνες το 1993 στα 400 μ. με χρόνο 45,70 που ήταν το πανελλήνιο ρεκόρ.

Από την άνοιξη του 2000 μέχρι και σήμερα γυμνάζεται στην Αθήνα και ανήκει στον Ολυμπιακό Πειραιώς. Από το 1989 που έκανε την πρώτη Πανελλήνια νίκη του στα 400 μ. στην κατηγορία των Παίδων δεν έχει χάσει από Έλληνα αθλητή μέχρι και σήμερα στα 400 μ. Είναι κάτοχος 3 Πανελλήνιων Ρεκόρ, ένα στην κατηγορία των εφήβων στα 200 μ. με 21.05 (1992) και δύο στην κατηγορία των ανδρών στα 400 μ. κλειστού στίβου με 46.36 (1999) και 200 μ. ανοιχτού στίβου με 19.85 (2002).

                              ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΘΑΝΟΥ

Κατερίνα Θάνου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Κατερίνα Θάνου (Ελληνικά)
Γέννηση	1  Φεβρουαρίου 1975[1] Αθήνα
Εθνικότητα	Έλληνες
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Ύψος	165 εκατοστόμετρο
Βάρος	56 χιλιόγραμμο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	δρομέας ταχύτητας αθλήτρια του στίβου
Οικογένεια
Σύζυγος	Αλέξανδρος Παρθένης (2012–2016)
δεδομένα (π • σ • ε )

Πίνακας μεταλλίων
Χώρα συμμετοχής:  Ελλάδα
Στίβος
Ολυμπιακοί Αγώνες
Αργυρό	2000 Σίδνεϊ	100 μέτρα
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
Χάλκινο	1999 Σεβίλλη	100 μέτρα
Αργυρό	2001 Έντμοντον	100 μέτρα
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού
Χρυσό	1999 Μαεμπάσι	60 μέτρα
Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
Χάλκινο	1998 Βουδαπέστη	100 μέτρα
Χρυσό	2002 Μόναχο	100 μέτρα

Η Κατερίνα Θάνου (1 Φεβρουαρίου 1975) είναι πρώην αθλήτρια του στίβου, αγωνιζόταν στους δρόμους ταχύτητας. Κατέκτησε την πρώτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Μαεμπάσι της Ιαπωνίας το 1999 και στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες κλειστού στίβου στα 60 μέτρα το 1996 και το 2000.

Πρώτες διακρίσεις

Γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου του 1975 στην Αθήνα και έχει καταγωγή από την Πρέβεζα. Με χρόνο 10.87 πέτυχε πανελλήνια επίδοση στους πανευρωπαϊκούς αγώνες του 1998 και κατέκτησε τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας κλειστού στίβου το Μάρτιο του 1999 στους αγώνες του Μαεμπάσι της Ιαπωνίας. Στις 22 Αυγούστου 1999 πήρε το χάλκινο μετάλλιο στα 100 μέτρα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Σεβίλλης πετυχαίνοντας χρόνο 10.84. Υπήρξε αθλήτρια του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου και αργότερα του Ολυμπιακού και προπονούνταν με το Χρήστο Τζέκο. Σπουδαία επιτυχία στην καριέρα της αποτέλεσε το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 2000. Οι διακρίσεις της, ωστόσο, είναι πάμπολλες.

Σκάνδαλο αναβολικών

Το 2004 στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, η Κατερίνα Θάνου ήταν μία από τις αθλήτριες που αναμενόταν να πρωταγωνιστήσουν στα 100 μέτρα των γυναικών. Εντούτοις, την ημέρα πριν από την τελετή έναρξης, η Κατερίνα Θάνου και ο συναθλητής της Κωνσταντίνος Κεντέρης δεν εμφανίστηκαν σε αιφνιδιαστική κλήση για έλεγχο αντί-ντόπινγκ και αργότερα την ίδια νύχτα νοσηλεύθηκαν και οι δύο, ισχυριζόμενοι ότι είχαν τραυματιστεί σε τροχαίο ατύχημα με μοτοσικλέτα. Στο σκάνδαλο που ακολούθησε σε σχέση με την εξέτασή τους, οι Κατερίνα Θάνου και Κωνσταντίνος Κεντέρης ανήγγειλαν την απόσυρσή τους από τους αγώνες στις 18 Αυγούστου 2004, μετά από ακρόαση ενώπιον της πειθαρχικής Επιτροπής της ΔΟΕ. Μια επίσημη έρευνα των ελληνικών Αρχών σχετικά με το υποτιθέμενο ατύχημά τους, κατέληξε στο συμπέρασμα να αμφισβητήσει το ατύχημα. Η IAAF τους επέβαλε προσωρινή ποινή αποκλεισμού από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα που άρχισε να ισχύει από τις 22 Δεκεμβρίου 2004. Μετά από μια μακροχρόνια νομική μάχη, στις 26 Ιουνίου 2006 ενώπιον του αθλητικού διαιτητικού δικαστηρίου της Λωζάνης οι Έλληνες αθλητές αποδέχτηκαν τις κατηγορίες για την παραβίαση του κανόνα αποφυγής τριών ελέγχων αντί-ντόπινγκ μεταξύ 27 Ιουλίου και 12 Αυγούστου 2004 (στην παραβίαση του κανόνα 32.2 (δ)) και μια αποφυγή να δώσουν δείγμα ούρων και δείγμα αίματος στις 12 Αυγούστου 2004 (στην παραβίαση του κανόνα 32.2 (γ)). Η ποινή τους έληξε στις 22 Δεκεμβρίου 2006.

Επιστροφή στην ενεργό δράση

Η επιστροφή της στην ενεργό δράση έγινε το Φεβρουάριο του 2007. Στα 60 μέτρα, περιορίστηκε στην 6η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας, στις 4 Μαρτίου 2007 με επίδοση 7.26. Στη συνέχεια της χρονιάς ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και έκανε μόνο δύο κούρσες στον ανοιχτό με καλύτερη στα 11.35. Στις 10 Αυγούστου 2008 ανακοινώθηκε επίσημα από την Δ.Ο.Ε. ο αποκλεισμός της από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου επειδή με τις ενέργειές της "δυσφήμισε το Ολυμπιακό Κίνημα".

                                          ΦΑΝΗ ΧΑΛΚΙΑ

Φανή Χαλκιά
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	2  Φεβρουαρίου 1979[1] Λάρισα
Εθνικότητα	Έλληνες
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Ύψος	175 εκατοστόμετρο
Βάρος	64 χιλιόγραμμο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αθλήτρια του στίβου δρομέας ταχύτητας
δεδομένα (π • σ • ε )

Ολυμπιακό μετάλλιο
Χώρα συμμετοχής:  Ελλάδα
Στίβος
Χρυσό	2004 Αθήνα	400 μ. εμπόδια

Η Φανή Χαλκιά (2 Φεβρουαρίου 1979) είναι Ελληνίδα αθλήτρια, ολυμπιονίκης του στίβου. Είναι αθλήτρια του Ολυμπιακού ΣΦΠ. Ασχολήθηκε και διακρίνεται στα 400μ. και στα 400μ. εμπόδια.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Λάρισα, στις 2 Φεβρουαρίου του 1979. Διακρίθηκε την δεκαετία του ΄90 στο μίτινγκ «Ολυμπιακές Μέρες». Στον ανοικτό στίβο πέτυχε 53.46 καλύτερη επίδοση, στα «Τοφάλεια» (2003).

Τον Αύγουστο του 2003 πέτυχε καλύτερη επίδοση και στα 400μ. εμπόδια, στη Θεσσαλονίκη (56.40). Πανελλήνιο ρεκόρ στα 400μ. πέτυχε στην πρεμιέρα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος κλειστού στίβου της Βουδαπέστης (Μάρτιος 2004), με επίδοση 51.77, το οποίο βελτίωσε με επίδοση 51.68 στον ημιτελικό. Τελικά, πήρε την 6η θέση, με 52.90.

Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του 2004 κατέρριψε το δικό της ρεκόρ στα 400μ. με 54.88 στις 11 Ιουνίου του 2004. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 19 Ιουνίου του 2004 πέτυχε την τρίτη καλύτερη επίδοση στον κόσμο στα 400 μ. με εμπόδια, πετυχαίνοντας και πανελλήνιο ρεκόρ με 54.16 στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο στο Μπίντγκος της Πολωνίας. Το ρεκόρ της δεν έμελλε να το κρατήσει για πολύ. Στα Τσικλιτήρεια, στις 4 Ιουλίου του 2004, πέτυχε χρόνο 5399 και έγινε η πρώτη Ελληνίδα που «κατέβηκε» τα 54 στο αγώνισμα.

Ολυμπιονίκης

Η μεγαλύτερή της διάκριση ήρθε στους Ολυμπιακούς Αγώνες (2004) της Αθήνας, όπου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 400 μ. εμπόδια με 52.82 και ενώ στον ημιτελικό σημείωσε Ολυμπιακό ρεκόρ με 52.77 και την 5η επίδοση όλων των εποχών στο αγώνισμα και ήταν 8η στα 4Χ400μ.

Ρεκόρ και επιτυχίες 2005-2006

Στις 3 Ιουλίου του 2006 πέτυχε την τέταρτη επίδοση στον κόσμο με 53.71 στα 400μ εμπόδια στο Super Grand Prix Τσικλητήρεια, στο Ο.Α.Κ.Α., τερματίζοντας δεύτερη, πίσω από την Αμερικανίδα Λασίντα Ντέμους, η οποία πέτυχε 53.03. Το 2006, κατέκτησε ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Γκέτεμποργκ, αφού τερμάτισε 2η στον τελικό των 400μ με εμπόδια με 54.02, στις 9 Αυγούστου του 2006. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου 2006 στην Αθήνα αγωνίστηκε στα 400μ. και με 50.94 κατέλαβε την 5η θέση.

Χρήση απαγορευμένων ουσιών

Στις 16 Αυγούστου του 2008, κατά τη διάρκεια των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο και λίγο πριν τα προκριματικά των 400μ. με εμπόδια, η ΔΟΕ ανακοίνωσε ότι το πρώτο δείγμα της αθλήτριας βρέθηκε θετικό στην απαγορευμένη ουσία μεθυλτριενολόνη (Μ3), σε έλεγχο που διεξήγαγε η WADA στην Ιαπωνία, όπου η εθνική ομάδα του στίβου προετοιμάστηκε για τους Ολυμπιακούς. Η ουσία Μ3 είναι ισχυρό στεροειδές με δράση περίπου εκατό φορές πιο ισχυρή από αυτή της τεστοστερόνης αλλά και μεγάλη τοξικότητα, και είναι η ίδια ουσία που είχε ανιχνευτεί σε άλλους 14 Έλληνες αθλητές σε προηγούμενους ελέγχους. Η Χαλκιά κατέθεσε την διαπίστευσή της και αναχώρησε από το Πεκίνο το ίδιο βράδυ, δίνοντας πριν συνέντευξη τύπου όπου υποστήριξε την αθωότητά της, δηλώνοντας σοκαρισμένη για το γεγονός. Λίγες ημέρες αργότερα, ανακοινώθηκε ότι και το δεύτερο δείγμα της αθλήτριας ήταν θετικό. Από την Εισαγγελία Πρωτοδικών διατάχθηκε στις 19 Αυγούστου προκαταρκτική έρευνα προκειμένου να διαπιστωθεί αν παραβιάστηκε ο νόμος περί ντόπινγκ. H ποινή αποκλεισμού δύο ετών επικυρώθηκε από το διοικητικό συμβούλιο του ΣΕΓΑΣ, στις 26 Νοεμβρίου του 2008.

Οριστική απαλλαγή κατηγοριών και αθώωση

Στις 19 Φεβρουαρίου του 2016, η Φανή Χαλκιά απαλλάχθηκε ομόφωνα από κάθε κατηγορία για χρήση απαγορευμένων ουσιών. Το Εφετείο έκρινε πως η πρώην πρωταθλήτρια είχε πέσει θύμα κυκλώματος νοθευμένων σκευασμάτων. Μαζί της, αθωώθηκε και ο προπονητής της Γιώργος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος αντιμετώπιζε την κατηγορία της προμήθειας απαγορευμένων ουσιών.

                            ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ

Κατερίνα Στεφανίδη
Προσωπικές Πληροφορίες
Γέννηση	4 Φεβρουαρίου 1990 (30 ετών) Χολαργός, Ελλάδα
Ύψος	1.72 μ
Βάρος	62 κιλά
Άθλημα
Χώρα	Ελλάδα
Άθλημα	Στίβος
Αγώνισμα	άλμα επί κοντώ
Μετάλλια[εμφάνιση]

H Κατερίνα Στεφανίδη (γεν. 4 Φεβρουαρίου 1990) είναι Ελληνίδα πρωταθλήτρια του άλματος επί κοντώ, χρυσή Ολυμπιονίκης και παγκόσμια πρωταθλήτρια.Αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2012 και του 2016. Το 2016 έφτασε στην κορυφαία στιγμή της καριέρας της κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο με άλμα στα 4,85 μ. Έχει ρεκόρ 4,91 μέτρα στον ανοιχτό και 4,90 μέτρα στον κλειστό στίβο.

Επίσης αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2016 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Άμστερνταμ (με 4,81 μ.), πρωταθλήτρια Ευρώπης στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού το 2017 (με 4,85 μ.) και πρωταθλήτρια κόσμου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Λονδίνο το 2017, με επίδοση 4,91 μ. που την τοποθετεί στην πέμπτη θέση του άλματος επί κοντώ όλων των εποχών. Αναδείχθηκε καλύτερη αθλήτρια του στίβου στην Ευρώπη για το 2017. Έχει καταγωγή από το Κομπότι Άρτας

Άλλες σημαντικές επιτυχίες της ήταν η τριτη θέση το 2016 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου και η δεύτερη θέση το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2014 και στο Ευρωπαϊκο Πρωτάθλημα Κλειστού το 2015.

Καριέρα

2005 - 2010

Η Στεφανίδη γεννήθηκε στην Αθήνα, και φοίτησε στο 1ο γυμνάσιο της Παλλήνης όπου και κέρδισε τα εθνικά πρωταθλήματα. Έσπασε τα Εθνικά σχολικά ρεκόρ κερδίζοντας το χρυσό στην Γυμνασιάδα του 2006. Μεγαλώνοντας έσπασε όλα τα παγκόσμια ρεκόρ στην ηλικία της καθώς και το Παγκόσμιο ρεκόρ νέων (κάτω των 18) με άλμα στα 4,37 μ. Η πρώτη της διεθνής εμπειρία ήτανε στα 15 της όταν εκπροσώπησε την Ελλάδα το 2005 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων στο Μαρακές όπου και κέρδισε με 4,30. Το 2007 στο Παγκόσμιο Νέων που έγινε στην Οστράβα έφτασε την δεύτερη θέση με 4,25μ. Το 2008 κέρδισε το χάλκινο με 4,25μ στο World Junior Championship στο Μπίντκος της Πολωνίας. Την ίδια χρονιά κέρδισε υποτροφία από το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και ξεκίνησε να αγωνίζεται με τους Στάνφορντ Κάρντιναλς.

2011 - 2013

To 2011, ήταν δεύτερη στο Αμερικάνικο πρωτάθλημα (NCAA) κλειστού στίβου, με 4,40. Την ίδια χρονιά υπερασπίστηκε τον τίτλο της στο Pac-10 με άλμα στα 4,28μ ενώ ήταν τρίτη στo Αμερικάνικο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα ανοικτού στίβου (NCAA) με 4.40 μ. Ήταν δεύτερη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κάτω των 23 στην Οστράβα και τρίτη στην Πανεπιστημιάδα του Σεντζέν, στην Κίνα, με ισοφάριση του προσωπικού της ρεκό στα 4.45μ. Στη πρώτη της χρονιά σαν ενήλικας έφτασε την τρίτη θέση στο Αμερικάνικο πρωτάθλημα (NCAA) κλειστού στίβου (4.35).

Το 2012 έγινε ξανά πρωταθλήτρια στο Pac-12, που έγινε στο Όρεγκον με επίδοση 4,48μ. Ένα μήνα αργότερα έγινε πρωταθλήτρια στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα στο Ντε Μόιν της Αϊόβα με 4.45μ. Το ρεκόρ της σαιζόν έγινε στο Λίβερμορ της Καλιφόρνια με 4,51μ και επιτεύχθηκε τον Ιούλιο του 2012, που είναι και το εθνικό ρεκόρ της Ελλάδος για κάτω των 23 ετών.

Κατερίνα Στεφανίδη, 2013

2014 - σήμερα

Η Στεφανίδη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2016.

Η Στεφανίδη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 2019.

Το 2014 στο κλειστό στίβο βελτίωσε την επίδοση της στα 4,55μ. Στον ανοικτό στίβο την ίδια χρονιά βελτίωσε το προσωπικό της ρεκόρ στα 4,57μ και πέτυχε νέο ρεκόρ στα 4,60 στο Ντάιμοντ Λίγκ της Νέας Υορκής, όπου κατέκτησε την 4η θέση. Την ίδια χρονιά, διαγωνίσθηκε για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ομάδων που έγινε στο Τάλιν, εκπροσωπώντας την Ελλάδα και κερδίζοντας με άλμα στα 4,55μ. Βελτίωσε την προσωπική της επίδοση στο Ντάιμοντ Λίγκ της Γλασκόβης με 4,65μ, παίρνοντας την τρίτη θέση. Μία εβδομάδα πριν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κατάφερε να βελτιώσει ακόμα περισσότερο το προσωπικό της ρεκόρ με ένα μεγάλο άλμα στα 4,71 που ισοφάρισε και το εθνικό ρεκόρ της Ελλάδος για τον ανοικτό στίβο. Οι επιδόσεις της, την βοήθησαν να είναι στην λίστα των αθλητών που κέρδισε χορηγία από την ΕΟΕ με στόχο την Ολυμπιάδα του 2016.

Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2014, κατάφερε να προκριθεί εύκολα από τον προκριματικό γύρο, ενώ στον τελικό πέτυχε το καλύτερο της αποτέλεσμα κερδίζοντας το ασημένιο μετάλλιο με άλμα στα 4,60μ. Πήρε την τρίτη θέση στο μίτινγκ του Μπέρμινχαμ με 4.57μ, ενώ ήταν δεύτερη στη συγκεντρωτική βαθμολογία του Ντάιμοντ Λίγκ για το 2014.

Το 2015 ξεκίνησε ιδανικά για εκείνην κερδίζοντας τα Millrose Games με 4.60 μ. Βελτίωσε το ατομικό της ρεκόρ με 4.77 μ., ενώ στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου της Πράγας κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο με 4.75 μ.

Στις 17/03/2016 κατέκτησε την 3η θέση (χάλκινο μετάλλιο) στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου που διεξήχθη στο Πόρτλαντ των ΗΠΑ με 4.80 μ.

Στις 20/8/2016 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Θερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο με άλμα στα 4.85 μ.

Στο διεθνές μίτινγκ της Ζυρίχης, στον πρώτο από τους δύο τελικούς της σειράς "Diamond League" της IAAF, κατέκτησε την τρίτη θέση με 4.71 μέτρα στο επί κοντώ και έτσι έφτασε τους 58 βαθμούς στην διοργάνωση, παίρνοντας την πρώτη θέση στο συγκεκριμένο αγώνισμα για το 2016.

Στις 4 Μαρτίου 2017 κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου στο Βελιγράδι με άλμα στα 4.85.

Στις 6 Αυγούστου 2017 κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου στο Λονδίνο με άλμα στα 4.91.

Τον Αύγουστο του 2018 "πέταξε" στα 4,85μ στο Βερολίνο και έκανε ρεκόρ αγώνα, κατακτώντας την κορυφή της Ευρώπης.

                                                   ΚΑΡΛ ΛΙΟΥΙΣ

Ο Καρλ Λιούις (Frederick Carlton "Carl" Lewis, 1 Ιουλίου 1961) είναι πρώην αθλητής του στίβου από τις Η.Π.Α. Έχει κερδίσει 10 ολυμπιακά μετάλλια (από τα οποία τα εννιά είναι χρυσά) και δέκα μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα (από τα οποία τα οκτώ είναι χρυσά). Πιο συγκεκριμένα ήταν χρυσός ολυμπιονίκης στα 100μ., στα 200μ., στη σκυταλοδρομία 4Χ100 μ. και στο άλμα εις μήκος και παγκόσμιος πρωταθλητής στα ίδια αγωνίσματα εκτός από τα 200μ.

Έχει ψηφιστεί Αθλητής του αιώνα (Sportsman of the Century) από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (International Olympic Committee) και Olympian of the Century από το αμερικανικό αθλητικό περιοδικό Sports Illustrated.

                                           ΦΕΛΙΞ ΣΑΒΟΝ

Φέλιξ Σαβόν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	22  Σεπτεμβρίου 1967[1] Guantánamo Province
Χώρα πολιτογράφησης	Κούβα
Ύψος	198 εκατοστόμετρο
Βάρος	91 χιλιόγραμμο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πυγμάχος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Ολυμπιακό Τάγμα
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Φέλιξ Σαβόν Φάμπρε (Félix Savón Fabre, 22 Σεπτεμβρίου 1967), γνωστός αποκλειστικά ως Φέλιξ Σαβόν, είναι παλαίμαχος Κουβανός πυγμάχος στην κατηγορία των βαρέων βαρών, θεωρούμενος ως ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών. Μαζί με τους Λάσλο Παπ και Τεόφιλο Στίβενσον, έχει το ρεκόρ των τριών χρυσών μεταλλίων σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Γεννημένος στο Σαν Βισέντε (επαρχία του Γκουαντάναμο) στις 22 Σεπτεμβρίου 1967, μπήκε στο άθλημα στα δεκατρία του. Σύντομα αναδείχθηκε στο σπουδαιότερο ερασιτέχνη πυγμάχο της γενιάς του, σαρώνοντας τις διοργανώσεις της περιόδου από τα μέσα της δεκαετίας του '80 έως τα τέλη της δεκαετίας του '90. Το παλμαρέ του περιλαμβάνει - εκτός των ολυμπιακών τίτλων - έξι σερί χρυσά σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και τρία σε Παναμερικανικούς Αγώνες. Έχασε μόνο σε έναν τελικό μεγάλης διοργάνωσης (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1999) και αυτόν άνευ αγώνος, όταν η κουβανική ομάδα αποχώρησε καταγγέλοντας μεροληπτικές διαιτησίες εις βάρος των αθλητών της.

Αποσύρθηκε από τους αγωνιστικούς χώρους στις αρχές του 2001, μερικούς μήνες πριν ξεπεράσει το ηλικιακό όριο των 34 ετών που ισχύει στην ερασιτεχνική πυγμαχία.

Παλμαρέ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

• Ολυμπιακοί Αγώνες
  • Βαρκελώνη 1992: Χρυσό
  • Ατλάντα 1996: Χρυσό
  • Σίδνεϊ 2000: Χρυσό

• Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
  • 1986, 1989, 1991, 1993, 1995, 1997: Χρυσό
  • 1999: Αργυρό λόγω άρνησης συμμετοχής στον τελικό

• Παναμερικανικοί Αγώνες
  • 1987, 1991, 1995: Χρυσό

1. ↑ ^{Άλμα πάνω, στο:1,0 1,1} (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. savon-felix. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.

Κατηγορίες: 

• Κουβανοί πυγμάχοι
• Κουβανοί ολυμπιονίκες

                               ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ ΔΕΒΕΤΖΗ

Χρυσοπηγή Δεβετζή
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	2  Ιανουαρίου 1976[1] Αλεξανδρούπολη
Εθνικότητα	Έλληνες
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Ύψος	170 εκατοστόμετρο
Βάρος	57 χιλιόγραμμο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αθλήτρια του στίβου
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Χρυσοπηγή Δεβετζή

Πίνακας μεταλλίων
Χώρα συμμετοχής:  Ελλάδα
Στίβος
Ολυμπιακοί Αγώνες
Αργυρό	2004 Αθήνα	Άλμα τριπλούν

Η Χρυσοπηγή Δεβετζή (Αλεξανδρούπολη, 2 Ιανουαρίου 1976)είναι Ελληνίδα αθλήτρια του άλματος εις τριπλούν και του άλματος εις μήκους, με μεγάλες διακρίσεις. Έχει χαρακτηριστεί ως "ιπτάμενη Θρακιώτισσα".

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1976 στην Αλεξανδρούπολη. Στη διάρκεια της καριέρας της αγωνίστηκε με τα χρώματα του Παναθηναϊκού και στη συνέχεια του Ολυμπιακού ΣΦΠ.

Η Δεβετζή ψηφίστηκε από τους αθλητικούς συντάκτες ως η κορυφαία της χρονιάς τον Δεκέμβριο του 2008, κυρίως λόγω του χάλκινου μεταλλίου που είχε κατακτήσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου της ίδιας χρονιάς, ένα μετάλλιο που της αφαιρέθηκε το 2016 λόγω του ότι βρέθηκε ντοπαρισμένη σε αυτούς τους αγώνες, με 2.016 ψήφους και τιμήθηκε από τον ΠΣΑΤ για 4η συνεχή χρονιά, που αποτελεί ρεκόρ.

Καριέρα

Θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες αθλήτριες στην ιστορία του τριπλούν αφού κατέχει την τέταρτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στο αγώνισμα με 15,32 μέτρα, επίδοση που πέτυχε στον προκριματικό του τριπλούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα, στις 21 Αυγούστου 2004. Στον τελικό του αγωνίσματος κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο με επίδοση 15,25 μ. στην τέταρτη από τις 6 προσπάθειες που επιχείρησε στον τελικό. Την ίδια χρονιά κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στη Βουδαπέστη το Μάρτιο με 14,73 μ.

2005-2007

Το 2005 κατέκτησε την πέμπτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Ελσίνκι με επίδοση 14,64μ. Το Σεπτέμβριο του 2005 κατέκτησε την πρώτη θέση στον τελικό των Γκραν Πρι που διεξήχθη στο Μονακό στις 9 - 10 Σεπτεμβρίου με επίδοση 14,89 μ.

Το 2006 δεν μετείχε σε αγώνες κλειστού στίβου, ενώ ξεκίνησε τη θερινή σεζόν με πολύ καλές επιδόσεις και στο τριπλούν και στο μήκος. Κέρδισε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου στο μήκος με επίδοση 6,83 μ., που είναι η τρίτη καλύτερη όλων των εποχών στην Ελλάδα, ενώ στο τριπλούν έχει επίδοση 14,88 μ., επίδοση που πέτυχε στα Τσικλιτήρεια 2006.

Πήρε μέρος στους αγώνες της πρώτης κατηγορίας (δεύτερο γκρουπ) του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Στίβου Μπρούνο Τζάουλι που διεξήχθη στο Καυτανζόγλειο στάδιο της Θεσσαλονίκης το διήμερο 17 - 18 Ιουνίου 2006. Συμμετείχε στα αγωνίσματα του τριπλούν και του μήκους και κέρδισε και στα δύο με επιδόσεις 14,44 μ. και 6,71 μ. αντιστοίχως χαρίζοντας 16 υπερπολύτιμους βαθμούς στην ελληνική ομάδα και βοηθώντας την να τερματίσει πρώτη στο δεύτερο γκρουπ και να ανέβει στη Σούπερ Λίγκα.

Έλαβε μέρος στον προκριματικό του τριπλούν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας και πέρασε στον τελικό κάνοντας 14.64 στη δεύτερή της προσπάθεια.

Στον τελικό του αγωνίσματος που έγινε στις 9 Αυγούστου 2006 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο με επίδοση 15.05 που έκανε στην πρώτη της προσπάθεια στον αγώνα. Χαρακτηριστικό είναι ότι βρισκόταν στην πρώτη θέση μέχρι το προτελευταίο άλμα στον αγώνα, όταν η Τατιάνα Λεμπέντεβα έκανε στην τελευταία προσπάθεια της 15.15 και πήρε το χρυσό μετάλλιο από τη Χρυσοπηγή Δεβετζή.

2007-2009

Στις 31 Αυγούστου 2007 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου στην Οζάκα της Ιαπωνίας με επίδοση 15,04, την οποία πέτυχε στην πρώτη της προσπάθεια. Είχε, ακόμη, τέσσερις άκυρες προσπάθειες και μία ακόμα επιτυχημένη στα 14,75. Ωστόσο, σε επανέλεγχο που έκανε η ΙΑΑF στο δείγμα του 2007 τον Νοέμβριο του 2015, βρέθηκαν παράνομες ουσίες και ο ΣΕΓΑΣ γνωστοποίησε την έναρξη της πειθαρχικής της διαδικασίας.

Ακολούθησε, τον επόμενο μήνα (23 Σεπτεμβρίου 2007), η δεύτερη θέση στον τελικό των Γκραν πρι, στη Στουτγάρδη, με άλμα στα 14,75 μέτρα.

Στις 16 Οκτωβρίου 2007 η Χρυσοπηγή κατέκτησε ένα χρυσό μετάλλιο στο μήκος στους Παγκόσμιους Στρατιωτικούς Αγώνες στην Ινδία, με 6,69μ.

Στις 10 Δεκεμβρίου του 2007 ψηφίστηκε από τους αθλητικούς συντάκτες ως κορυφαία του ελληνικού αθλητισμού για τρίτη συνεχή χρονιά.

Η Δεβετζή στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα στις 9 Φεβρουαρίου του 2008 έκανε άλμα 6,85 μ. στο μήκος. Αυτό ήταν η δεύτερη καλύτερη επίδοση της ελληνικής ιστορίας στον κλειστό στίβο, μετά το πανελλήνιο ρεκόρ της Νίκης Ξάνθου (6,91).

Το Μάρτιο του 2008, στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου στη Βαλένθια της Ισπανίας, η αθλήτριαπροκρίθηκε από το πρώτο της άλμα (14,63μ.) στον τελικό του αγωνίσματος. Τον ίδιο μήνα ορίστηκε η τελευταία λαμπαδηδρόμος κατά την αφή της Ολυμπιακής Φλόγας.

Η Δεβετζή πρώτευσε στο άλμα εις μήκος στο γκαλά γυναικών στη Φιλοθέη στις 28 Μαΐου του 2008 πετυχαίνοντας 6,66μ. στην πρώτη προσπάθειά της .

Η πρωταθλήτρια πέτυχε παγκόσμια επίδοση με 15,22 μέτρα στο τριπλούν στη διάρκεια του μίτινγκ "Θεσσαλονίκη 2008".

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008, αφού προκρίθηκε με την πρώτη προσπάθεια κατευθείαν στον τελικό του τριπλούν, κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο με επίδοση 15,23 μ. που αποτέλεσε την καλύτερη επίδοσή της εκείνο το χρόνο.

Τον Απρίλιο του 2009 στο Γκραν Πρι του Ντακάρ στις 14 Απριλίου η αθλήτρια ήταν 4η με άλμα στο τριπλούν 14,08 μ.

                              ΜΑΙΚΛ ΦΕΛΠΣ

Μάικλ Φελπς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Michael Phelps (Αγγλικά)
Γέννηση	30  Ιουνίου 1985[1][2][3][4] Βαλτιμόρη
Παρατσούκλι	Tiburón de Baltimore
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Ύψος	193 εκατοστόμετρο
Βάρος	88 χιλιόγραμμο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Σπουδές	Λύκειο Τάουσον (έως 2003) Σχολείο Ντάμπαρτον Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κολυμβητής
Περίοδος ακμής	1992 - 2016
Οικογένεια
Σύζυγος	Nicole Johnson (από 2016)
Σύντροφος	Nicole Johnson (2009–2016)
Γονείς	Michael Fred Phelps[6] και Deborah Sue Davisson[6]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Associated Press Athlete of the Year (2008) Associated Press Athlete of the Year (2012)
Ιστότοπος
www.michaelphelps.com
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Μάικλ Φελπς

Ο Μάικλ Φελπς (Michael Fred Phelps, 30 Ιουνίου 1985) είναι Αμερικανός πρωταθλητής και ολυμπιονίκης της κολύμβησης, κάτοχος παγκοσμίων επιδόσεων σε πολλά αγωνίσματα. Έχει κατακτήσει 28 μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, εκ των οποίων τα 23 χρυσά (13 ατομικά και 10 σε σκυταλοδρομίες), 3 ασημένια και 2 χάλκινα. Από αυτά, τα 8 (6 χρυσά, 2 χάλκινα) τα κέρδισε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα και τα 8 (όλα χρυσά και 7 από αυτά πετυχαίνοντας παγκόσμιο ρεκόρ) στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο. Είναι ο μεγαλύτερος ολυμπιονίκης όλων των εποχών.

Έτσι, ξεπέρασε το ρεκόρ των περισσότερων χρυσών μεταλλίων σε μία μόνο διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, με 8 χρυσά, ρεκόρ που κατείχε από την Ολυμπιάδα του 1972 ο επίσης Αμερικανός κολυμβητής Μαρκ Σπιτς με 7 χρυσά. 8 μετάλλια σε μία Ολυμπιάδα έχει κερδίσει και ο Σοβιετικός γυμναστής Αλεξάντερ Ντιντιάτιν με 4 χρυσά. Συνολικά σε 4 Ολυμπιάδες έχει κερδίσει 28 μετάλλια, ξεπερνώντας το 2012 τη Σοβιετική γυμνάστρια Λαρίσα Λατίνινα που έχει κερδίσει συνολικά 18 (9 χρυσά) σε 3 Ολυμπιάδες. Τα 23 χρυσά του είναι ρεκόρ όλων των Ολυμπιάδων.

Έχει τιμηθεί με το Παγκόσμιο Βραβείο του Κολυμβητή της Χρονιάς τα έτη 2003, 2004, 2006, 2007 και του Αμερικανού Κολυμβητή της Χρονιάς τα έτη 2001, 2002, 2003, 2004, 2006 και 2007.

Τον Απρίλιο του 2014 επανήλθε έπειτα από απόφασή του να αποχωρήσει από την ενεργό δράση και προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου μέχρι τώρα έχει κερδίσει 5 χρυσά μετάλλια (στα αγωνίσματα: 4x200 μ. ελεύθερο ανδρών, 200 μ. πεταλούδα ανδρών, 4x100 μ. μικτό ανδρών, 4x100 μ. ελεύθερο ανδρών, 200 μ. μικτό ατομικό ανδρών) και ένα αργυρό στα 100 μ. πεταλούδα ανδρών.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου του 1985 και μεγάλωσε στη Βαλτιμόρη της πολιτείας Μέριλαντ. Το 2003 αποφοίτησε από το Λύκειο του Τάουσον.Οι γονείς του χώρισαν το 1994. Έχει το ψευδώνυμο «MP» και δύο μεγαλύτερες αδερφές, τη Γουίτνι και τη Χίλαρι, οι οποίες αμφότερες ασχολήθηκαν με την κολύμβηση.

Σε νεαρή ηλικία, ο Φελπς διαγνώστηκε με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ). Ξεκίνησε την κολύμβηση σε ηλικία 7 ετών, κατά ένα μέρος μιμούμενος τις αδερφές του και κατά ένα άλλο μέρος για να εκτονώσει την αστείρευτη ενέργειά του. Σύντομα προόδευσε στο άθλημα του και στην ηλικία των 10 ήταν κάτοχος εθνικού ρεκόρ στην ηλικιακή του κατηγορία. Ακολούθησαν επιπλέον επιδόσεις, με κορύφωση την πρόκρισή του στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 σε ηλικία 15 ετών.

Το Νοέμβριο του 2004 συνελήφθη οδηγώντας υπό την επήρεια αλκοόλ στο Σαλίσμπερι του Μέριλαντ. Παραδέχθηκε την ενοχή του και τέθηκε υπό αστυνομική επιτήρηση για 1,5 χρόνο, του επιβλήθηκε πρόστιμο 250 δολαρίων και υποχρεώθηκε να μιλήσει σε παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου για την κατανάλωση ποτών και την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, όπως επίσης υποχρεώθηκε να παρακολουθήσει μία συνάντηση της οργάνωσης «Μητέρες Εναντίον της Οδήγησης υπό την επήρεια Αλκοόλ».

Την περίοδο από το 2004 ως το 2008, ο Φελπς σπούδασε αθλητικό μάρκετινγκ και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, στο Αν Άρμπορ.

Στις αρχές του 2009 ο Φελπς τιμωρήθηκε με τρίμηνο αποκλεισμό από την αμερικανική κολυμβητική ομοσπονδία έπειτα από τη δημοσίευση φωτογραφίας στο βρετανικό Τύπο, η οποία τον δείχνει να καπνίζει μαριχουάνα. Η εταιρεία Kellogg's δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του.Το Φεβρουάριο του 2015 αρραβωνιάστηκε με τη Νικόλ Τζόνσον. Στις 13 Ιουνίου του 2017 το ζευγάρι παντρεύτηκε σε κλειστό κύκλο 

Καριέρα

Από την εφηβική του ηλικία ανήκε στην ομάδα της Βόρειας Βαλτιμόρης (North Baltimore Aquatic Club), με προπονητή τον Μπομπ Μπάουμαν. Στα 15 του χρόνια έλαβε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 2000 και έγινε ο νεαρότερος Αμερικανός έπειτα από 68 χρόνια που έλαβε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες στο αγώνισμα της κολύμβησης. Παρά το γεγονός ότι δεν κέρδισε μετάλλιο, ήταν όμως 5ος στο αγώνισμα των 200 μέτρων πεταλούδα. Λίγους μήνες μετά κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μ. Πεταλούδα και έγινε σε ηλικία 15 ετών και 9 μηνών ο νεότερος κολυμβητής που πέτυχε ρεκόρ κόσμου ιστορία. Στη συνέχεια κατέρριψε το δικό του ρεκόρ στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Ιαπωνία το 2001 (με 1:54.58). Στο εθνικό πρωτάθλημα στη Φλόριντα το 2002 πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ στα 400 μ. μικτής ατομικής. Το τελευταίο ρεκόρ το κατέρριψε με 4:09.09 το 2004. Την ίδια χρονιά κατέρριψε το ρεκόρ των 200μ. μικτής ατομικής (1:56.04). Στις 7 Ιουλίου κατέρριψε το δικό του ρεκόρ στα 400 μ. μικτής ατομικής (4:08.41) στις δοκιμαστικές διοργανώσεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Το 2004 έφυγε από το σύλλογό του Βόρειας Βαλτιμόρης και πήγε στην ομάδα Γούλφεραϊν, του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.

Ολυμπιακοί Αγώνες 2004

Αγώνισμα	Αποτελέσματα	Χρόνος
400 μ. μικτή ατομική	Χρυσό, παγκόσμιο ρεκόρ	4:08.26
100 μ. Πεταλούδα	Χρυσό μετάλλιο, Ρεκόρ Ολυμπιακών Αγώνων	51.25
200 μ. ελεύθερο	Χάλκινο μετάλλιο, Ρεκόρ ΗΠΑ	1:45.32
200 μ. πεταλούδα	Χρυσό μετάλλιο, Ρεκόρ Ολυμπιακών Αγώνων	1:54.04
200 μ. μικτή ατομική	Χρυσό μετάλλιο, Ρεκόρ Ολυμπιακών Αγώνων	1:57.14
Σκυταλοδρομία 4Χ100 μ. ελεύθερο	Χάλκινο μετάλλιο	3:14.62
4Χ200 μ. ελεύθερο, σκυταλοδρομία	Χρυσό μετάλλιο, Ρεκόρ ΗΠΑ	7:07.33
4Χ100 μ. μικτή ομαδική (σκυταλοδρομία)	Χρυσό μετάλλιο, Παγκόσμιο Ρεκόρ	3:30.68

Ολυμπιακοί Αγώνες 2008

Ημερομηνία (στο Πεκίνο)	Αγώνισμα	Αποτελέσματα	Χρόνος
10 Αυγούστου	400 μ. μικτή ατομική	Χρυσό μετάλλιο, Παγκόσμιο Ρεκόρ	4:03.84
11 Αυγούστου	Σκυταλοδρομία 4Χ100 μ. ελεύθερο	Χρυσό μετάλλιο, Παγκόσμιο Ρεκόρ	3:08.24
12 Αυγούστου	200 μ. ελεύθερο	Χρυσό μετάλλιο, Παγκόσμιο Ρεκόρ	1:42.96
13 Αυγούστου	200 μ. πεταλούδα	Χρυσό μετάλλιο, Παγκόσμιο Ρεκόρ	1:52.03
13 Αυγούστου	4Χ200μ. ελεύθερο σκυταλοδρομία ανδρών	Χρυσό μετάλλιο, Παγκόσμιο Ρεκόρ	6:58.56
15 Αυγούστου	200 μ. μικτή ατομική	Χρυσό μετάλλιο, Παγκόσμιο Ρεκόρ	1:54.23
16 Αυγούστου	100 μ. πεταλούδα	Χρυσό μετάλλιο, Ρεκόρ Ολυμπιακών Αγώνων	50:58
17 Αυγούστου	4Χ100 μ. Μικτή, σκυταλοδρομία ομαδικό	Χρυσό μετάλλιο, Παγκόσμιο Ρεκόρ	3:29.34

Ολυμπιακοί Αγώνες 2012

• Χρυσά μετάλλια: 100μ πεταλούδα, με 51.21, 200μ μικτή ατομική με 1:54.27, σκυταλοδρομία 4Χ200μ ελεύθερο με 6:59.70 και σκυταλοδρομία 4Χ100μ μικτή με 3:29.35
• Αργυρά μετάλλια: 200μ πεταλούδα με 1:53.01, σκυταλοδρομία 4×100μ ελεύθερο με 3:10.38.

Ολυμπιακοί Αγώνες 2016

• Χρυσά μετάλλια: 4x200 μ. ελεύθερο ανδρών,200 μ. πεταλούδα ανδρών,4x100 μ. μικτό ανδρών,4x100 μ. ελεύθερο ανδρών,200 μ. μικτό ατομικό ανδρών
• Αργυρά μετάλλια: 100 μ. πεταλούδα ανδρών.

Σημαντικές διεθνείς διακρίσεις

Μέχρι σήμερα, ο Φελπς έχει κατακτήσει συνολικά 47 μετάλλια στην καριέρα του σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις. Από αυτά, τα 39 είναι χρυσά, τα 6 ασημένια και τα 2 χάλκινα. Το 2008 ανακηρύχθηκε από το περιοδικό Sports Illustrated, αθλητής της χρονιάς.

Έτος	Διοργάνωση	Τόπος	Απόσταση	Αγώνισμα	Αποτελέσματα
2001	Παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου (LC)	Φουκουόκα, Ιαπωνία	200 μ.	Πεταλούδα	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
2002	Πρωτάθλημα Ειρηνικού Ωκεανού	Γιοκοχάμα, Ιαπωνία	200 μ.	Πεταλούδα	2ος
			200 μ.	Μικτή ατομική	1ος
			400 μ.	Μικτή ατομική	1ος
			4 x 200 μ.	Ελεύθερο Σκυταλοδρομία	2ος
			4 x 100 μ.	Μικτή Σκυταλοδρομία	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
2003	Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου 2003 (LC)	Βαρκελώνη, Ισπανία	100 μ.	Πεταλούδα	2ος
			200 μ.	Πεταλούδα	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			200 μ.	Μικτή ατομική	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			400 μ.	Μικτή ατομική	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			4 x 200 μ.	Ελεύθερο Σκυταλοδρομία	2ος (Ρεκόρ ΗΠΑ)
			4 x 100 μ.	Σκυταλοδρομία μικτή	1ος
2004	Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2004	Αθήνα, Ελλάδα	200 μ.	Ελεύθερο	3ος (Ρεκόρ ΗΠΑ)
			100 μ.	Πεταλούδα	1ος (Ρεκόρ Ολυμπιακών Αγώνων)
			200 μ.	Πεταλούδα	1ος (Ρεκόρ Ολυμπιακών Αγώνων)
			200 μ.	Μικτή ατομική	1ος (Ρεκόρ Ολυμπιακών Αγώνων)
			400 μ.	Μικτή ατομική	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			4 x 100 μ.	Σκυταλοδρομία Μικτή	1ος
			4 x 100 μ.	Ελεύθερο Σκυταλοδρομία	3ος
			4 x 200 μ.	Ελεύθερο Σκυταλοδρομία	1ος (Ρεκόρ ΗΠΑ)
	2004, Παγκόσμιο πρωτάθλημα 25άρας πισίνας[37] (SC)	Ιντιανάπολις, Ιντιάνα, ΗΠΑ	200 μ.	Ελεύθερο	1ος
2005	Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου [38] (LC)	Μόντρεαλ, Κεμπέκ, Καναδάς	200 μ.	Ελεύθερο	1ος
			100 μ.	Πεταλούδα	2ος
			200 μ.	Μικτή ατομική	1ος
			4 x 100 μ.	Medley Σκυταλοδρομία	1ος
			4 x 100 μ.	Ελεύθερο Σκυταλοδρομία	1ος
			4 x 200 μ.	Ελεύθερο Σκυταλοδρομία	1ος
2006	Πρωτάθλημα όλου του Ειρηνικού	Βικτόρια, Βρετανική Κολομβία, Καναδάς	200 μ.	ύπτιο	2ος
			200 μ.	Πεταλούδα	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			200 μ.	Μικτή ατομική	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			400 μ.	Μικτή ατομική	1ος
			4 x 100 μ.	Ελεύθερο Σκυταλοδρομία	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			4 x 200 μ.	Ελεύθερο Σκυταλοδρομία	1ος (Ρεκόρ ΗΠΑ)
2007	Παγκόσμιο πρωτάθλημα (LC)	Μελβούρνη, Αυστραλία	4 x 100 μ.	Ελεύθερο Σκυταλοδρομία	1ος
			4 x 200 μ.	Ελεύθερο Σκυταλοδρομία	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			200 μ.	Ελεύθερο	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			200 μ.	Πεταλούδα	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			200 μ.	Μικτή ατομική	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			100 μ.	Πεταλούδα	1ος
			400 μ.	Μικτή ατομική	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
2008	Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2008	Πεκίνο, Λαϊκή Δημοκρατία Κίνας	400 μ.	Μικτή ατομική	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			4 x 100 μ.	Ελεύθερο Σκυταλοδρομία	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			200 μ.	Ελεύθερο	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			200 μ.	Πεταλούδα	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			4 x 200 μ.	Ελεύθερο Σκυταλοδρομία	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			200 μ.	Μικτή ατομική	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			100 μ.	Πεταλούδα	1ος (Ρεκόρ Ολυμπιακών Αγώνων)
			4 x 100 μ.	Μικτή Σκυταλοδρομία	1ος (Παγκόσμιο Ρεκόρ)

                                     ΓΙΟΥΣΕΙΝ ΜΠΟΛΤ

Γιουσέιν Μπολτ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	21  Αυγούστου 1986[1][2][3][4][5] Sherwood Content
Κατοικία	Κίνγκστον
Χώρα πολιτογράφησης	Τζαμάικα
Ύψος	195 εκατοστόμετρο
Βάρος	98 χιλιόγραμμο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	δρομέας ταχύτητας ποδοσφαιριστής[6]
Περίοδος ακμής	2004 - 12  Αυγούστου 2017
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Διοικητής της Τάξεως της Διάκρισης (5  Οκτωβρίου 2008) Μέλος της Τάξης της Τζαμάικα (19  Οκτωβρίου 2009) Βραβείο Μπίσλετ (2012) L'Équipe Champion of Champions (2016) Laureus World Sports Award for Sportsman of the Year (2013) Best International Athlete ESPY Award (2013)
Ιστότοπος
usainbolt.com
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Γιουσέιν Μπολτ το 2016 στον χαρακτηριστική του σχηματισμό μετά τις νίκες του.

Ο Γιουσέιν Μπολτ (Usain St Leo Bolt, 21 Αυγούστου 1986) είναι Τζαμαϊκανός πρώην αθλητής στίβου στους αγώνες ταχύτητας. Είναι κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στο αγώνισμα των 100 μέτρων, των 200 μέτρων και στο αγώνισμα των 4 x 100 μέτρων. Στο δεύτερο αγώνισμα κατέχει και το παγκόσμιο ρεκόρ εφήβων. Με βάση τα επιτεύγματά του θεωρείται ο κορυφαίος σπρίντερ όλων των εποχών και από τους μεγαλύτερους όλων των αθλημάτων της σύγχρονης εποχής.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, το 2008, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που έτρεξε τα εκατό μέτρα σε χρόνο 9,69 δευτερολέπτων. Ψηφίστηκε καλύτερος αθλητής της χρονιάς 2009 από την Διεθνή Ένωση Αθλητικών Συντακτών, διάκριση που κέρδισε άλλες τέσσερις φορές στην καριέρα του. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012 κατέκτησε άλλα τρία χρυσά μετάλλια (σε 100μ, 200μ και σε 4Χ100 σκυταλοδρομία), κατόρθωμα που επανέλαβε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016, φτάνοντας τα εννέα ολυμπιακά μετάλλια στο σύνολο. Έντεκα φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής, κέρδισε διαδοχικά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στα 100μ, 200μ και 4 × 100 μέτρα χρυσά μετάλλια από το 2009 έως το 2015, με εξαίρεση την άκυρη εκκίνηση το 2011. Είναι ο πιο επιτυχημένος αθλητής του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος : είναι ο πρώτος αθλητής που κέρδισε τέσσερις τίτλους στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στα 200 μ. και ο πιο επιτυχημένος από κοινού στα 100 μ. με τρεις τίτλους. Προπονητής του ήταν ο Γκλεν Μιλς.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στο Τρελόνι της Τζαμάικα, στις 21 Αυγούστου του 1986 και φοίτησε στο Γυμνάσιο Γουίλιαμ Νιμπ. Ξεκίνησε τον αθλητισμό παίζοντας κρίκετ αλλά γρήγορα στράφηκε στο στίβο. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην παγκόσμια σκηνή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νεολαίας IAAF 2001 στο Ντέμπρετσεν της Ουγγαρίας. Τρέχοντας στην κούρσα των 200 μέτρων, δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, αλλά βελτίωσε το χρόνο του σε 21,73 δευτερόλεπτα. Ωστόσο, δεν έπαιρνε τον αθλητισμό ακόμα στα πολύ σοβαρά. Στους αγώνες CARIFTA σημείωσε ρεκόρ πρωταθλήματος στα 200 μ. και 400 μ. με χρόνους 21,12 δευτερόλεπτα και 47,33 δευτερόλεπτα, αντίστοιχα, κερδίζοντας και τον τίτλο του καλύτερου αθλητή των αγώνων. Συνέχισε να σημειώνει ρεκόρ με 20,61 δευτερόλεπτα και 47,12 δευτερόλεπτα στο Πρωτάθλημα της Κεντρικής Αμερικής και της Καραϊβικής.

Ο Μπολτ είναι ένας από τους εννέα αθλητές (μαζί με τους Valerie Adams, Veronica Campbell-Brown, Jacques Freitag, Yelena Isinbayeva, Jana Pittman, Dani Samuels, David Storl και Kirani James) που κέρδισε παγκόσμια πρωταθλήματα σε επίπεδο νεότητας, κατώτερου και ανώτερου επιπέδου ενός αθλητικού γεγονότος. Σε ηλικία 15 ετών κέρδισε ένα χρυσό και δύο ασημένια μετάλλια στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων του 2002 στην πατρίδα του, στο Κίνγκστον. Το όνομά του αλλά και οι επιδόσεις του έκαναν τα ΜΜΕ να του αποδώσουν τα προσωνύμια "The Lightning Bolt," ("Αστροπελέκι") και "ο ταχύτερος άνθρωπος στον κόσμο." Είχε επίσης εντυπωσιάσει την ιεραρχία του αθλητισμού και έλαβε το βραβείο IAAF Rising Star για το 2002. Το 2003 κατέκτησε ένα ακόμα χρυσό μετάλλιο στα 200 μέτρα στο Παγκόσμιο Εφηβικό Πρωτάθλημα με χρόνο 20,40 δευτερόλεπτα παρά τον αντίθετο άνεμο.

Πορεία προς την επιτυχία-Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2008

Το 2004 ο αθλητής πέτυχε χρόνο 19,93 δεύτερα στα 200 μ. και έγινε ο πρώτος έφηβος που κατέρριψε το φράγμα των 20 δευτερολέπτων, με προηγούμενο ρεκόρ αυτό του Λορέντσο Ντάνιελ στους εφήβους.

Το 2007 στο εθνικό πρωτάθλημα της Τζαμάικα ο Μπολτ πέτυχε χρόνο 19,75, καταρρίπτοντας το 36ετές ρεκόρ του Ντον Κουάρι. Στην Οσάκα, ο αθλητής κατέκτησε ένα ασημένιο μετάλλιο στα 200 μέτρα στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου του 2007.

Στις 3 Μαΐου του 2008 έτρεξε τα 100μ. σε 9,76 ( με άνεμο +1,8 m/s) στο Τζαμάικα Ινβιτέισιοναλ και πέτυχε τη δεύτερη ταχύτερη επίδοση στην ιστορία της διοργάνωσης, με πρώτο το συμπατριώτη του, Ασάφα Πάουελ.

Το 2008 πέτυχε νέα παγκόσμια επίδοση στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο, στις 16 Αυγούστου του 2008 με 9,69 (με άνεμο +0.0 m/s) στα 100 μέτρα. Κατέρριψε με χαρακτηριστική άνεση, το δικό του ρεκόρ των 9,72 δευτερολέπτων που είχε πετύχει στις 31 Μαΐου του 2008 στη Νέα Υόρκη. Όχι μόνο σημείωσε το ρεκόρ χωρίς ευνοϊκό άνεμο, αλλά και ορατά επιβράδυνε πριν το τέλος για να γιορτάσει και το κορδόνι του ήταν αποσυνδεδεμένο. Ηταν ξεκάθαρα μπροστά από όλους στα 50 μέτρα, και με 20 μέτρα απόσταση να διανύσει ακόμη, έριξε τα χέρια του, κοίταξε γύρω και ακόμη και χτύπησε το στήθος του. Καθώς έπλευσε στη γραμμή τερματισμού, οι κοντινότεροι ανταγωνιστές του ήταν δύο βήματα πίσω του. «Δεν ήξερα ότι θα τρέχω τόσο γρήγορα», είπε ο Μπολτ. «Αλλά βγήκα για να είμαι πρωταθλητής και ήμουν». Και συμπλήρωσε ότι επιβράδυνε γιατί ήταν πρώτα από όλα ενθουσιασμένος. Ο προπονητής ανέφερε ότι, με βάση την ταχύτητα του ανοίγματος των 60 μ., Θα μπορούσε να είχε τελειώσει με χρόνο 9,52 δευτερολέπτων. Μετά από επιστημονική ανάλυση της κούρσας από το Ινστιτούτο Θεωρητικής Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Όσλο, ο Hans Eriksen και οι συνάδελφοί του προέβλεψαν επίσης τον χρόνο των 9,60 δευτερολέπτων. Λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως η θέση του, η επιτάχυνση και η ταχύτητα σε σύγκριση με τον τερματισμό του δεύτερου, η ομάδα υπολόγισε ότι ο Μπολτ θα μπορούσε να τερματίσει στα 9,55 ± 0,04 δευτερόλεπτα αν δεν είχε επιβραδύνει πριν από τη γραμμή τερματισμού.

Τον Ιούνιο του 2009 στο Γκόλντεν Σπάικ της Οστράβας έτρεξε τα 100 μ. σε 9,77 δεύτερα. Στο πρωτάθλημα στίβου της Τζαμάικα, στις 28 Ιουνίου του 2009, και στο ίδιο αγώνισμα, πέτυχε νέο ρεκόρ για εκείνη τη χρονιά, με 9,86.

Παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα

Το 2009 (ξανά στις 16 Αυγούστου) στο τελικό των 100 μ. στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου στο Βερολίνο, ο Μπoλτ πέτυχε νέα παγκόσμια επίδοση με 9,58 δευτερόλεπτα, στα 100 μέτρα (με άνεμο +0.90 m/s). Σύμφωνα με μετρήσεις η μέγιστη ταχύτητα που ανέπτυξε έφτασε στα 44,72 χλμ/ώρα, ενώ η μέση ταχύτητα του ήταν 37,58 χλμ/ώρα. Ο Μπολτ κατέβασε το ρεκόρ περισσότερο από ένα δέκατο του δευτερολέπτου από την προηγούμενη καλύτερη επίδοση του, και αυτό ήταν η μεγαλύτερη βελτίωση που έγινε ποτέ στο παγκόσμιο ρεκόρ των 100 μέτρων από την αρχή της ηλεκτρονικής χρονομέτρησης. Ο χρόνος αντίδρασής του στην εκκίνηση (reaction time) ήταν μόλις ο 6ος καλύτερος από τους 8 του τελικού.

Αμέσως μετά τον τελικό των 100 μέτρων στο Βερολίνο και το 9,58

Παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μέτρα

Στο μίτινγκ "Τσικλητήρεια" του 2008, ο αθλητής πέτυχε εθνικό ρεκόρ στα 200 μ. με 19,67, που ήταν η κορυφαία επίδοση στον κόσμο. Το ρεκόρ αυτό καταρρίφθηκε από τον ίδιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο στις 20 Αυγούστου του 2008, με χρόνο 19,30 δεύτερα (ρεκόρ Ολυμπιακών Αγώνων), βελτιώνοντας -μετά από 12 χρόνια- το παγκόσμιο ρεκόρ του Μάικλ Τζόνσον κατά 0,02 δεύτερα. Στις 20 Αυγούστου του 2009 πέτυχε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Βερολίνου νέο ρεκόρ, με 19,19 δευτερολέπτων. Κέρδισε τον αγώνα των 200 μέτρων με τη μεγαλύτερη διαφορά στην ιστορία του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος, παρόλο που ο τελικός είχε τρεις άλλους αθλητές να τρέχουν κάτω από 19,90 δευτερόλεπτα, ο μεγαλύτερος αριθμός που είχε συμβεί ποτέ στο αγώνισμα. Η βελτίωση των χρόνων του αποδίδεται στον παράγοντα εκκίνηση του στους αγώνες του 2009 σε σχέση με το 2008 : οι χρόνοι αντίδρασης του στα 100 μέτρα (0,146) και 200 ​μέτρα (0,133) ήταν σημαντικά γρηγορότεροι από αυτά που είχε παραγάγει στα παγκόσμιο ρεκόρ του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.

Το Δεκέμβριο του 2008 ανακηρύχθηκε επίσης από τη γαλλική εφημερίδα «Equipe» ως ο "πρωταθλητής των πρωταθλητών" για το έτος 2008.

Τρίτο παγκόσμιο ρεκόρ

Στις 22 Αυγούστου του 2008 ο Μπολτ κατέκτησε και τρίτο χρυσό μετάλλιο με την εθνική ομάδα της χώρας του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου με χρόνο 37,10 (παγκόσμιο ρεκόρ) στη σκυταλοδρομία 4Χ100μ.Το Νοέμβριο του 2008 ανακηρύχθηκε από την IAAF ως ο κορυφαίος αθλητής της χρονιάς εκείνης. Το Δεκέμβριο του 2008 ανακηρύχθηκε επίσης από τη γαλλική εφημερίδα «Equipe» ως ο "πρωταθλητής των πρωταθλητών" για το έτος 2008. Το 2009 του απονεμήθηκε το βραβείο «Laureus», για τον καλύτερο αθλητή της χρονιάς και ξανά το 2010.

Τα ρεκόρ του Μπολτ προκάλεσαν τους σχολιαστές όχι μόνο να επαινέσουν τα επιτεύγματά του αλλά και να εικάσουν για το ενδεχόμενο να γίνει ένας από τους πιο επιτυχημένους σπρίντερ στην ιστορία. Οι επικριτές χαιρέτησαν την Ολυμπιακή επιτυχία του ως μια νέα αρχή για ένα άθλημα που είχε υποφέρει από καιρό μέσω υψηλού προφίλ σκάνδαλων αναβολικών. Τα προηγούμενα έξι χρόνια είδε το φως της δημοσιότητας το σκάνδαλο BALCO, ο Τιμ Μοντγκόμερι και ο Τζάστιν Γκάτλιν απογυμνώθηκαν από τα παγκόσμια ρεκόρ των 100 μέτρων, και η Μάριον Τζόουνς επέστρεψε τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια. Και οι τρεις σπρίντερ αποκλείστηκαν από τον αθλητισμό μετά από δοκιμές φαρμάκων που ανίχνευσαν απαγορευμένες ουσίες στον οργανισμό τους.

Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2011

Ο Μπολτ αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου του 2011 που έγινε στο Νταεγού της Κορέας. Στα 100μ. ακυρώθηκε λόγω πρόωρης εκκίνησης : ο Μπόλτ αποκλείστηκε από τον τελικό, σπάζοντας «γελοία νωρίς», σύμφωνα με τον εκκινητή σε μια συνέντευξη για το BBC Sport, και έλαβε την ποινή αποκλεισμού. Αυτό αποδείχθηκε ότι ήταν ο ταχύτερος αποκλεισμός για λανθασμένη εκκίνηση, καθώς η IAAF άλλαξε τους κανόνες που στο παρελθόν επέτρεπαν μια εσφαλμένη εκκίνηση ανά αγώνα. Ο αποκλεισμός προκάλεσε ορισμένους να αμφισβητήσουν τον νέο κανόνα, με τον πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή Κιμ Κόλινς να δηλώνει ότι ήταν «μια θλιβερή βραδιά για τον αθλητισμό». Στα 200μ. στις 3 Σεπτεμβρίου θριάμβευσε με χρόνο 19,40, πετυχαίνοντας την 4η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών.Την επομένη ο Μπολτ κατέκτησε κι άλλο χρυσό μετάλλιο, αυτή τη φορά με την ομάδα της Τζαμάικα στη σκυταλοδρομία 4Χ100μ. με χρόνο 37,04.

Ολυμπιακοί Αγώνες 2012

Ξεκίνησε τη σεζόν του 2012 με κορυφαίο χρόνο στα 100 μέτρα 9,82 δευτερόλεπτα τον Μάιο. Νίκησε τον Πάουελ με κούρσες 9,76 δευτερολέπτων στη Ρώμη και 9,79 στο Όσλο. Στο Πρωτάθλημα της Τζαμάικα του 2012, έχασε από τον Γιόχαν Μπλέικ, πρώτα στα 200 μ. και μετά στα 100 μ., γεγονός που αύξησε το ενδιαφέρον για τους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ωστόσο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο των 100 μέτρων με χρόνο 9,63 δευτερολέπτων, βελτιώνοντας το δικό του Ολυμπιακό ρεκόρ και διπλασίασε το χρυσό του μετάλλιο από τους Ολυμπιακούς του 2008. Ο Μπλέικ ήταν δεύτερος με χρόνο 9,75 δευτερόλεπτα και ο Τζάστιν Γκάτλιν τρίτος.

Με τη νίκη του 2012, ο Μπολτ έγινε ο πρώτος άνθρωπος που υπερασπίστηκε επιτυχώς τον τίτλο των 100 μέτρων μετά από τον Καρλ Λιούις το 1988. Ακολούθησε μια επιτυχημένη επανάληψη του ολυμπιακού του τίτλου 200 μέτρων με χρόνο 19,32 δευτερολέπτων, ακολουθούμενος από τον Μπλέικ στα 19,44 και τον Γουόρεν Γουάιρ στα 19,84 για να ολοκληρωθεί μία τριπλή νίκη για την Τζαμάικα. Με αυτό, ο Μπολτ έγινε ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που υπερασπίστηκε τόσο τους τίτλους σπριντ 100 μέτρων όσο και 200 ​​μέτρων. Ήταν εντυπωσιακός σε αυτή τη νίκη: στα τελευταία μέτρα του αγώνα των 200 μέτρων, ο Μπολτ έβαλε τα δάχτυλά του στα χείλη του, ζητώντας ησυχία και αφού πέρασε τη γραμμή ολοκλήρωσε πέντε push-ups - ένα για κάθε ένα από τα ολυμπιακά του χρυσά μετάλλια.

Την τελευταία ημέρα των Ολυμπιακών, ο Μπολτ συμμετείχε στην ομάδα σκυταλοδρομίας 4×100 μέτρων που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο της Τζαμάικα μαζί με τους Κάρτερ, Φρέιτερ και Μπλέικ. Με χρόνο 36,84 δευτερολέπτων, κατέβασαν κατά δύο δέκατα του δευτερολέπτου από το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ τους από το 2011.

Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2013

2013

Στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2013 στη Μόσχα στις 11 Αυγούστου ο Μπολτ κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 100μ και ανέκτησε τον τίτλο του ταχύτερου ανθρώπου στον κόσμο με χρόνο 9,77 δεύτερα (−0.3 m/s άνεμος).

Στις 17 Αυγούστου ο Μπολτ κέρδισε και στα 200μ με χρόνο 19,66 δευτερόλεπτα. Ακολούθησε ένα τρίτο μετάλλιο, και πάλι χρυσό, στη σκυταλοδρομία 4Χ100μ, με το οποίο ο Μπολτ έγινε ο πιο επιτυχημένος αθλητής στην 30χρονη ιστορία του πρωταθλήματος αυτού.

Το Νοέμβριο του 2013, στο γκαλά του στίβου στο Μονακό ανακηρύχθηκε κορυφαίος αθλητής του στίβου για το 2013, για 5η φορά στην καριέρα του.

Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2015

Στις αρχές του 2015 ανακοίνωσε την πρόθεσή του να αποχωρήσει από τους στίβους μετά το παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου του 2017.

Οι επιδόσεις του μετά την επάνοδό του από τραυματισμό ήταν χαμηλές στη αρχή. Σταδιακά όμως βελτιώθηκαν.Τελικά, κατέκτησε τον τρίτο παγκόσμιο τίτλο του στα 100 μέτρα με χρόνο 9,79, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ των Μόρις Γκριν και Καρλ Λιούις.

Παράλληλα, πέτυχε ένα άνευ προηγουμένου ρεκόρ κερδίζοντας και τα 200μ για 4η συνεχές παγκόσμιο πρωτάθλημα.^[51] Τέλος, κέρδισε και έναν τέταρτο συνεχή παγκόσμιο τίτλο στη σκυταλοδρομία 4Χ100μ με την ομάδα της Τζαμάικα.

Ολυμπιακοί Αγώνες 2016

Το ντόπινγκ στον αθλητισμό ήταν πρωταρχικό θέμα πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στο Ρίο, δεδομένης της απαγόρευσης της ρωσικής ομάδας στίβου για κρατικό ντόπινγκ, και ο Μπολτ σχολίασε ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα με τους ελέγχους ντόπινγκ. Στην Ολυμπιάδα του Ρίο το 2016, κέρδισε τα 100 μέτρα με χρόνο 9,81 δευτερόλεπτα και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και έγινε ο πρώτος αθλητής που πέτυχε να κερδίσει στο αγώνισμα αυτό τρεις φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Την επιτυχία και το ρεκόρ των τριών ολυμπιακών νικών επανέλαβε και με τη νίκη του στον τελικό των 200μ. Τέλος, νίκησε και στη σκυταλοδρομία 4Χ100μ για τρίτη συνεχή Ολυμπιάδα, πετυχαίνοντας το "τριπλό τριπλό" ρεκόρ.

Με το τρίτο ολυμπιακό χρυσό των 100 μέτρων στο Ρίο

Το τέλος το 2017

Στις αρχές του 2017 αφαιρέθηκε από το Μπολτ το χρυσό μετάλλιο στη σκυταλοδρομία 4 × 100 από τους αγώνες του Πεκίνου το 2008 επειδή ο Νέστα Κάρτερ βρέθηκε θετικός σε αναδρομικό έλεγχο ντόπινγκ. Έτσι στον Μπολτ έμειναν 8 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια.

Στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2017 , ο Μπολτ ηττήθηκε στον ημιτελικό από τον Κρίστιαν Κόλμαν με 0,01. Αυτός ο αγώνας έσπασε το 4χρονο σερί της Μπολτ στα 100 μ. Στον τελευταίο του ατομικό αγώνα, στον τελικό, ο Μπολτ κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο με 9,95 δευτερόλεπτα, 0,01 πίσω από τον Κόλμαν και 0,03 πίσω από τον παγκόσμιο πρωταθλητή Τζάστιν Γκάτλιν. Αξιομνημόνευτη παραμένει η υπόκλιση του νικητή στον Τζαμαϊκανό αμέσως μετά τη λήξη της κούρσας. Ήταν η πρώτη φορά που ο Μπολτ έχασε σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα στη σκυταλοδρομία 4 × 100 μ. του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος από το 2007. Σε αυτό που προοριζόταν να είναι ο τελευταίος αγώνας του, ο Μπολτ έπεσε μετά από 50 μέτρα της κούρσας του στην πίστα-αργότερα επιβεβαιώθηκε ότι ήταν ένας άλλος τραυματισμός. Πέρασε τη γραμμή τερματισμού για τελευταία φορά με τη βοήθεια των συναθλητών του.

Η διαφορά από τους άλλους

Κλείνοντας την καριέρα του είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι μεταξύ των 12 σπρίντερ που έχουν κατέβει τα 9,84, μόλις δύο δεν έχουν σπιλώσει το όνομά τους με υποθέσεις ντόπινγκ και αποτυχημένους ελέγχους. Ο ένας (ο πρώτος της δωδεκάδας) είναι ο Μπολτ, ο οποίος παραμένει ο ταχύτερος όλων των εποχών. Δεν έχει συμπληρωθεί το βιογραφικό του με υποθέσεις φαρμακοδιέγερσης ή υποψίες και αποχώρησε ηττημένος κάποια στιγμή. Ο δεύτερος άσπιλος του σχετικού πίνακα με τους ταχύτερους είναι ο 12ος κατά σειρά σπρίντερ, επίσης από την Καραϊβική. Πρόκειται για τον Ρίτσαρντ Τόμπσον, από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, που τερμάτισε 2ος στα 100μ. με χρόνο 9,89 -πίσω από τον Μπολτ- στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2008, στο Πεκίνο. Το ατομικό ρεκόρ του (9,82) είναι και εθνικό ρεκόρ. Μόνο 15 επιδόσεις στα 100μ., από τις κορυφαίες 50 όλων των εποχών, έχουν επιτευχθεί από αθλητή που δεν έχει εμπλακεί σε σκάνδαλο ντόπινγκ. Και οι 15 ανήκουν στον Μπολτ,ενώ από τις πέντε καλύτερες επιδόσεις είναι κάτοχος των τριών με τις άλλες δύο (9,69) να έχουν επιτευχθεί από αθλητές που έχουν εμπλακεί σε υποθέσεις χρήσης απαγορευμένων ουσιών (Τάισον Γκέι, Γιόχαν Μπλέικ). Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά του με τους υπόλοιπους. 

Ο οκτώ φορές χρυσός Ολυμπιονίκης και πολλάκις Παγκόσμιος πρωταθλητής έχει μεγάλη απήχηση σε όλον τον κόσμο. Εντυπωσιάζει τους πάντες και μόνο που βγαίνει φωτογραφίες ενώ οι δηλώσεις του αποθεώνονται. Είναι λογικό και αναμενόμενο να παρουσιάζεται ως ο πλέον επιδραστικός αθλητής στον κόσμο σε όλα τα επίπεδα. Τα εντυπωσιακά στατιστικά στοιχεία της σταδιοδρομίας του, και η φυσική του παρουσία τον έχουν αναγάγει σε άλλο επίπεδο. Με 24 μετάλλια μεγάλων διοργανώσεων, 5 παγκόσμια ρεκόρ σε ατομικά αγωνίσματα και τέτοια παρουσία θεωρείται κορυφαία αθλητική προσωπικότητα.

Η συνολική του παρουσία έγινε αντικείμενο και μακροχρόνιων μελετών. Ερευνητές από τη Μ.Βρετανία έβαλαν στο μικροσκόπιο το σώμα του, και έβγαλαν ένα συμπέρασμα που φαίνεται να είναι ασφαλές: τα συμμετρικά γόνατά του θα μπορούσαν να είναι μια επαρκής απάντηση. Οπως δήλωσε ο καθηγητής Τζον Μάνινγκ, του Πανεπιστημίου Northumbria στο Νιούκασλ, «σε σύγκριση με τους Ευρωπαίους, οι Τζαμαϊκανοί έχουν πιο συμμετρικά πόδια, ιδιαιτέρως στα γόνατα. Αυτό τους κάνει να υπερέχουν στους αγώνες ταχύτητας». Η συγκεκριμένη μελέτη, για τη συμμετρία των οστών, ξεκίνησε το 1996, συνεχίζεται και περιλαμβάνει περίπου 300 παιδιά δημοτικών σχολείων από τις αγροτικές Τζαμάικα, με μέσο όρο ηλικίας τα οκτώ χρόνια. Οι ερευνητές έχουν μεταβεί στην Τζαμάικα μετρώντας επανειλημμένα τα παιδιά.

Οπως εξηγεί ο κ. Μάνινγκ: «Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μικρές αποκλίσεις από τη συμμετρία σε κάθε χαρακτηριστικό». Η συμμετρία του σώματος θεωρείται ότι είναι ένα σημάδι της συνολικής γενετικής κατάστασης και της καλής σωματικής ανάπτυξης. Συνεχίσει ο καθηγητής Μάνινγκ: «όσον αφορά το τρέξιμο, βρήκαμε παιδιά με συμμετρικά πόδια από το 1996. Τα αποτελέσματα των ερευνών μας έδειξαν πως τα παιδιά από την Τζαμάικα τρέχουν πιο γρήγορα από τα αντίστοιχα της Μ.Βρετανίας. Νομίζω ότι αυτό μπορεί εν μέρει να εξηγήσει την επιτυχία των Τζαμαϊκανών στο στίβο».

Ιδιαιτέρως για τον Γιουσέιν Μπολτ οι ερευνητές σημειώνουν: δεν έχει τη σωματική διάπλαση ενός τυπικού σπρίντερ. Είναι πολύ πιο ψηλός και λεπτός από πολλούς προηγούμενους κατόχους παγκόσμιου ρεκόρ. Πάντως, το ύψος και το μήκος του ποδιού του Μπολτ σημαίνει ότι έχει ένα πολύ μεγάλο άλμα, το οποίο είναι ένα πλεονέκτημα στα μεσαία στάδια του αγώνα, όταν έχει φτάσει η μέγιστη ταχύτητά του - αλλά πρέπει να έχει και τη δύναμη για να διατηρήσει την ταχύτητά του, μέχρι τη γραμμή του τερματισμού. Οι Τζαμαϊκανοί αθλητές με καταγωγή από τη Δυτική Αφρική έχουν σημαντικά ταχύτερη συστολής των μυϊκών ινών του από τους δρομείς άλλων χωρών.

Ατομικές επιδόσεις

Ημερομηνία	Διοργάνωση	Τόπος	Χρόνος
27 Μαΐου 2010	300μ.	Οστράβα, Τσεχία	30,97
20 Αυγούστου 2009	200 μ.	Βερολίνο, Γερμανία	19,19 (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
16 Αυγούστου 2009	100 μ.	Βερολίνο, Γερμανία	9,58 (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
16 Αυγούστου 2008	100 μ.	Πεκίνο, Κίνα	9,69
24 Ιουνίου 2007	200 μ.	Κίνγκστον, Τζαμάικα	19,75
5 Μαΐου 2007	400 μ.	Κίνγκστον, Τζαμάικα	45,28
5 Αυγούστου 2012	100 μ.	Λονδίνο, Μ.Βρετανία	9,63 (Ολυμπιακό Ρεκόρ)
11 Αυγούστου 2012	σκυταλοδρομία 4Χ100 μ.	Λονδίνο, Μ.Βρετανία	36,84 (με την ομάδα της Τζαμάικα)

Ο Γιουσέιν Μπολτ κατά την στιγμή του τερματισμού στα 100 μ. της Ολυμπιάδας του Πεκίνου το 2008.

Διακρίσεις

Έτος	Διοργάνωση	Τόπος	Αποτέλεσμα	Αγώνισμα	Χρόνος
2002	Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εφήβων	Κίνγκστον, Τζαμάικα	1ος	200 μ.	20,61
			2ος	Σκυταλοδρομία 4x100 μ.	39,15 (Εθνικό Ρεκόρ Εφήβων)
			2ος	Σκυταλοδρομία 4x400 μ.	3:04.06 (Εθνικό Ρεκόρ Εφήβων)
2003	Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων	Σέρμπρουκ, Καναδάς	1ος	200 μ.	20,40
2005	Πρωτάθλημα Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής	Νασάου, Μπαχάμες	1ος	200 μ.	20,03
2007	Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου	Οσάκα, Ιαπωνία	2ος	200 μ.	19,91
			2ος	Σκυταλοδρομία 4x100 μ.	37,89 (Εθνικό Ρεκόρ)
2008	Γκραν Πρι 2008 (μίτινγκ)	Νέα Υόρκη, ΗΠΑ	1ος	100 μ.	9,72 (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
	Ολυμπιακοί Αγώνες	Πεκίνο, Κίνα	1ος	100 μ.	9,69 (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
		Πεκίνο, Κίνα	1ος	200 μ.	19,30 (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
		Πεκίνο, Κίνα	1ος	Σκυταλοδρομία 4x100 μ.[63]	37,10 (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
2009	Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου	Βερολίνο, Γερμανία	1ος	100 μ.	9,58 (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			1ος	200 μ.	19,19 (Παγκόσμιο Ρεκόρ)
			1ος	Σκυταλοδρομία 4x100 μ.	37,31
2011	Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου	Νταεγού, Νότια Κορέα	1ος	200 μ.	19,40
			1ος	Σκυταλοδρομία 4x100 μ.	37,04
2012	Ολυμπιακοί Αγώνες	Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο	1ος	100 μ.	9,63 (Ολυμπιακό Ρεκόρ)
			1ος	200 μ.	19,32
			1ος	Σκυταλοδρομία 4x100 μ.	36,84 (παγκόσμιο ρεκόρ)
2013	Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου	Μόσχα, Ρωσία	1ος	100 μ.	9,77
			1ος	200 μ.	19,66
			1ος	Σκυταλοδρομία 4x100 μ.	37,36
2015	Παγκόσμιο πρωτάθλημα σκυταλοδρομίας	Νασάου, Μπαχάμες	2ος	Σκυταλοδρομία 4x100 μ.	37,68
	Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου	Πεκίνο, Κίνα	1ος	100 μ.	9,79
			1ος	200 μ.	19,55 (παγκόσμια επίδοση)
			1ος	Σκυταλοδρομία 4x100 μ.	37,36 (παγκόσμια επίδοση)
2016	Ολυμπιακοί Αγώνες	Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία	1ος	100 μ.	9,81
			1ος	200 μ.	19,78
			1ος	Σκυταλοδρομία 4x100 μ.	37,27
2017	Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου	Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο	3ος	100 μ.	9,95

ΑΦΙΕΡΩΜΑ
H συμμετοχή των γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες

 

ΑΡΧΑΙΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ:
Η μοναδική γυναίκα που μπορούσε να παρακολουθήσει τους αγώνες μέσα από το στάδιο ήταν η εκάστοτε ιέρεια της θεάς Δήμητρας. "Παραθυράκι" στους κανονισμούς υπήρχε, αφού στους ιππικούς αγώνες οι γυναίκες μπορούσαν να στεφθούν Ολυμπιονίκες, γιατί σε αυτούς βραβευόταν ο ιδιοκτήτης του άρματος ή του αλόγου. Η πρώτη γυναίκα που μπήκε, κρυφά, ντυμένη ως γυμναστής, μέσα στο στάδιο κατά τη διάρκεια των αγώνων, ήταν η Καλλιπάτειρα. Δεν τιμωρήθηκε (με πτώση από το Τυπαίο όρος) γιατί ήταν κόρη, αδελφή και μάνα Ολυμπιονικών.

ΑΘΗΝΑ 1896: Οι γυναίκες αποκλείονται από τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μία Ελληνίδα δρομέας, η Κυκλαδίτισα Σταμάτα Ρεβίθη, τρέχει τον δικό της ιδιότυπο Μαραθώνιο αγώνα με τη προσδοκία μιας θέσης εργασίας από τον Δήμο Αθηναίων. Γίνεται αντιληπτή και οι κριτές τη σταματούν στα Παραπήγματα (στο ύψος του σημερινού Ευαγγελισμού) λίγο πριν καταφέρει να τερματίσει.

ΠΑΡΙΣΙ 1900: Οι γυναίκες προσκαλούνται να συμμετάσχουν στην αντισφαίριση (αποκαλούμενη τότε ως lown tennis ), στο γκολφ και στην ιστιοπλοΐα. Η Αμερικανίδα Μάργκαρετ Άμποτ, νικήτρια στο γκολφ, γίνεται η πρώτη γυναίκα Ολυμπιονίκης. Κατά άλλους, μάλλον εσφαλμένα, ο "τίτλος" αυτός ανήκει στην Αγγλίδα τενίστρια Σαρλότ Κούπερ.

ΑΘΗΝΑ 1906: Η παραολυμπιάδα (ή μεσοολυμπιάδα) των Αθηνών δίνει την ευκαιρία στις γυναίκες της καλής Αθηναϊκής κοινωνίας να δοκιμάσουν τις ικανότητες τους στο τένις, με πρώτη νικήτρια την Εσμέ Σημηριώτου.

ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ 1912: 57 γυναίκες από 11 κράτη, λαμβάνουν μέρος στους αγώνες κολύμβησης, στην κατάδυση και στο τένις.

ΜΟΝΑΚΟ 1921: Ιδρύεται το Jeux Feminines , Ολυμπιακοί Αγώνες γυναικών που διοργανώνονται για τα δύο επόμενα χρόνια.

1925: Η αποχώρηση του Βαρόνου Ντε Κουμπερτέν (χαρακτηριστικά αντιθέτου με την οποιαδήποτε συμμετοχή των γυναικών) από την προεδρία της Δ.Ο.Ε. και η ανάληψη της θέσης από το συγκαταβατικό Βέλγο Ανρί ντε Μπεγέ-Λατούρ, γίνεται το ορόσημο που ανοίγει το δρόμο για τη μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στα αθλητικά δρώμενα.

ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ 1928 - η χρονιά σταθμός: Τα αγωνίσματα στίβου εντάσσονται στο Ολυμπιακό πρόγραμμα και οι γυναίκες συναγωνίζονται στα 100 μ., στα 800μ., στο άλμα σε ύψος και στην δισκοβολία. "Το γήπεδο ήταν διάσπαρτο με κακόμοιρα δεσποινάρια, ασθμαίνοντα κι απελπισμένα" έγραφαν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, περιγράφοντας το αγώνισμα του δρόμου 800μ. Το αγώνισμα τελικά καταργήθηκε γιατί οι αθλήτριες υπέφεραν τόσο πολύ μέχρι να τερματίσουν, που οι περισσότεροι θεατές ξέσπασαν σε κλάματα βλέποντας τες. Πέρασαν περίπου 32 χρόνια για να επιτραπεί ξανά στις γυναίκες να τρέξουν αποστάσεις μεγαλύτερες από 200μ. Στα αξιοσημείωτα σημειώνεται, η νίκη της πανέμορφης 18χρονης Καναδής Έθελ Κάθεργουντ στο άλμα σε ύψος. Θα μείνει γνωστή στην ιστορία με τον χαρακτηρισμό "το κρίνο του Saskatoon ".

ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ 1932: Ακόμα ένα όνομα - θρύλος για τον γυναικείο αθλητισμό εμφανίζεται. Η Αμερικανίδα, από το Τέξας, "Μπέιμπι" Ντίντρικσον ξεσηκώνει τους συμπατριώτες της, παίρνοντας χρυσά μετάλλια στον ακοντισμό και στα 8ομ. με εμπόδια.

ΒΕΡΟΛΙΝΟ 1936: Απαγορεύεται η παραμονή των γυναικών στο Ολυμπιακό χωριό. Για πρώτη φορά γίνονται γυναικείοι αγώνες ενόργανης γυμναστικής.

ΛΟΝΔΙΝΟ 1948: Η Ολλανδέζα Φάνι Μπλάνκερς-Κόεν, γνωστή κι ως "Φρασίνα", 32 ετών και μητέρα 2 παιδιών, κερδίζει 4 χρυσά μετάλλια (100μ., 200μ., 80μ. με εμπόδια και 4X100) κι αποδεικνύει ότι η μητρότητα δεν αποτελεί εμπόδιο στον αγωνιστικό αθλητισμό (παρόλο που πολλές φορές σκέφτηκε να τα παρατήσει και να γυρίσει στα παιδιά της, αλλά την έπεισαν και έμεινε τελικά). Η Άλις Κόουτσμαν γίνεται η πρώτη Αμερικανίδα αφρικανικής καταγωγής που κατακτά χρυσό μετάλλιο.

ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ 1956: Αρχίζει η κυριαρχία της μεγαλύτερης Σοβιετικής γυμνάστριας, της Ααρίσα Λατίνινα. Από το 1956 έως και το 1964 θα κερδίσει συνολικά 18 Ολυμπιακά μετάλλια στην ενόργανη γυμναστική.

ΡΩΜΗ 196Ο: Η Βίλμα Ρούντολφ χαρακτηρίζεται "θηλυκός Τζέσε Όουενς". Νικά στους δρόμους 100 και 200μ., κάνοντας αντίστοιχα παγκόσμια ρεκόρ.

ΜΟΝΑΧΟ 1972: Η Ρωσίδα Όλγα Κόρμπουτ, ύψους μόλις 1,50 μέτρου, κατακτά 3 χρυσά και 1 αργυρό μετάλλιο στην ενόργανη γυμναστική.

ΜΟΝΤΡΕΑΛ 1976: Η απόλυτη κυριαρχία των κολυμβητριών της Ανατολικής Γερμανίας. Παίρνουν 11 από τα 13 χρυσά μετάλλια, σημειώνοντας 8 παγκόσμια ρεκόρ. Η Ρουμάνα γυμνάστρια Νάντια Κομανέτσι βαθμολογείται με 10, για πρώτη φορά στην ιστορία της Ολυμπιακής ενόργανης γυμναστικής, και "παρασύρει" χιλιάδες κορίτσια, από όλον τον κόσμο, να ασχοληθούν με το άθλημα.

ΜΟΣΧΑ 1980: Σοκ από τις αποκαλύψεις ότι κάποιες Ανατολικογερμανίδες αθλήτριες μετείχαν στους αγώνες ενώ εγκυμονούσαν και μετά έκαναν άμβλωση. Η αύξηση της απόδοσης στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, στις πολύ γυμνασμένες αθλήτριες, σχετίζεται με την αυξημένη έκκριση χωριακής γοναδοτροπίνης ( HCG ). Η ορμόνη αυτή έχει ήπια αναβολική επίδραση, αλλά δρούσε και σαν "μάσκα" στο αντιντόπινγκ τεστ για κοινά αναβολικά.

ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ 1984: Οι γυναίκες τρέχουν Μαραθώνιο. Η Αμερικανίδα Τζόαν Μπενουά ανακηρύσσεται πρώτη νικήτρια. Στα ούρα της Άννας Βερούλη "ανιχνεύεται" μη επιτρεπόμενη ουσία που αντιστοιχεί στο απαγορευμένο αναβολικό ντέκα-ντουραμπολίν.

ΣΕΟΥΛ 1988: Η "υπερφυσική" Φλόρενς Γκρίφιθ -Τζόϊνερ κατακτά τρία χρυσά μετάλλια (100μ., 200μ., και 4X100) και κάνει όλον τον κόσμο να αναρωτιέται πού μπορούν να φτάσουν οι γυναικείες επιδόσεις. Ο βραζιλιάνος Ολυμπιονίκης Γιοακίμ Κρουζ χαρακτηρίζει την Φλόρενς και την κουνιάδα της Τζάκι Τζόϊνερ Κέρσι (πρωταθλήτρια στο έπταθλο και στο μήκος) ως "γυναίκες - γορίλες".

ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ 1992: Σταθμός για την Ελλάδα. Η Βούλα Πατουλίδου στα 100μ. με εμπόδια, γίνεται η πρώτη Ελληνίδα που κερδίζει χρυσό γυναικείο Ολυμπιακό μετάλλιο. Θα ακολουθήσει στην Ατλάντα η Νίκη Μπακογιάννη που κατακτά το ασημένιο μετάλλιο στο άλμα σε ύψος.

ΑΤΛΑΝΤΑ 1996: Ρεκόρ συμμετοχής γυναικών. Όλα τα νέα σπορ που προσθέτονται στο πρόγραμμα προβλέπουν τη συμμετοχή γυναικών. Δύο από αυτά, το γυναικείο ποδόσφαιρο και το σοφτ μπολ, προστέθηκαν ειδικά και μόνο για τις γυναίκες. Οι αποστολές που δεν έχουν καθόλου αθλήτριες στη σύνθεση τους είναι 12, έναντι 35 στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης.

ΣΙΔΝΕΪ 2ΟΟΟ: Πάνω από 392 γυναίκες θα συμμετάσχουν σε σχεδόν όλα τα αγωνίσματα, ατομικά κι ομαδικά, θα τρέξουν μαραθώνιο, θα πηδήξουν τριπλούν κι επί κοντώ, θα ρίξουν σφύρα, θα κολυμπήσουν, θα κάνουν γυμναστική, ποδήλατο, θα αγωνιστούν σε ομαδικά αθλήματα και σε αθλήματα επαφής, όπως το ταε-κβον-ντό και θα σηκώσουν, επίσημα πλέον, το ένα βάρος μετά το άλλο, κάνοντας το πρώτο Ολυμπιακό τους βήμα στην άρση βαρών.

Το παρελθόν και το μέλλον
Πέρασε ένας αιώνας από τότε που ο Ντε Κουμπερτέν πρέσβευε ότι ο αθλητισμός αντικατοπτρίζει την εικόνα της κοινωνίας κι εφόσον η γυναίκα παίζει παθητικό ρόλο σε αυτήν την κοινωνία, το ίδιο έπρεπε να συμβαίνει και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ακόμα και σήμερα όμως η γυναίκα-αθλήτρια προσπαθεί να βρει τη θέση που πραγματικά της αξίζει. Αίγες χώρες προσφέρουν τις ίδιες παροχές σε άντρες και γυναίκες αθλήτριες και ακόμα λιγότερες συμπεριφέρονται ισότιμα στους Ολυμπιονίκες τους. Μόνον στην Κίνα οι γυναίκες Ολυμπιονίκες τυγχάνουν μεγαλύτερης δημοσιότητας κι αποδοχής από τους άντρες. Στην Αμερική χρειάστηκε δικαστικός αγώνας (γνωστός με το όνομα Title IX ) ώστε να δοθεί το δικαίωμα απολαβής στις αθλήτριες των χρηματικών κονδυλίων που παρέχονται στους άντρες. Οι περισσότερες μουσουλμανικές χώρες στέλνουν στους αγώνες ομάδες αποτελούμενες μόνον από άντρες. Το 1996 ιδρύθηκε η οργάνωση " Atlanta " με σκοπό να πιεστεί η Δ.Ο.Ε. να απαγορεύσει τη συμμετοχή στις χώρες που απέκλειαν γυναίκες. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: Ένα μεγάλο τίποτα.
Αλλά κι ο χώρος της διαφήμισης -όχι άσχετος, καλώς ή κακώς, με αυτόν του αθλητισμού σήμερα- έχει τη δική του μερίδα στην άνιση μεταχείριση των γυναικών. Οι διαφημιστές, παρά τις εξαιρέσεις, συνεχίζουν να προτιμούν την προβολή των αντρών ως αθλητικά και κοινωνικά πρότυπα και να παρουσιάζουν τις γυναίκες ως σεξουαλικά σύμβολα.
Μήπως όμως και οι ίδιες οι αθλήτριες κάνουν κάποιο λάθος; Η αλήθεια είναι ότι η απεμπόληση της θηλυκότητας και της ταυτότητας του φύλου τους, στην οποία συχνά καταφεύγουν, δεν αρέσει σε κανέναν. Τα παραδείγματα γυναικών με εξωτερική εμφάνιση κάθε άλλο παρά γυναικεία, τρομοκρατούν και κάνουν τους επικριτές να μιλούν για κατάχρηση φαρμάκων, εξουθενωτικές προπονήσεις κι άνετη διεκδίκηση της πρώτης θέσης σε αντρικούς αγώνες Bodybuilding .

Οι θετικές αλλαγές που έχουν επέλθει τα τελευταία χρόνια στην αντιμετώπιση των γυναικών, οφείλονται περισσότερο στη δύναμη της τηλεόρασης και των ΜΜΕ και στην προσπάθεια των εταιρειών να προσεγγίσουν το γυναικείο φίλαθλο κοινό. Το μάρκετινγκ είναι υποχρεωμένο πλέον να βασιστεί και στις γυναίκες, εξασφαλίζοντας τους υψηλά κασέ, παχυλούς τραπεζικούς λογαριασμούς και μεγάλες καριέρες. Προβάλονται πλέον οι αθλήτριες και σαν ωραίες γυναίκες, με προκλητικά ρούχα, μακιγιάζ και πολλά άλλα τρικ που επιδεικνύουν τη γυναικεία τους φύση,ώστε να ανεβάσουν την τηλεθέαση και το ενδιαφέρον. Οι γυναίκες, για να βγουν κερδισμένες από την "νέα τάξη πραγμάτων", είναι υποχρεωμένες να προστατεύσουν την ίδια τους τη φύση.

Οι γυναίκες ... αντέχουν
Νέες επιστημονικές θεωρίες πρεσβεύουν ότι σε μερικά χρόνια οι γυναίκες είναι δυνατόν, ειδικά στα αγωνίσματα αντοχής, να φθάσουν και ίσως να ξεπεράσουν τις αντρικές επιδόσεις. Οι γυναίκες βελτιώνουν συνεχώς τις επιδόσεις τους στις μεγάλες αποστάσεις κι ειδικά στον Μαραθώνιο όπου το 90% των ρεκόρ που σημειώνονται τα τελευταία χρόνια, γίνονται από γυναίκες. Σημειωτέον ότι στον Μαραθώνιο δεν υπάρχει επίσημο παγκόσμιο ρεκόρ αλλά μόνον "καλύτερες επιδόσεις", γιατί οι αγώνες γίνονται κάτω από διαφορετικές συνθήκες.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΑΘΛΗΤΡΙΩΝ ΣΕ ΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ

ΕΤΟΣ	ποσοστό συμμετοχής	ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΑΘΗΝΑ 1896	0%	0
ΠΑΡΙΣΙ 1924	4,4%	6
ΒΕΡΟΛΙΝΟ 1936	8,1%	6
ΤΟΚΙΟ 1964	13,3%	8
ΜΟΝΤΡΕΑΛ 1976	20,7%	12
ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ 1984	23,1%	18
ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ 1992	28,9%	22
ΑΤΛΑΝΤΑ 1996	36,5%	25
ΣΙΔΝΕΪ 2000	38%	27

(Για τις Ελληνικές συμμετοχές : Από το 1924 έως το 1996 έχουν συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες 66 Ελληνίδες αθλήτριες . Το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής , σε σχέση με τους άντρες σημειώθηκε στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα : Περίπου 28% γυναίκες και 72% άντρες.)

 

ΠΗΓΕΣ:

• ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
• GOOGLE-IMAGES